Page Text
________________
૩૨
જૈન યુગ
ભાદ્રપદ-આશ્વિન ૧૯૮૨ આ પરથી સ્પષ્ટ જણાશે કે ભગવાને વઅને પાર્થાપત્ય વસ્ત્રધારી હતા એ કહેવાઈ ગયું છે અને ત્યાગ કર્યો ત્યાર પછી અચેલક વસ્રરહિન અણુગાર મહાવીર પ્રભુ પોતે અલક હતા તેથી સમન્વય થતાં થયા અર્થત નગ્નભાવે દિગંબર દશામાં વિહાર બંને માર્ગને સ્વીકાર થયો અને ધર્મરૂપે પ્રરૂપ્યાં. સચેકરવા લાગ્યા અહિ -સર્વથા નિષેધવાચી છે. લકવાના વિચારને સાક્ષી તે સ્થવિર કલ્પી અને
વળી ત્રીશ અતિશય પિકી એકે અતિશય એ અચેલકત્વના વિચારને પક્ષકાર તે જિનકલ્પી. નથી કે જેથી પ્રભુના દિગંબરત્વનું ગેપન થાય. સચેલકત્વ અને અચેલકત્વ મેક્ષ પ્રાપ્તિને બાધાઅર્થાત ચર્મ ચક્ષુ ધણી દેખી ના શકે પણ પ્રભુ કારી નથી પણ વ્યવહાર નયે બંને એક જ લક્ષ્ય મહાવીર દેવ દેવદુષ્યના પરિહાર પછી અન્ય વસ્ત્ર માટે બે ભિન્ન માર્ગ છે એ ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર. ૨૩અંગીકાર કીધું નથી અને તેમનું નગ્નવ લબ્ધિવડે ૩૧-૩૨ માં ઘણી જ સુગમ રીતે સમજાવેલ છે. ગોપન રહેતું એમ તે તામ્બર પણ માને છે.
મહાવીર પ્રભુને કડક માર્ગ હો તેટલોજ સખ્ત ઉપરાંત રા. નંદલાલભાઈ પિતાના મહાવીર માગ જિનકલ્પને છે. અને પાર્શ્વપ્રભુના મધ્યમમાર્ગ સ્વામી ચરિત્રમાં પૃ. ૨૯૪ મે જણાવે છે જે ઇંદ્ર
અનુકુલ ગચ્છવાસી સાધુઓનો સ્થવિર કલ્પ કે જે ભૂતિએ ચારિત્ર ધર્મ અંગીકાર કર્યો તે સમયે કુબેરે
સાંપ્રત કાળમાં બૈજુદ છે (તે બંને કલ્પના વિશેષ ચારિત્ર ધર્મને લાયક ઉપકરણ લાવી તે ગ્રહણ કરે છે. માટે જ વિશેષાવશ્યક ગાથા છે અને વાને તેમને વિનંતિ કરી તે ગ્રહણ કરતા પહેલાં
પરની મલધારીજીની ટીકા..) . તેમને વિચાર થયો કે હું તો નિઃસંગ છું તે પછી આ ઉપકરણે હારે ગ્રહણ કરવા કે કેમ? આ
મહાવીર પ્રભુએ, જો કે પિતે અચેલક હતા કથનને શાસ્ત્રીય પુરાવો છે કે કેમ જે માટે હુને
છતાં, આ બન્ને કલ્પને માર્ગરૂપે પ્રરૂપ્યા છે અને સંદેહ છે પણ જે સત્ય હોય તે.
તેમના જીવંતકાલમાં બન્ને પ્રકારના નિર્ચ વિવ
માન હતા અને મેતાર્યમુનિ જેવાએ પ્રારંભમાં જે પિતાના આદર્શ મહાવીર પ્રભુ અચલક
સ્થવિરક૯૫ અંગીકાર કરી કેટલેક કાળે જિનકલ્પી દિગંબર દશામાં ન હોત તો આ વિચારે ગામ
પણું પણ અંગીકાર કરેલ છે. સ્વામીને આવત ખરા?
આ બે પ્રકારના મુનિઓના કલ્પ પૈકી જિનઆ સઘળું અચેલક એટલે વસ્ત્રનો સર્વથા નિષેધ
કલ્પ પાર્શ્વપ્રભુના શાસનમાં હોય એમ હારા જાસાબીત કરવા પુરતું છે. અને દેશ નિષેધના અર્થમાં
gવામાં નથી. તે ટીકાકાર ભગવંતે પુરવાર કીધેલ છે એટલે અચેલક બંને અર્થમાં વપરાતા હતા એમ સંભાવના
ઉપર કહેવામાં આવ્યું છે કે મહાવીર પ્રભુને થાય છે.
કડક માર્ગ હતો અને પાર્શ્વપ્રભુનો મધ્યમ માર્ગ હતો ૨, જિનકલ્પ અને સ્થવિરકતષ,
કારણ ચરમતીર્થકરના સમયવર્તી લકે વક્ર અને જડ , આ બે ક૫ની યોજના મહાવીર પ્રભુએ કરેલી
હતા ત્યારે ત્રેવીસમાના અનુયાયીઓ ઋજુ અને પ્રાણ છે અને તે પાર્થાપત્યોના સચેલક માર્ગ અને પિતાને
હતા એથીજ કહ્યું છે – અચેલક માર્ગના સમન્વય રૂપે હોય એમ થ નથી givમાળ સુકવણી ૩ wrif gજણાતું ? જ્યારે બે અસમાન વિચારેનો સમન્વય
પાકા : થાય ત્યારે બન્નેએ કાંઈક છુટછાટ મેલવી પડે છે. જે
कप्पो मज्झिमगाणं तु सुषिसोझो सुपालन તે મુજબ પાર્થાપત્યોને પોતાના ધર્મધ્વજ હેઠળ
--ઉત્તરા. અધ્યયન ૨૩. ગા. ર૭. એકત્ર કરવાની શુભેચ્છાના પરિણામે આ બે કલ્પની –પ્રથમ તીર્થંકરના સાધુને (નિરતિચારપણે) યોજના થઈ હોય એમ સંભાવના થઈ શકે છે. ધર્મ સમજતાં દોહિલે પણ પાળતાં સેહિલે અને
| SR No. | 536285 |
| Book Title | Jain Yug 1982 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1982 |
| Total Pages | 82 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 7 MB |