________________
૧૫૪
જેનયુગ
કારતક-માગશર ૧૯૮૩
સૂતે જાગિઓ વિમલશાહ નિસિ હુઉં વિહાણું, પહતા સહગુર પાસિ સામિ સપનું એક જાણું, મેં દેઉલ દીધી ધજા, કુંજર સાહો કાન, ગુરૂ આગલ સપનું કહું, નિરમા દીઠે વિમલ પ્રધાન. ૩૫ ગુરૂ ઉપદેશે વિમલશાહ મનિ કરે વિચારે; અભંગ તીરથ અરબદ ભંડારે, ઋષભદેવિ મનમાંહિ ધરે મનિ સમરે અંબાવિ; શ્રાવકને દ્રવ્ય સંપજે, નિરમા વેવય સયલ સહાવિ. ૩૬ તે દંડીસર ગામ દેશ ભૂપતિ ભૂપાલ, તે દૂહવિયાં તિર્યંચ ઢેર અસ્ત્રી ને બાલ, આલોઅણ આપું કિસી, ન લહુ સંખ પાર, સિરિઅરબુદગિરિ ઉપરિનિર૦ થાપિન જૈન વિહાર. ૩૭ દંડનાયક શ્રી વિમલશાહ, તીરથ થિર થાપિય, ભરડા કન્હ લેઇ ભૂમિ ગરથ ઘણે આપીએ, અંબાઈ આવી કહું માંડે અડક અપાર; થાનકિ શ્રી માતાતણે, નિરમા થાપિન જૈન વિહાર. ૩૮ પહિલા તેડાવ્યા સૂત્રધાર, મહુરત લો મલાઓ વાર; રંગ ખણુ દેકલ તણી, બદસું કરજે પૂરણી. ૪૦ કે સેના રૂપ તણું, વિમલ નિખાવ્યા આણું ઘણું, સુત્રધાર જોઈ કસવટી, વિમલશાહ એ ગાઢ હઠી. ૪૧ તિલક વધારે વિમલહશાહ, જિણ સાંસણિ જિણિ
કિ ઉછાહ, તીરથની કીધી થાપના, નાઠા સુભટ સર્વે પાપના. ૪૨
ઠવાણિ દિગવિજ્ય કરી શ્રી વિમલ ઘરિ આવીએ,
ગુરૂતણે વચને પ્રાસાદ મંડાવિયે, મેકલ્યા જણ ઘણુ ખાણિ આરાસણે રૂપમય થંભ તુમહે કાઢિ તિહાં ખણી. ૪૩
પાટ થાંભા સિરાં ઘાટ દેહલતણું, ખાંણિ તીરે રહી ધડિયે અતિ ઘણુ પૂરવિ ચીત વિલું સારસ વહેતણું, નયર ચંદ્રાવતી ઘાટ આવિ ઘડિG;
પાજ આરણ તણી વેગિ ઊપરિ ચડિક. ૪૫ પુરિયાં ભિડભલાં પી બધાં ઘણાં, નીપને ગભારે વિમલવસહી તણે. ૪૬
ઠવણિ . ક્ષેત્રપાલ મનિ કસમસ કરે,
આગલિ કુણ દેઉલ કરે, ઘણાં દાહ દાખિ ન સાહસિઉં,
અંબાઇ આગલિ જઈ કહિઉં. ૪૭
અંબાઈ કહે એતાવીર,
જેણિ છતા છે રાય હમીર, દેવિ અંબાવિ વસે એ ખવે,
એસિલ પ્રાણ મ. માંડે ભવે, ૪૮ બાંભણીએ રાય અરબુદ લીલું,
રેમ નયર પૂરવ દિસિ લીઉં, ઇણિ છતા છે બાર સુરતાણ,
કોઈ ન માંડે એહસું પ્રાણુ. ૪૯ એ વર આપે દેવિ અબાવિ,
એ બલિબાકુલ દેસિઈ ભાવિ, વિનય કરીને નેવજ માગિ,
એહ વણિગ છે એહવા લાગ. ૫૦ ખેતલ વીર મુહિ આકલા,
તુહ દિવરાવસુ બાકુલા, તલવટ તેલ રંધાવ્યા ચકું,
ખેતલને દિવરાવિયા ઘણું. ૫૧ વિમલ મનાવિએ વાલીનાગ,
ટાલ ભૂત પ્રેતને લાગ, દીહ બિચ્યારે ઇંડું ઘડિઉં,
તતિખિણ દેઉલ ઊપરિ ચડિઉં, પર મનમાહિ હર વિમલ અપાર,
- દાદે પ્રગટ હુએ મઢમાંહિ, અંબાઇ આવી ઇમ કહિઉં,
બિંબ હતું તે થાનક કરિઉં. ૫૩ મનમાહિ હર વિમલ અપાર,
તતખિણિ તેડાવ્ય સૂત્રધાર, ધડે ઘાટ હિવ દેહલતણે, | મુહિ માગિઉ ગરથ લો ઘણે. ૫૪ ધડે ઘાટ મડે કરણી,
એક એક પાહિ અતિ ઘણી, હસત મુખ થાંભે પૂતલી,
કુતિગ કરે રૂપ તે વલી. ૫૫ અદબુદ તીરથ ગિરિ કવિલાસ,
જિણિ થાનકિ જિષ્ણુ પૂજે આસ, ગુફામાહિ દાદે પરિ કવિઓ,
વિમલ મંત્રિ સપનિ આપિઉ. પ૬ કરે પ્રાસાદ ટાલે સાવ અલી,
વિમલ મંત્રિસર પૂગી રૂલી, નેમિ ભુવનિ જસુ રૂલીમણું,
વસ્તુપાલ વિત વેચે ઘણું. પણ