Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
પ્રકારના લોકો કમ હોય છે. જીવનમાં પ્રકાશ એક વાંસળી વગાડતા ભરવાડમાં તે દિવ્યતાપાથરનાર લોકો જ જગતના આનંદ, સૌંદર્ય ની ઝલક મેં જેઇ. તેનું મેં ચિત્ર દેર્યું ને અને સત્યને અનુભવ કરી શકે છે. આપણે તે ચિત્રને “ઈશ્વરની છબીનામ આપ્યું. આપણા જીવનને પ્રકાશથી કઈ રીતે ભરી મારૂં તે ચિત્ર ખુબ વખણાયું. બરાબર વીસ શકીએ તે વિચારીએ.
વર્ષ પછી મને વિચાર આવ્યો. મેં ઈશ્વરની કયા કારણોથી માણસ જીવનને ખાલી, છબી તે બનાવી, હવે શેતાનની છબી પણ વ્યર્થ છોડે છે ? કયા કારણથી આપણે બનાવું. શેતાનની શોધ માટે પણ હું ખૂબ જીવનને કૂડાકચરાથી ભરી દઈએ છીએ કે રખડવા. એક પણ પાગલખાનું, શરાબઘર, જે જીવનન ખાલી છોડવા કરતાં પણ, વધુ કે જુગારના અડ્ડમાં શોધ કરવાનું મેં બાકી ખતરનાક છે? આપણી અંદર સુંગધ હશે ન રાખ્યું. છેલ્લે મને એક આવી હિંસા અને તે હવા તેને દૂર દૂર ખેંચી જશે; આપણુ ક્રૂરતાની મૂર્તિ મળી. તે હતા ફાંસી પર અંદર દુર્ગધ હશે તો તેને વાયુ બધે પ્રસ ચઢવા માટે તયાર થયેલે એક આદમી તેના રાવશે. કયા કારણે માણસ શૂન્ય રહી જાય મુખ પર મારી કલ્પનામાં હતી તેવી જ છે તે વિચારીએ. જે બીમાંથી ફલ ફરવાનું કરતા અને ધૃણા ઠાંસોઠાંસ ભરી હતી. મેં હતું, સુવાસ પ્રસરવાની હતી, તે બી બીજ તેની છબી બનાવી. ચિત્ર પુરું કર્યા બાદ રહી જાય છે ! જે વીણામાંથી અમૃતસંગીત અને ચિત્રો સાથે રાખીને હું જોવા લાગે નીકળવાનું હતું તેને કેમ કેઈએ છેડી નહીં, ત્યારે તે કેદી રડતો હતો. મેં તેને રડવાનું તેના તાર કેમ ઝણઝણ્યા નહીં ?
કારણ પૂછ્યું. તેણે કહ્યું કે “પહેલું ચિત્ર જે જન્મને જ જીવન માને છે તે ખાલી પણ મારું જ હતું; જંગલને વાંસળીવાળે જ રહી જાય છે. જન્મ જીવનનો પ્રારંભ છે; પણ હુ જ હતે.” આવી સંભાવના, આવી મુખ્ય વાત નહીં, જીવન પોતે નથી. કૂતરાને શક્યતા, એક જ મનુષ્યની છે. એક જ જીવન જન્મમાં જ મળે છે, મનુષ્યને નહીં. મનુષ્ય નીચે જઈ શકે છે અને ઉપર પણ. મનુષ્યને તો જન્મથી એક અવસર, જીવન જન્મ સાથે મળતું નથી; જન્મ સંભાવના (Possibility) જ પ્રાપ્ત થાય છે. સાથે “મૃત્યુ” મળે છે. જીવન નહીં. જીવન મનુષ્યતા અર્જિત છે, સાધનાથી ઉપલબ્ધ પ્રાપ્ત કરવું પડે છે, મેળવવાનું હોય છે. હોય છે. મનુષ્ય એક અનંત સંભાવના છે. તે આપણે રોજ પ્રતિપળ મરીએ છીએ. એક અંધકાર પણ હોઈ શકે, પ્રકાશ પણ હોઈ શકે. દિવસ આ પ્રક્રિયા પૂરી થાય છે. તે જ - રોમમાં એક મોટો ચિત્રકાર હતો. મૃત્યુ મૃત્યુ છે. જેમ બીમાં વૃક્ષ છૂપાયેલ છે તેમ સમયે તેને કેઈએ પ્રશ્ન કર્યો “આખા જન્મમાં મૃત્યુ. જીવનનું તારૂં મહાન ચિત્ર કયું છે ?” તેણે જીવન મેળવી પણ શકાય છે. અને ગૂમાવી જવાબ આપે, “બે. એક ચિત્ર હું યુવાન પણ શકાય છે. જે માત્ર મસ્જિદમાં જાય હતા ત્યારે દેરાયેલું અને બીજુ અત્યારે. હું છે, જેટલી રાખે છે, ગીતા કે કુરાન વાંચે છે યુવાન હતા ત્યારે જેની આંખોમાં અલૌકિક તે ધાર્મિક નથી; જે પ્રતિપલ અમૃતની જ દર્શન મળે તેવી વ્યકિતની શોધ માટે હું કરે છે, જે ચૂપચાપ બેઠા રહીને માત્ર નિકળી પડશે. વર્ષોની શોધ પછી જંગલમાં મૃત્યુની પ્રતીક્ષા કરી રહ્યો નથી, જે ઝૂઝી
જીવન-સાચી દષ્ટિ
૧૭૧
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531747 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 065 Ank 09 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1967 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |