Page Text
________________
શ્રી કેશરીયાજીને રાસ
સારુ
આ સાથે
રેરે સૂણુ તું ધરાતમાં, અજ્ઞાની મતિ હીંન; કિમ કુમતિ તુજ ઉપની, થઈ રહ્યા હવે દીન. ૧ કેસરીયા કાને કદી, નવિ લા તે કેમ, તે સુષ તમે અનુભ, કૃત કમાઈ જેમ. ૨ નીર્વાણ નિર્ભય અમે, પારીઈ કરી પાખંડ; લુટી માણીઈ પરલછીને, પછાડીઈ જેહ પ્રચંડ. ૩ સાઢા ૫ણવીશ દેશમેં, આણું ફિરે અખંડ; વસ્તુ અમુલક જે જેઈઈ, મંગાવીઈ તે ડંડ, ૪ મારું મરડી તુજનેં, ગુનાહ કર્યા છે અપાર; કે અસુર કર જોડીને, ભાથું વચન ઉદાર. ૫ ક્રૂર વયણ શુણી જીનતણા, રણછક હુઓ અસુરાંણ. પાછો પડૂત્તર ન ઉચરે, ગંગા ત્રીયાં જંપે વાંણ. ૬
ઢાલ ૯ (મારૂછ નિદ્રલડી નેણારે વિચગુલ રહી. એ દેશી.) છનછ અસુર ત્રીયા કહે સાંભ,
આદિકરણ આદિનાથ હે; સાંઈજીરા રાયા. છન કી કદાગ્રહ જાંણીને, - અબ આયાયે મારે હાથ હે. સાંઈજીરા રાય છનછ અરજ કરું? ગુનો બગસીઈ એ આંકણી. ૧ જીનછ કિરીયા જાણે અજાંણમેં,
સોઈ પાંસરી આઈ આજ હે સાંઈજી જીનછ આપ સરૂપે ઇણ વિધ મલ્યો,
ફ વંછિત સર્યો કાજ હૈ સારા ૨ ૦ છનછ છછ દેવ અવર અવની સમેં,
ભુપેરે નવિ મલ્યો તાસ હો. સા. છનછ તાહરી અવજ્ઞા કરી જુઓ,
તે ઉભો થાહરે પાસ હે. સા. ૩ જી. છનછ રાઉલી ઇછા તેહિજ કરો, સક્તિ તમારી અનંત હે;
મા છનછ પરિતિક્ષ નયણે નિરજીએ,
અતુલીબલ અરીહંત છે. સા૦ ૪ ૦ છનછ એના દિવસ નિજ પુન્યથી,
હવે તે થારછ પસાય હો; સા. છનછ પૂરપિ જીવત થૈ દીએ,
જગતને તામારી માય છે. સા. ૫ ૦.
જીનછ અંતરજામી માહરા,
અલગ અલ્લા તૂહી પીર હે; કનજી કાછ મુલા સેલ સઈદ ,
મત વાલા મેં ફકીર હો. સા. ૬ જી૦ જીનછ બાલમુકુંદ માધવ તુંહી,
નારાયણ કૃત ઈસ હે; જીન પૂનકારક વૃદ્ધ અવગુણી,
થારી ગોદમાં મારો સીસ છે. સા. ૭ જી. જીનછ તેમ ગુણ કદીએ ન વીસરે,
જગજીવન મારા પ્રાણ હે; સા૦ જનજી જે પુન માહરે સીરથે કરો,
તે કરો એ પ્રમાણ છે. સા. ૮ ૭૦ છનછ જપેરે સુણ તું અસુર ત્રીયા,
માંગીઈ છJઈ ફંડ એહ ; સાવ છનછ પાંચ સહસ રજત મહરું,
આપ અમને માની તેહ હે. સા. ૯ જી છનછ નિશુણી અસુર ત્રીયા વિન,
ગંગા બાઈ તસ નાંમ હે; સા છનછ સપ્તસત ઉપર વલી,
દેસુ તેમ ભણી દાંમ હે. સા૦ ૧૦ જીજનજી જેર રો મુજ પ્રીયતનું,
કહું છું ગેદ વિછાય ; સારુ જીજી અશ્વી-માસ સુદ એકમનીસા,
ગ્રીહી છે અટક તુમ પાય હે; સા૦ ૧૧ જી૦ છનછ આજથી નિજતનુંથી સંવિ,
આભુષ કયા દૂર હે; છનછ એ બંદીઓ સવિદિન પિરસે,
જસ દિન દાન હજુર હો. સા૦ ૧૨ ૦ છનછ માંની રજત અસુર સંવે,
હિતો આ૫ણે ગેહ હે; સા૦ છનછ ચત્ર શુક્લ સપ્તમી દિને,
દાંમ દેવનું આયો તેહ હે, સા. ૧૩ જી. છનછ છતડકા છાવર કરી,
અદશ હુઆ માહારાય હો; સા છનછ ધૂન દઇને અસુરપતિ,
સાઈ નીજ થાનક જાય છે. સા૦ ૧૪ જીવ
સા.
| SR No. | 536286 |
| Book Title | Jain Yug 1983 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1983 |
| Total Pages | 576 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 36 MB |