Jain Yug 1982

SR No.: 536285
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1982
Total Pages: 82
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 7 MB

Page 50

માલીક વિક, જેથી મા
લાગ્યાં.
જનયુગ
ભાદ્રપદ-આશ્વિન ૧૯૮૨ પછી વજમુખી કીડીઓ ઉત્પન્ન કરી, કે જે શ્રી ચાલુ જ રહેશે. લોકના કોઈ પણ ભાગમાં થયેલે મહાવીરના શરીરને વીંધીને આરપાર જવા લાગી. ધ્વનિ લોકના છેડા સુધી પહોંચી લેકના તમામ ભાગમાં પછી ડાંસે “વિકુવ્ય”, જેથી મહાવીરના શરીરમાંથી ઠેલાય છે. આ કુદરતી ઘટના (phenomena) “ગાયના દૂધ જેવા રૂધિરનાં ઝરણું” વહેવા લાગ્યાં. ૫૨ જે જય મેળવાય તેજ આઘાત-પ્રત્યાધાપછી સર્ષે, વીંછીઓ, ગજેન્દ્ર, પિશાચ, આદિ રૂપે તના ચક્રથી બચાય. એટલાજ માટે યોગીઓ શબદ ‘વિકર્વિ'ને ત્રાસ કર્યો. પછી માતા-પિતાનાં રૂપ લઈ પર વિજય મેળવવા ખાસ કાળજી રાખે છે. કાન દેવે મહાવીરને આ મહા જોખમભર્યા માર્ગથી પાછા બંધ કરે તે પણ અંદરના ધડકારા સંભળાશે? હઠવા કાકલુદી કરી. પછી પ્રભુના બે “પગ” વચ્ચે મેગીને અંદરના અવાજને એ એવા વાદ્યમાં ઉતરવા (“છે', અને “નથી' એવા બે પાદ વચ્ચે) અગ્નિ પ્રયત્ન કરવો પડે છે. બીજા અનેક અવાજોને દાબવામાટે સળગાવી રસઈ (સ્વાનુભવ) બનાવવા માંડી. છેવટે એક અવાજ કપવો એ ઉત્તમ ઈલાજ' છે, પણ તેણે “કાળચક્ર ઉત્પન્ન કર્યું” અને મહાવીર પર આખરે તે એ પણું “ઇલાજ' જ છે અને દરેક ફેંકયું. “ઉછળતી જવાઓથી સર્વ દિશાઓને વિકાળ ઈલાજની માફક પ્રતિક્રિયા પણ કરે છે. એ પણ કરતું તે ચક્ર સમુદ્રમાં વડવાનળની જેમ પ્રભુ ઉપર deception-“માયા” છે. ખુલ્લા કાન છતાં કાનમાં પડયું. પ્રભુ જાનુ સુધી પૃથ્વીમાં દટાઇ ગયા તે અવાજના પુદુગળ જવા દેવા યા ન દેવા એ બાબતની પણ ધ્યાન છોડયું નહિ.”
પોતાની સ્વતંત્રતા જ્ઞાનપૂર્વક ઈચ્છાશક્તિ (will)
ને કેળવવાથી જ પ્રગટાવી શકાય છે. જ્ઞાતશક્તિની 'પ્રતિકૂળ ઉપસર્ગોની પૂર્ણાહૂતી બાદ અનુકૂળ ઉપ
શિરદારી નીચે ઇચ્છાશક્તિ અંતઃકરણમાં જે ક્રિયા સર્ગો આરંભાયા. રમણીઓના રાગરંગ અને પ્રાર્થનાઓ | રસ
કરે છે, જે phenomena ઉત્પન્ન કરે છે તે બ. થઈ. પછી અંગતના સામ્રાજ્યની ભેટ રજુ થઈ.
હારની દુનિયામાં પ્રતિબિંબિત થાય છે. તે પુરૂષ પછી છેવટે “સર્વ કર્મથી મુક્ત કરી એકાંત પરમાનંદ
બહારની ક્રિયાઓની અસરને અંદરની દુનિયામાં વાળા મોક્ષમાં લઈ જવાની ભેટ થઈ. આ પણ
આવવા દેતો જ નથી, અર્થાત ક્રિયાને કર્મ બનતે પ્રયાસ નિષ્ફળ ગયે, (ધ્યાનમાં રહે કે બાનાવ.
જ નથી, કર્તાજ કહે છે. એની ઈન્દ્રિય બહારની સ્થામાં મોક્ષની ભાવના પણ થઈ અને તે મોહ”
અસર હેને પહોંચાડનાર દૂત તરીકેના કામને બદલે પર “જ્ય મેળવાય.)
એની અંદરની પ્રજરીઓ બહાર લઈ જનાર દૂતનું આખરે આ આંતરયુદ્ધ વીરના વિજયમાં પરિ કામ કરે છે. બહારનો શબ્દ એની અંદર લઈ જવાનું ણમે છે. હવે કેવલ્ય' (કેવળ એકાકાર ભાન) પ્રગ- કામ હવે કાનની સત્તામાં નથી રહેતું, અર્થાત એના રવાને થડેજ વિલંબ હતો. ધ્યાનની ક્રિયા દ્વારા કાન નકામા થાય છે. તેથી એની અંદર અહીં જ એ સ્થિતિ થતી હેને બદલે હવે ધ્યાનમાં જવું તહીંના અસંખ્ય આકૃદની ધ્રુજરીએ આવવા જ અને “પાછા ફરવું જ ન રહે એટલું થવાનું બાકી પામતી નથી અને અંદર પ્રકાશ સ્થીર અવ્યાબાધ રહેતું હતું. આ માટે એક કઠીનમાં કઠીન પુરૂષાર્થો પ્રકાશ્ય કરે છે. કાનની આ નકામો થઈ પડેલી સેવવાને હજી બાકી રહેતો હતો.
સ્થિતિને ખ્યાલ સ્કૂલમાં જ ખેલતી જનતાને ભૂલ શબ્દ, સ્પર્શ, રૂપ, રસ, ગંધ-એ પાંચમાં પ્રથમ પેજ અપાવો શક્ય હોવાથી ઇતિહાસકારે મહાવીસ્થાન “શબ્દ”ને એટલા માટે અપાયું છે કે, બીજા રન બને કાનમાં ખીલા ઠોકાયાની ઘટના કલ્પી : ચાર અનુભવો તે વચા, નેત્ર, જીહા અને નાસિ- જણાય છે. આમજ હતું, અને આમ નહિ, એવું કાને પદાર્થથી સંગ થવા પામે ત્યારે જ થઈ શકે આગ્રહપૂર્વક કહેવાની મહારી પદ્ધતિ નથી, એ તરફ છે. મનુષ્ય જે પદાર્થના સંગથી દૂર રહે અને આંખો હું વાચકનું ધ્યાન ખેંચ્યું છે. શાસ્ત્ર (અધ્યાત્મશાસ્ત્ર બંધ કરે તે પણ કાનથી શબ્દ ઝીલવાનું કામ છે તેમજ સાયન્સ), પોતાનો અનુભવ અને ત એ