________________
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકા. આપે તે બહુ ઉમંગ સાથે, માને સફળ જન્મારે; સ્વામીબંધુ ભલે પધાર્યા, ભર્યો ભંડાર તમારરે. મૃષાવાદ તે કદી ન બેલે, બેલે તેટલું પાળેરે; કહેણું સમ રહેણીમાં રહેતા, જૈન કુળ અજવાળેરે. થોડું બોલી વિશેષ કરતે, વિણ માટે તે મરતેરે; ચાડી ચુગલી સાક્ષી છેટી, નહીં કેરટે ચડતો. ૧૧ વિચાર વિના પગલે નવી ભરતો, કામ કરંતાં ડરતોરે; રખે ગુન્હેગાર ઠરૂં કહી ઈરી–યાવહીઆ પડિકમતરે. બારે વ્રત પાલનમાં શૂર, મધુર વચન મુખ મીઠે રે; વીરપુત્ર મહાવીરને સંગી, હાલ ન એહ દીઠરે. સમતા વિનય વિવેકને દરીઓ, ઉછળી પાય ન ભરતેરે; જીવજંતુની જયણા પાળી, કામમાંહી પરવરતારે. ૧૪ નેત્રમાંહે અમીની દષ્ટિ, વૃષ્ટિ જૈન પર વરસેરે; જૈનધર્મનાં કામ કરવા, આગળ પડવા હરસેરે. નવાં ચૈત્યને નજરે નિહાળી, જીર્ણોદ્ધાર કરવા, અષ્ટગણું પુણ્ય લેવા ઈચ્છ, ઇછેશિવવધુ વરવારે ૧૬ જ્ઞાનતણાં ભંડારે કરવા, નવાં પુસ્તકો લખાવે, જૈનધમીને જાગૃત કરવા, જ્ઞાન બહુ પ્રસરા રે. ૧૭ નિરાશ્રિતને આશ્રય દેવા માટે દોડી જાત રે; સાતે ક્ષેત્રની પુષ્ટિ કરવા, થાતો રાતે માતરે. ૧૮ સાધુ સાધ્વીની સેવા કરવા, વંદનમાં પણ તેરે; શરધા વિવેક જ્ઞાનને દરીઓ, શુદ્ધ આત્માથી એરે. આજની વાત કાલ પર ન રાખે, હાલ હાલ તે કરતેરે; ધર્મના કામે ઢીલ ન કરતે, જ્ઞાન લેવા સંચરતરે. ૨૦ પ્રતિક્રમણ વિધિપૂર્વક કરતે, સવાર સાંજ બે ટાણેરે, સામાયિકમાં નહીં પ્રમાદી, પૌષધ કરવા જાણે. ૨૧ વ્યવહારમાંહી પ્રવીણ રહેત, નિશ્ચય તે પણ જાણેરે, ભુખ્યાનું દુઃખ ટાળવા ઈછે, સંતેષ સદા દિલ આણેરે. ૨૨
