Page Text
________________
મહાવીર
૩૭ કોઈની સલી દુનિયા છે. એના ઉપર પણું એને ધનનો અર્થી, વૃદ્ધાવસ્થા સુધી એને હજી “કંગાલ્યત’ મમત્વ નથી. જે વ્યક્તિને એની ધખશ હોય છે જ રહી હતી. નગ્ન છતાં “ભરપૂર' એવા શ્રી મહાહેને તે લેવા દે છે ” “આપતા નથી. આ કેવી વીર પાસેથી બીજું કયું ધન ઇચ્છી શકાય-સિવાય રીતે બનતું હશે તે સમજાવવા માટે શ્રી મહાવીરના કે વિદ્યાધન ? દીવ્યતા આપનારૂં “વ-દેવદુષ્ય જીવનને આલેખનારાઓએ
વસ્ત્ર-જ્ઞાનરૂપી રત્નજડીત કાંબલ કે ચાદરને અર્ધભાગ
મહાવીરે તે વૃદ્ધ જિજ્ઞાસુને. આપો. એમ તો દેવદૂષ્ય વિશ્વને પ્રસંગ
આખી ચાદર એમના ખભા ઉપર બેજા રૂપ હતી, શાસ્ત્રગ્રંથમાં આલેખ્યો છે. છબી જનારે કાગળ
પરંતુ સંપૂર્ણ વિદ્યા યાચકને આપવી શક્ય નથી;અને તે પરના રંગના ટપકાં કે લીટીઓ જોવાની
અડધી પામ્યા પછી બાકીનો ખંડ તે શોધીને નથી પણ તે સર્વે મળીને જે ભાવે, જે ક્રિયા સૂચવે
કાંટામાંથી જ મેળવવો પડે. Subjective knoછે તે ભાવ કે ક્રિયાને એ ચિત્રમાંથી તારવી કહા- wledge અને Objective knowledge અથવા ડતાં શિખવું જોઈએ. તેવીજ રીતે શાસ્ત્ર વાંચનારે ૪ વિદ્યા અને વિદ્યા નામક બે ખંડોને કથામાંની સ્કૂલ ઘટનાઓની પાછળની આંતરિક વાણું અને તાણની માફક, “કુશળ” “કારીગર” સુષ્ટિ શેાધવી જોઇએ. સ્થલ અર્થે ઘણી જગાએ જ્યારે પોતાની અનુભવશાળમાં નાખીને “સળંગબુદ્ધિને ખુંચે એવો પણ દેખાશે. ત્યાં હમજવું કે “અખંડ’-એકરૂપ બનાવે ત્યાર પછી એનું મૂલ્ય કથાના યજક પિતે કાંઈ ભૂલ ઘટના કહેવા “એક લક્ષ' ઉપજે! બાહ્ય જગતમાં જેની બુદ્ધિ ઈચ્છતા જ નથી; ભાવ સૃષ્ટિની ક્રિયા આલેખવા નિરંતર ખેલી રહી છે તે મનુષ્ય જ્યાં લક્ષ સેના સ્થલ ઘટનાને સાધન તરીકે વાપરે છે.
મહારે દેખે છે ત્યાં આંતરદષ્ટિવાળો “લક્ષ્ય” જુએ કથા એવી છે કે, ચારિત્રરૂપી રથમાં આરૂઢ થઈ છે, અને તે પછી “અલટ પદ પમાય છે. ' શ્રી મહાવીરે જ્યારે વિહાર શરૂ કર્યો ત્યારે સેમ બીજી રીતે, વસ્ત્રના બે ભાગ કરાવીને અને નામને એક વૃદ્ધ બ્રાહ્મણ આવી પહોંચ્યો, જેણે એક ભાગને કાંટામાં ત્યાગ કરીને, તે પુરૂષસિંહે પોતાની કંગાલ્યતનું કથન કથીને પછી દાન પામ્યું. “ભાગ ત્યાગ લક્ષણ’ વડે “કંગાલ્યત’ને વટાવી જવા શ્રી મહાવીરે પિતાનાં ખભા ઉપરના એક માત્ર ઈસારો કર્યો. . દેવદૂષ્ય વસ્ત્ર તરફ નજર કરીને સૂચવ્યું કે યાચકે તે
સહાયને અસ્વીકાર વસ્ત્રમાંથી અર્ધ લઈ લેવું. તે લઈ બ્રાહ્મણ એક તુણનાર (વણકર) પાસે ગયો, જેણે તે ટુકડાને બહુ
એક બીજે જીવનપ્રસંગ લઈએ. એક વખત મૂલી જણાવી બીજો અધ ભાગ મેળવવાને સલાહ એક ભરવાડ-ગોપ’–ને ધ્યાનસ્થ મહાવીર ઉપર આપી અને કહ્યું કે જ્યારે તે બને ભાગને એક ચોરીની શંકા થઈ તે મારવા દે. ઈન્દ્રનું “આસન અખંડ વસ્ત્ર તરીકે જોડશે ત્યારે હેની એક લક્ષ કંપ્યું અને તે વીરની વારે ધાયો. વીરે એ ડખદીનાર ઉપજશે. હવે બ્રાહ્મણ શ્રી મહાવીરની શોધમાં લગીરી કરતાં એને રોકો અને એક તરફથી “ત્રણ ઘૂમવા લાગ્યો અને “શેધે છે હેને મળી રહે છે? લોકના નાથ” કહી “ભક્તિકરનાર તથા બીજી એવી ઉક્તિ અનુસાર તેર મહીને હેને કાંટામાં ભરા- તરફથી ભક્તિના પાત્રને ભકિતની મદદની અપેક્ષા યેલું બાકીનું અર્ધવસ્ત્ર મળી આવ્યું. વણકરે બને હેવાનું માનવા જેટલી પીટતા કરનાર તે દેવ' ઉપર
વીખી તળી સળગ દેવોના દેવ મહાવીરને છૂપું હાસ્ય થયું ! વસ્ત્ર કરી આપ્યું, જેના એક લક્ષ દીનાર ઉપજ્યા. બંધન કે તાડનથી છૂટવા ૫ણું–મુક્તિ સ્વા
હવે આ પ્રસંગનો-આ ચિત્રને આધ્યાત્મિક તં-Freedom એ કોઇ મેળવવાની ચીજ અર્થ શોધવો જોઈએ. બ્રાહ્મણ એટલે વિદ્યારૂપી નથી, કેળવવાની ચીજ છે. કેઈન ખભા ઉપર
| SR No. | 536285 |
| Book Title | Jain Yug 1982 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1982 |
| Total Pages | 82 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 7 MB |