Jain Yug 1926 Ank 01 02

SR No.: 536263
Original Sutra Author: N/A
Author: Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference
Publication Year: 1926
Total Pages: 88
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Yug, & India
File Size: 9 MB

Page 39

મહાવીર
૩૭ કેઈની સજેલી દુનિયા છે. એના ઉપર પણ એને ધનને અથી. વૃદ્ધાવસ્થા સુધી એને હજી કંગાલ્યત’ “મમત્વ નથી. જે વ્યક્તિને એની ધખશ હોય છે જ રહી હતી. નગ્ન છતાં “ભરપૂર” એવા શ્રી મહાહેને તે લેવા દે છે”-“આપતા નથી. આ કેવી વીર પાસેથી બીજું કયું ધન ઇચ્છી શકાય-સિવાય
તે સમજાવવા માટે શ્રી મહાવીરના કે વિદ્યાધન? દીવ્યતા આપનારું વસ્ત્ર -દેવદષ્ય જીવનને આલેખનારાઓએ
વસ્ત્ર-જ્ઞાનરૂપી રત્નજડીત કાંબલ કે ચાદરનો અર્ધભાગ
મહાવીરે તે વૃદ્ધ જિજ્ઞાસુને આપ્યો. એમ તે દેવદૂષ્ય વસ્ત્રને પ્રસંગ
આખી ચાદર એમના ખભા ઉપર બોજા રૂપ હતી, શાસ્ત્રગ્રંથમાં આલેખ્યો છે. છબી જનારે કાગળ પરંતુ સંપૂર્ણ વિદ્યા યાચકને આપવી શકય નથી;અને તે પરના રંગના ટપકાં કે લીટીએ જોવાની અડધી પામ્યા પછી બાકીને ખંડ તો શેાધીને નથી પણ તે સર્વે મળીને જે ભાવ, જે ક્રિયા સૂચવે કાંટામાંથી જ મેળવવો પડે. Subjective knoછે તે ભાવ કે ક્રિયાને એ ચિત્રમાંથી તારવી કહા- wledge અને Objective knowledge અથવા ડતાં શિખવું જોઈએ. તેવીજ રીતે શાસ્ત્ર વાંચનારે પણ વિદ્યા અને અઘરા વિદ્યા નામક બે ખંડને કથામાંની સ્થલ ઘટનાઓની પાછળની આંતરિક વાણા અને તાણાની માકક
વાણું અને તાણની માફક, “કુશળ” “કારીગર’ સૃષ્ટિ શોધવી જોઈએ. સ્થલ અર્થ ઘણું જગાએ જ્યારે પિતાની અનુભવશાળમાં નાખીને “સળંગ - બુદ્ધિને ખુંચે એવો પણ દેખાશે. ત્યાં હમજવું કે “અખંડ'-એકરૂપ બનાવે ત્યાર પછી એનું મૂલ્ય કથાના યજક પોતે કાંઈ સ્કૂલ ઘટના કહેવા “એક લક્ષ ઉપજે! બાહ્ય જગતમાં જેની બુદ્ધિ ઈચ્છતા જ નથી; ભાવ સૃષ્ટિની ક્રિયા આલેખવા નિરંતર ખેલી રહી છે તે મનુષ્ય જ્યાં લક્ષ સેના સ્થૂલ ઘટનાને સાધન તરીકે વાપરે છે.
મહારે દેખે છે ત્યાં આંતરદષ્ટિવાળો “લક્ષ્ય” જુએ કથા એવી છે કે, ચારિત્રરૂપી રથમાં આરૂઢ થઈ છે. અને તે પછી “અલટ્યુટ ૫દ પમાય છે. શ્રી મહાવીરે જ્યારે વિહાર શરૂ કર્યો ત્યારે સેમ બીજી રીતે, વસ્ત્રના બે ભાગ કરાવીને અને નામને એક વૃદ્ધ બ્રાહ્મણ આવી પહોંચ્યો, જેણે એક ભાગને કાંટામાં ત્યાગ કરીને, તે પુરૂષસિંહે પિતાની કંગાલ્યતનું કથન કથીને પછી દાને પામ્યું. “ભાગ ત્યાગ લક્ષણ” વડે “કંગાલ્યતાને વટાવી જવા શ્રી મહાવીરે પિતાનાં ખભા ઉપરના એક માત્ર ઈસાર કર્યો. દેવદષ્ય વસ્ત્ર તરફ નજર કરીને સૂચવ્યું કે યાચકે તે
સહાયને અસ્વીકાર વજમાંથી અર્ધ લઈ લેવું. તે લઈ બ્રાહ્મણ એક તુણનાર (વણકર) પાસે ગયો, જેણે તે ટુકડાને બહુ- એક બીજો જીવનપ્રસંગ લઈએ. એક વખત મૂલી જણાવી બીજો અર્ધ ભાગ મેળવવાને સલાહ એક ભરવાડ-ગોપ’–ને ધ્યાનસ્થ મહાવીર ઉપર આપી અને કહ્યું કે જ્યારે તે બંને ભાગને એક ચેરીની શંકા થઈ. તે મારવા દોડે. ઈન્દ્રનું “આસન અખંડ વસ્ત્ર તરીકે જોડશે ત્યારે હેની એક લક્ષ કંપ્યું અને તે વીરની વારે ધાયે. વીરે એ ડખદીનાર ઉપજશે. હવે બ્રાહ્મણ શ્રી મહાવીરની શોધમાં લગીરી કરતાં એને રોક્યો અને એક તરફથી “ત્રણ ઘૂમવા લાગ્યો અને ‘જે શેધે છે હેને મળી રહે છે' લેકના નાથ” કહી ભક્તિ કરનાર તથા બીજી એવી ઉક્તિ અનુસાર તેર મહીને હેને કાંટામાં ભરા- તરફથી ભક્તિના પાત્રને ભકિતની મદદની અપેક્ષા ચેલું બાકીનું અર્ધવસ્ત્ર મળી આવ્યું. વણકરે બને હેવાનું માનવા જેટલી પીટતા કરનાર તે દેવ' ઉપર ખંડને કળી ન શકાય એવી ખૂબીથી તુણીને સળંગ દેના દેવ મહાવીરને છૂપું હાસ્ય થયું ! વસ્ત્ર કરી આપ્યું, જેના એક લક્ષ દીનાર ઉપજ્યા.
- રતા એક લક્ષ દીનાર ઉપયા. બંધન કે તાડનથી છૂટવા પણું–મુક્તિ સ્વાહવે આ પ્રસંગને-આ ચિત્રને-આધ્યાત્મિક તંત્ર-Freedom એ કાઈ મેળવવાની ચીજ અર્થ ગોધ જોઈએ. બ્રાહ્મણ એટલે વિદ્યારૂપી નથી, કેળવવાની ચીજ છે. કોઈને ખભા ઉપર