________________
૧૮૮
શ્રી જિનધર્મ પ્રકાશ શ્રીપાળકુમાર એકલા તે બંને સિન્યની સાથે લડવા લાગ્યા બજાર વચ્ચે મોટું ધાંધલ મચી રહ્યું. રાજાના અને શેઠના સુભટે અનેક પ્રકારનાં શસ્ત્ર ફેકવા લાગ્યા. પરંતુ ઔષધીના પસાયથી કુમારને એક પ્રહાર લાગે નહીં અને કુમાર લાકડી વિગેરેના જે પ્રહાર કરવા લાગ્યા તેથી અનેક સુભટે જમીન ઉપર લાંબા થઈને પડ્યા. એટલે બાકીના સુભટોમાં નાશભાગ થઈ રહી આડા અવળા જ્યાં લાગ આવ્યું ત્યાં સુભટો પેસી ગયા; કેટલાક દાંતે તરણું લઈને શરણ માગવા લાગ્યા અને કેટલાક આડા હાથ દેવા લાગ્યા. આ પ્રમાણેની સ્થિતિ થઈ પડી.
ધવળ શેઠે આ બધું જોઈને વાણુંઓગત કરી. તરતજ શ્રીપાળકુમારની પાસે આવીને પગે પડ્યો અને કહેવા લાગે કે“તમે તે દેવ સરૂપી જણાઓ છે, અમે તમારા અગાધ શક્તિ જાણ્યા સિવાય અજ્ઞાનપણથી તમારો અપરાધ કર્યો છે તે ક્ષમા કરે અને અમારી વિનતિ સ્વીકારીને અમારા પર એક ઉપકાર કરે. અમારા વહાણે થંભ્યાં છે તે તરાવી આપ.” કુમારે કહ્યું કે તેનું ભાડું શું આપશે”? શેઠ કહે-એક લાખ સોનૈ આ આપીશ, પણ કઈ રીતે ખુલ્લું ગાડું કાઢી આપ.” કુમારે તે વાત સ્વીકારી અને તેની સાથે બંદર પર જઈ મેટા વહાણ ઉપર ચડી સિદ્ધચકનું હદયમાં ધ્યાન ધરી સિંહનાદ કર્યો. તે સાંભળીને જે દુષ્ટ દેવીએ તેનાં વહાણે થંભ્યાં હતાં તે જતી રહી અને વહાણે તરી ગયાં. ધવળશેઠને આનંદ થયે.
હવે ધવળશેઠ વિચારવા લાગ્યા કે આ ચિંતામણિ રત્ન હાથે ચડયું છે તેથી જે કઈ રીતે તે સાથે આવે તો વિધા માત્ર ટળી જાય.” આમ વિચારી લાખ સોનૈયા કુમારના પગ પાસે સકી બે કે-“હે મહાપુરૂષ! હું આ દશહજાર સુભટોમાં દરેકને દરવર્ષે હજાર હજાર દીનાર આપું છું પણ જો તમે સાથે આવે તે તમને મોં માગ્યું દ્રવ્ય આપું.” કુમાર બોલ્યા કે-“હું એકલે તે બધાને આપે છે તેટલું દ્રવ્ય લઉં અને બધાનું કામ હું એકલો કરી આપું.” ધવળ શેઠ તેને હિસાબ ગણીને બે છે અરે ! એ એક કોડ ન થાય તે અમારા વાણી
