Page Text
________________
છે. જીવ (આત્મા) જ્યારે સર્વ કર્મોનો (ક્ષય) નાશ કરે છે. ત્યારે (૪) આકાશાસ્તિકાય? અવગાહનની અપેક્ષા રાખનારા પદાર્થોને કર્મનો ભાર ઉતરી જવાથી તે એકદમ હળવો, શુદ્ધ, વિશુદ્ધ બને અવકાશ આપવામાં કારણભૂત દ્રવ્ય એટલે આકાશાસ્તિકાય છે. મુક્ત થતો જીવ જડ પદાર્થ પાર્થિવ દેહ ત્યજીને સુક્ષ્મ કાર્મણિક કહેવાય છે. આકાશ એટલે દિક-અવકાશ. આકાશ એક અખંડ શરીર દ્વારા ગતિ કરી લોકના અગ્રભાગ સુધી પહોંચે છે અને ત્યાં અનાદિ નિત્ય, અરૂપી અને સર્વવ્યાપી દ્રવ્ય છે. વિશ્વના સર્વ પદાર્થો અટકી જાય છે. (સ્થિર થાય છે, કારણ આગળ વધવા માટે સહાયક લોકાકાશમાં અસ્તિત્વમાન છે. (જીવ, પુદ્ગલ, ધર્મ, અધર્મ અને બનનાર ધર્માસ્તિકાય અને અધર્માસ્તિકાયનું અસ્તિત્વ ન હોવાથી કાળ). લોક સિમિત છે. અલોકાકાશમાં કાંઈપણ અસ્તિત્વમાન લોકના અગ્રભાગમાં જ સ્થિર થઈ જાય છે. આને જૈન પારિભાષિક નથી. તે લોકાકાશથી પર છે. આકાશ એ લોકાકાશ અને સિદ્ધત્વની પ્રાપ્તિ એવી સંજ્ઞાથી (સિદ્ધશિલા) સંબોધાય છે. એને અલોકાકાશ એમ બે ભાગમાં વિભાજીત છે, જે વિભાજન છે તે જ સિદ્ધિસ્થાન કે સિધ્ધશિલા કહેવાય છે.
આકાશમાં સ્વયંમાં નથી પણ અન્ય પાંચ દ્રવ્યોના સંબંધને લીધે નોંધ: ધર્માસ્તિકાય, અધર્માસ્તિકાય આ બે પદાર્થો (દ્રવ્યો) બીજા
છે. આકાશ આત્મનિર્ભર છે. જ્યારે બાકી દ્રવ્યો તેવા નથી. વ્યવહાર ધર્મમાં જોવા મળતા નથી. કેવળજ્ઞાન સિવાય એને જાણી શકાય
દૃષ્ટિએ તે આકાશાધિન છે. તેથી આકાશ સર્વવ્યાપી છે અને એવા નથી. (છાસ્થાનો એ વિષય નથી) જૈનધર્મ એ કેવલી પ્રરૂપિત
સ્વનિર્ભર છે. ધર્મ, અધર્મ અને આકાશ એ ત્રણે દ્રવ્યો ચૌદ રાજલોક ધર્મ કહેવાય છે. બીજા ધર્મોના વિજ્ઞાનની કલ્પનામાં આવતો ઈશ્વર
પ્રમાણક્ષેત્રમાં સર્વવ્યાપી છે. આ ત્રણે દ્રવ્યો ભૌતિક સ્વરૂપના નથી એ ધર્માસ્તિકાય અધર્માસ્તિકાય સાથે સંબંધ ધરાવતો હોવો જોઈએ.
પણ અરૂપી - અમૂર્તિ છે તેથી તેઓ એકીસાથે વિરોધ વિના રહી કારણ આ ચરાચર સમગ્ર સૃષ્ટિનું સંચાલન કોઈ એવા પદાર્થોના
શકે છે. આધારે છે. એ હકીકત ધર્માસ્તિકાયના ગતિ સહાયક તત્વથી ભાસે
આકાશાસ્તિકાયના પર્યાયવાચી શબ્દો - આકાશ, ગગન, છે અને તે યથાર્થ લાગે છે. મુક્ત આત્માનું સિદ્ધસ્થાન સુધી
નભ, અંબર, અંતરિક્ષ, અવકાશાંતર આદિ પર્યાયવાચી શબ્દો છે. પહોંચવાનું જે પ્રોસીજર છે તે કેવળ જેનો માટે નથી. બલકે સમગ્ર
(૫) પુદ્ગલાસ્તિકાય ? જડ તત્વ માટે પુદ્ગલ શબ્દ વપરાય છે. વિશ્વના સર્વે આત્મા માટેનું પ્રોસીજર છે.
