________________
ચેતનને શીખામણ.
વચ્ચે વૈકુંઠે તું, “વીર ! વીર!” અમે નિત્ય વદીએ, વિરહથી ઓ ! વહાલા, ભવ અટવીઓમાં રઝળીએ; અમેને ઉદ્ગારે, તુજ વિણ ન કે અન્ય જગમાં, વહે હરદમ હરદમ, તુજ વચન રસ આ જીગરમાં.
“સુંદર”
“ચેતનને શીખામણ )
( રાગ ધનાશ્રી) ચેત તું ચતુર સુજાણ, ચેતન ! ચેત તું ચતુર સુજાણ. ભૂલી ગયો તું ભાન, ચેતન ! ચેત તું ચતુર સુજાણ; મદન કેદ્ર અણશોધી ખાધાં, ગયું દીસે તુજ નાણ–ચેતન- ૧ વસ્તુ ધર્મ અછતે ભાસે, એ તુજ કદ્ધિ હાણ-ચેતન તુજ માન્યતા મનુષ્ય જીંદગી, વિષયાસક્ત ગુલતાન-ચેતન- ૨ પ્રાયે જગના દીસે, બાળાનું ભાન–ચેતન શું સંતોષે ગોષ્ટી કરવી, એ કેમ નહીં તુજ સાન-ચેતન ૩ અજ્ઞાની આલાપ સંલાપે, કર્મબંધનની ખાણ–ચેતન મોહ મદીરા છાકે વિકપિ, સુધ બુધ લીધી તાણ-ચેતન. ૪ ગણ્યા ગાંઠ્યા આયુષ્યના દિવસે, મિથ્યા પ્રવર્તે કરે હાણ–ચેતન શું સુખે તુજ નિદ્રા આવે, શું સુખે જ માણ-ચેતન ૬ આમ છતાં પણ તુજ પ્રવૃત્તિ, સુધરી નહીં તે અજાણ–ચેતન હા ! હા! મુરખતા તુજ કેવી, પરભવ સોચ ન આણ–ચેતન. ૭ ધન ત્રીયાદિક અંતર દ્રષ્ટ, એશ્વર્ય સુખ પ્રમાણ–ચેતન પુન્યાઇ ખાઈ પૂર્ણ પસ્તાઈ, ઘસી કર જઇશ અનાણ–ચેતન ૮ :
ઓધવજી ગીરધર.
.
