________________
શ્રીપાળ રાજાના રાસ ઉપરથી નીકળતો સાર. ૧૮૯ થી એકલાને કેમ આપી શકાય?’ કુમારે કહ્યું કે-કદિ તમે આ પિ તે પણ હું સ્વીકારું નહીં, હું સેવક તરિકે તમારી સાથે આવું પણ નહીં, પરંતુ મને પરદેશ જવાની ઈચ્છા છે તેથી તે મારી સાથે આવવા ચાહું છું માટે યોગ્ય ભાડું લઈને મને બેસવા જેવી જગ્યા આપો. ધવળશેઠે દરમહીને સો સોર્નઆ ભાડું ઠરાવીને કુમારને બેસવા ગ્ય જગ્યા આપી. - હવે કુમાર ગોખમાં બેઠા છે અને સમુદ્રની અંદર થતા અનેક કૌતુક જુએ છે. મોટા મોટા જળહસ્તિઓ અને મગરમરડો દોડી રહ્યા છે, કલ્લોલ ઉછળી રહ્યા છે, વહાણ પવનવેગે ચાલ્યાં જાય છે, પવન અનુકૂળ વાય છે, તે અવસરે પંજરીએ કહ્યું કે-“આ બબરકુળ આવ્યું માટે જેને જળ ઈંધણાદિક લેવું. હોય તે લઈ લ્યા એટલે આપણે આગળ ચાલીએ, કારણકે અને ત્યારે પવન ઠીક છે.”
પંજરીનાં આવાં વચન સાંભળી વહાણો ત્યાં ભવ્યાં. લેકે જળ ઇંધણાદિ લેવા ઉતર્યા. ધવળશેઠ પણ કિનારે આવી ગાદી બીછાવીને બેઠો. ચારે બાજુ સુભટો ખડા થઈ ગયા. તે અવસરે માણસોને કેળાહળ સાંભળીને બંદરનું રક્ષણ કરનારા રાજસુભટો ઉતાવળ દોડી આવ્યા અને શેઠની પાસે બંદરનું દણ માગવા લાગ્યા. ધવળશેઠે પેતાના સુભટના બળ ઉપર મુસ્તાક રહીને દાણ આપવાની ના પાડી, એટલે રાજસેવકે જોરાવરી કરવા લાગ્યા, તેમાં તે યુદ્ધ થઈ ગયું. રાજસેવકે છેડા હતા અને શેઠના સુભટે ઘણા હતા તેથી તેમણે રાજસેવકને મારીને હઠાવી દીધા. તે સુભટોએ પોતાના રાજા પાસે જઈને જાહેર કર્યું, એટલે તે મોટું સૈન્ય લઈને બંદર ઉપર ચાલ્યું તેને જોતાં જ રાજતેજ સહન થઈ ન શકવાથી શેઠના સુભટોએ પુંઠ બતાવી. રાજાના સુભટોએ શેઠના બધા સુભટને ભગાડ્યા અને શેઠને પકડી પોતાના રાજા પાસે લાવ્યા. રાજાએ શેઠને ઉંધે માથે એક ઝાડ સાથે બંધાવ્યા અને ત્યાં રક્ષકપુરૂષે રાખીને પિતે શહેર, ભણે પાછું વળે.
અહીં શ્રીપાળકુમાર વહાણમાંથી ઉતરી ધવળશેઠ પાસે આ
