Page Text
________________
પ્રાચીન જૈન કવિઓનાં વસંતવર્ણન
૩૦૭ રથ ફેરવ્યો. લગ્નને ત્યાગ કર્યો. રાજીમતી વિલાપ છે એ વનિ તે પરથી નીકળે છે, પરંતુ ખરૂં કરવા લાગી. દીક્ષાને અડગ નિશ્ચય કરી આખરે જોતાં ફાગણ વદ ૧ (મારવાડી ચૈત્ર વદ ૧)થી એટલે પ્રવજ્યા શ્રાવણ સુદ ૬ને દિને ગિરિનારના સહસાઝ હેળીને દિન-ફાગણ સુદ પૂર્ણિમા પછી તુરતજ વનમાં લીધી. રામતીએ પણ તેમની પાસે દીક્ષા બીજા દિવસથી શરૂ થાય છે. છતાં અન્ન લેકમાં લીધી. આખરે બંને સિદ્ધિ પામ્યા.
માહ માસથી વસંત પ્રારંભની માન્યતાને માન આપી શ્રી મહાવીર પ્રભુ પછી નંદરાજાના સમયમાં માહ-ફાગણ-ચત્ર એમ ત્રણ માસને વસંત ઋતુનાં સ્થૂલિભદ્ર થયા. તેઓ યૌવનવયમાં કયા નામની ગણી તે તેનાં વર્ણન આપવામાં આવ્યાં છે. વેશ્યાને ત્યાં રહેલા અને પછી તેમણે દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
તંત્રી, જેનયુગ, તેમના ચરિત્રનો એક ભાગ એ છે કે
વિક્રમ ચામું શતક એકદા એક ચાતુર્માસ સમયે જુદા જુદા મુનિઓ સિંહ ગુફા આદિક પાસે રહી તપશ્ચર્યા સહસારામ મનોહરૂ એ, માહેતો, કરવા માટે ગુરૂ મહારાજની આજ્ઞા માગી ત્યાં ગયા. વિહસિય સવિ વણરાઈ, સ્થૂલભદ્ર ગુરૂની આજ્ઞા એમ કહી માગી કે “હે ભગવાન
સુણિ સુંદરે પૂજિય દરિસણ પાય. હું પણ કહ્યા વેશ્યાની ચિત્રશાળામાં રહીને ષટસ કઈલ સાદુ સુહાવણઉ એ માત્ર ભજન સહિત ચાતુર્માસ રહીશ” ગુરૂ મહારાજે
નિસુણિયઈ ભમર ઝંકારૂ. સુણિ. પણ શાને પગથી તેમને યોગ્ય જાણું તેમ કરવાની આજ્ઞા આપી, અને તેથી સ્થૂલભદ્ર કેશ્યાને ત્યાં
(દશમી ભાષા). જઈ શુદ્ધ ચારિત્ર પાળ્યું. તે ચારિત્ર બીજા બધા રિત અવતરિયઉ તહિ જિ વસંત, શિષ્યો કરતાં અતિ દુષ્કર ગુરૂજીએ જાહેર કર્યું
સુરહિકુસુમ પરિમલ પૂરત આ સ્થૂલભદ્ર અને કેશ્યાને પ્રસંગ લઈ કેટલાક
સમરહ વાજિય વિજયઢક. જેને કવિઓએ ગારમય વર્ણનોમાં વસંતવર્ણન સાગુ સેલ સલ્લઈ સછાયા, કેસૂય કુષ્ય કર્યાબ નિકાયા, મૂકી કરેલ છે. આખરે ત્યાગને બંધ બતાવ્યો છે.
સંધસેન ગિરિમાહઈ વહએ. વસંતરૂપે કેટલીક અધ્યાત્મ-વસંતે પણ ગવાઈ બાલીય પૂછઈ તરૂવર નામ, વાઈ આવઈ નવનવગામ છે. વસંત સંબંધી હારીએ રચાઈ છે તેમાંની
નયની ઝરણ રાઉલઉં. ૧ કેટલીક અધ્યાત્મ-હારીઓ પણ છે.
–સમરા રાસ. અંબદેવ સૂરિકૃત સં. ૧૩૭૧. વસંત સંબંધીનાં જૈન કવિઓનાં કથન અને
[ પ્રાચીન ગુર્જર કાવ્ય સંગ્રહ.] કાવ્ય કેટલાં રસિક છે અને જનતર કવિઓનાં કાવ્ય સાથે સરખાવતાં કેવાં માલૂમ પડે છે એ
વિકમ પંદરમું શતક કાર્ય તટસ્થ રસપિપાસુ વાચકજનને સોંપવામાં “જયશેખર સૂરિના ન્હાના ગુરૂભાઈ મેરતંગ સુરિ, આવે છે.
તેમના શિષ્ય માણિક્યસુંદર સૂરિએ જૂની ગુજરાજનેતર ગૂજરાતી કાવ્યમાં પ્રથમજ વસંત તીમાં ગદ્યાત્મક પૃથ્વીચંદ્ર સંવત ૧૪૭૮ માં રહ્યું છે; સંબંધી વર્ણન કરનાર શ્રી નરસિંહ મહેતા મળી તે બેલીમાં છે. અક્ષરના, રૂપના, માત્રાના અને આવે છે; જ્યારે તેમની પહેલાના જૈન કવિઓ લયના બંધનથી મુક્ત છતાં તેમાં લેવાતી છૂટ ભેગવસંત વર્ણન કરનારા માલૂમ પડે છે.
વતૂ પ્રાસયુક્ત ગદ્ય, તે બેલી. માણિક્યસુંદર, બેલીમહા સુદ ૫ ને વસંતપંચમી લેકમાં કહેવામાં વાળા પ્રબંધને વાવિલાસ એટલે બોલીને વિલાસ એવું આવે છે અને તે માસમાં વસંતનું આગમન થાય નામ આપે છે. આ ગદ્યકાવ્ય પ્રાચીન ગુર્જર કાવ્ય
| SR No. | 536267 |
| Book Title | Jain Yug 1926 Ank 07 08 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mohanlal Dalichand Desai |
| Publisher | Jain Shwetambar Conference |
| Publication Year | 1926 |
| Total Pages | 138 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Yug, & India |
| File Size | 13 MB |