________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અપરિગ્રહને આનંદ
લેખક : ડૉ. કુમારપાળ દેસાઈ
શ્રાવણ મહિને. અમાવાસ્યાની કાળી ઘનઘેર રાત,
આકાશમાંથી ભારે મેઘ વરસે, વીજળીના ચમકારા થાય, ધરણી ધ્રુજાવી નાખે એવી ગર્જના થાય, જોશભેર પવન ફુકાય.
આવા સમયે રાજા શ્રેણિકની રાણી ચલણી એકાએક જાગી ગઈ.
નદીમાં ઘોડાપુર ઘુઘવતું હતું. રાણી ચેલાએ રાજમહાલયની એક બારી ખેલીને નદી ભણી નજર કરી.
વીજળીના ઝબકારામાં એણે તેફાની નદીને કિનારે એક માનવીને દીઠો. એ માનવીએ માત્ર લંગોટી પહેરી હતી, ટાઢથી થરથર ધ્રુજતે હતે. આમ છતાં પુરમાં તણાતા લાકડાને એકલે હાથે દેરડા વડે ખેંચતો હતે.
પવનને સપાટે આવે અને પગ ધ્રુજવા માંડે. વરસાદની હેલી આવે અને આંખે કશું દેખાય નહિ. આમ છતાં એ વારંવાર પાણીમાં તણાતાં લાકડાને રડાથી ખેંચતે હતે. પૂરમાં તણાતી વસ્તુઓને મેળવવા મથતા હતા.
દયાળુ રાણું ચેલણાને અનુકંપા જાગી. એને થયું કે આ તે કે માણસ? આટલા ધોધમાર વરસાદમાં, કુંકાતા પવનમાં, આ તેફાને ચડેલી નદીમાંથી લાકડાં ખેંચે છે?
રાણીએ રાજા શ્રેણિકને જગાડ્યા અને બારીએથી આકાશમાં ચમકતી વીજળીના પ્રકાશમાં પેલા માનવીને બતાવતાં કહ્યું :
“જુઓ મહારાજ! આપણા રાજ્યમાં કેવા કંગાલ માણસો વસે છે! આવા ધેધમાર વરસાદમાં જાનનું જોખમ ખેડીનેય પેટને ખાડો પૂરવા કેવી જહેમત ઉઠાવે છે! આવા દુઃખી માનવીઓનું દુઃખ દૂર કરવું તે આપણે રાજધર્મ છે.”
રાજા શ્રેણિકે પેલા માણસને બોલાવવા માટે રાજસેવકને મોકલ્યા. રાજાએ તેને પૂછ્યું, “તને એવું તે શું દુઃખ છે કે આવી કાળી અને ભયાનક રાતે જાનનું જોખમ ખેડે છે?”
પેલા માણસે કહ્યું, “મહારાજ ! મારે બળદની જોડી જોઈએ છે. મારી પાસે એક બળદ છે, બીજે મળે એ માટે આ મહેનત કરું છું.”
માર્ચ-એપ્રિલ, ૧૯૭૮
For Private And Personal Use Only