પુદ્ગલ પાંચ અજીવ તત્વોમાંનું એક છે. પુદ્ગલ અનાદિ અવિનાશી (૩) અધર્માસ્તિકાય : સ્થિતિરૂપ પરિણામોને પ્રાપ્ત કરેલ જીવ અને
અને વાસ્તવિક છે. પુદ્ગલની સ્થિરતા વિશે જે અપેક્ષીત કારણરૂપ છે તે અધર્માસ્તિકાય કહેવાય છે. અધર્મ પણ એક અજીવ દ્રવ્ય પ્રકાર છે. અધર્મનું મુખ્ય
પુદ્ગલનો અર્થ પુરVI૬ ગચ્છનાળું શરીર વીનાં પુનઃ | અર્થાત્ લક્ષણ સ્થિતિ સહાયતા છે એટલે કે સ્વભાવનુસાર સ્થિતિ સ્થિરતા
શરીરાદિના પુરણ અને ગલન થતા હોવાથી જીવ પુદ્ગલ કહેવાય કરી રહેલા ચેતન અને જડ પદાર્થોને સ્થિર કરવામાં તે સહાય કરે
છે. (ટીકાકાર શ્રી અભયદેવસૂરિ) પુદ્ગલ શબ્દ “પુ’ + “ગન’ એ છે. તે નિત્ય, સ્થિર અને અરૂપી છે. તે સમગ્ર લોકવ્યાપી છે. તે
બે શબ્દોના સમાસથી બનેલો છે. “પુદ’ એટલે પુરણ, વૃદ્ધિ, સ્થિતિનું માધ્યમ કહેવાય છે. તે સક્રિયપણે ગતિશીલ પદાર્થોમાં સલ
- સંયોજન અને “ગલ' એટલે ગલન, હ્રાસ, વિયોજન. આમ પુદ્ગલ અંતરાયરૂપ થતું નથી. અધર્માસ્તિકાયના સ્વરૂપ માટે ગરમીના અલસયા
ગીતા એટલે સંયોજન-વિયોજન (વૃદ્ધિ અને હ્રાસ). આ પ્રકિયા પુગલમાં દિવસોમાં માર્ગ પર પ્રવાસ કરતા યાત્રિકનું ઉદાહરણ આપવામાં જ થ
રાણ આપવા માં જ થાય છે, અન્ય દ્રવ્યોમાં નહીં. આ દ્વારા તે એક સ્વરૂપમાંથી અન્ય આવે છે. પથિક વૃક્ષની શિતલ છાયાથી આકર્ષાઈ તેનો આશ્રય લે સ્વરૂપમાં પરિવર્તન પામે છે. પુદ્ગલનો પંચેન્દ્રિય દ્વારા અનુભવ છે. અધર્મ તેને સ્થિર થવામાં સહાય કરે છે. આ જ પ્રમાણે કરી શકાય છે. પરમાણુથી લઈને સ્કૂલ, અતિસ્થલ-મહાશૂલ અધર્માસ્તિકાય કોઈપણ ગતિ ક્રિયા વિના ગતિશીલ જીવ અને તમામ રૂપી પદાર્થોને પુદ્ગલ સંજ્ઞા આપવામાં આવી છે. પુદગલને સ્થિર થવા આકર્ષે છે. અને ત્યારબાદ તેમને સ્થિર થવામાં પુદ્ગલોના ગુણો : પુદ્ગલ રૂપી દ્રવ્ય છે.જૈન દર્શન પ્રમાણે સહાય કરે છે. જેવી રીતે વૃદ્ધજન પોતાની શક્તિથી ઉભો થવામાં દરેક પુદ્ગલ પછી તે અંદરૂપે હોય, દેશરૂપ હોય, પ્રદેશરૂપ કે લગાડી તેને સહાયભૂત થાય છે તેવી જ રીતે અધર્માસ્તિકાયનું પરમાણુરૂપ હોય તે ચાર પ્રકારના ગુણ ધરાવે છે. (૧) સ્પર્શ (૨) માધ્યમ સ્વયં સ્થિર રહેવાવાળા પદાર્થોને સ્થિતિશીલ રહેવામાં રસ (૩) ગંધ (૪) વર્ણ (રૂપ). પુદ્ગલનો પ્રત્યેક પરમાણુ આચાર સહાયભૂત થાય છે. જીવ અને પુદગલમાં સ્થિતિશીલ રહેવાનું ગુણ લક્ષણયુક્ત છે. આ જગતમાં આપણી નજરે જે પદાર્થો પડે સામર્થ્ય છે; પરંતુ વિશ્વમાં અધર્મનું માધ્યમ ન હોય તો તેઓ છે, તે આ પુદ્ગલની જ રચના છે. બાકીના દ્રવ્યો અરૂપી છે. સ્થિતિશીલ રહી શકે નહીં.
શબ્દ(ધ્વનિ), અંધકાર, ઉદ્યોત, પ્રભા, આતમ એ પણ પુદ્ગલના જૈન ધર્મની દૃષ્ટિએ ધર્મ અને અધર્મ વિશ્વના વ્યવસ્થિત સ્વરૂપ જ પરિણામો છે. સ્પર્શ, રસ, ગંધ અને વર્ણ એ ચારેથી યુક્ત હોવું માટે જવાબદાર છે. તેમના વિના વિશ્વમાં અંધાધુંધી પ્રવર્તશે. એ પુદ્ગલનું સ્વરૂપ છે અને એજ એનું મૂર્તત્વ છે. મૂર્તિત્વ એટલે આ બન્ને તત્ત્વો એટલે આ વિશ્વની સંવાદિતા અને વ્યવસ્થાના ઉપરના ચારેય ગુણોનું સામુદાયિક પરિણામ એ મૂર્ત અને મૂર્તિને સિદ્ધાંતો છે.
રૂપી પણ કહેવાય છે.
નવેમ્બર - ૨૦૧૭
પ્રબુદ્ધ જીવન
E
| SR No. | 526112 |
| Book Title | Prabuddha Jivan 2017 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Sejal Shah |
| Publisher | Mumbai Jain Yuvak Sangh |
| Publication Year | 2017 |
| Total Pages | 60 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India |
| File Size | 3 MB |