Prabuddha Jivan 2015 10

SR No.: 526087
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2015
Total Pages: 52
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 2 MB

Page 9

ઑક્ટોબર, ૨૦૧૫
પ્રબુદ્ધ જીવન લોકોમાં અહિંસાની જેટલી કદર આજે છે તેટલી કોઈ કાળે ન હતી સમયની સ્થાનિક ભાષામાં સમજાવી અને જૈન ધર્મને નવપલ્લવિત એમ હું તો જોયા જ કરું છું. જેટલો પુરાવો પશ્ચિમમાંથી મારી પાસે કરવાનું કામ કર્યું. એ સમયે બ્રાહ્મણો પણ યજ્ઞમાં પશુઓનું બલિદાન આવ્યા કરે છે તે પણ એજ સૂચવે છે.
આપતા તેની જગ્યાએ અહિંસાનો સિદ્ધાંત રજૂ કર્યો જેનો ઘણાએ (હરિજનબંધુ, ૧૦-૮-૧૯૪૦, અક્ષરદેહ-૭૨ (૧૯૮૭) ૩૪૪-૪૫.) સ્વેચ્છાએ સ્વીકાર કર્યો.
અહિંસાનો ઐહિક બાબતોમાં ઉપયોગ કરીએ તો જ તેની કિંમત જૈન ધર્મના મૂળ પાંચ સિદ્ધાંતો છેઃ અહિંસા, સત્ય, અસ્તેય, છે, તેથી પૃથ્વી પર સ્વર્ગ ઊતરશે.
બ્રહ્મચર્ય અને અપરિગ્રહ કે અસંગ્રહ. (હરિજનબંધુ-૨૬-૭-૧૯૪૨, અક્ષરદેહ-૭૬ (૧૯૮૭) ૩૩૬.) અહિંસા: “અહિંસા પરમો ધર્મ” એ જૈન ધર્મનો સર્વોત્તમ સિદ્ધાંત
હિંસાનો પ્રતિકાર અહિંસાથી જ થાય. આ સનાતન સત્ય છે. છે. પરમ એટલે સર્વોત્તમ-ઉત્કૃષ્ટ. બીજી રીતે તેને ‘જીવો અને જીવવા અહિંસારૂપી શસ્ત્રની સામે હિંસા ભલે અણુબોમ્બ રૂપે આવીને દો” એમ પણ કહેવામાં આવે છે. આ પૃથ્વી પર અનેકવિધ જીવો ઊભી રહે તોય નિરર્થક નીવડે છે. અહિંસાના શસ્ત્રનો ઉપયોગ જોવા મળે છે જેમાં માનવીનો પણ સમાવેશ છે. બધા જ જીવો જાણવાવાળા ઘણા થોડા છે. એને સારુ જ્ઞાનની અને દિલની મજબૂતીની કુદરતના આધારે જ જન્મે છે, જીવે છે અને મૃત્યુ પામી નવો દેહ જરૂર છે. આ કંઈ શસ્ત્રોના ઉપયોગની જેમ મિલિટરી નિશાળો કે કૉલેજોમાં ધારણ કરે છે અને એ રીતે જીવન-મરણ અને ફરી જીવનની ઘટમાળ શીખવાતું નથી. એમાં હૃદયશુદ્ધિની ને હૃદયબળની વાત છે. એટલે હિંસાની ચાલ્યા કરે છે. પ્રત્યેક દેહમાં જે જીવનતત્ત્વ છે, જે ચૈતન્યતત્ત્વ છે તે સામે અહિંસાને મૂકવામાં આપણને જે મુશ્કેલી નડે છે તે કેવળ આપણા સમાન છે, ત્યાં કોઈ ભેદભાવ નથી. દરેક જીવ, ગમે તે હૃદયની નબળાઈ છે. (હરિજનબંધુ, ૧-૬-૧૯૪૭, પા. ૧૫૨: મહાત્મા પરિસ્થિતિમાં હોય, એને જીવવાનું ગમે છે, મૃત્યુનો ભય રહે છે, ગાંધીના વિચારો (૧૯૬૭) ૧૧૪.).
મૃત્યુ ગમતું નથી. આથી સર્વ જીવોનું રક્ષણ કરવું, કોઈને દુ:ખ ન જનરલ કરીઅપ્પા એવું વિધાન કરવાને પ્રેરાયા છે કે હિંસાના દેવું એ એક કર્તવ્ય બની જાય છે. જૈન ધર્મ આત્માની અમરતા અને આ યુગમાં તેની સામે આજની દુનિયામાં અહિંસાને અથવા તેની પુનર્જન્મમાં માને છે તે એક જુદી વિચારણાનો પ્રશ્ન છે. કાર્યસરણીને ઝાઝો અવકાશ નથી. એથી ઊલટું હું એમ કહેવાની જ્યારે બધા જ જીવો અબોલ છે, પ્રકૃતિના આધારે જ જન્મે, હિંમત રાખું છું કે એટમબોમ્બના આજના યુગમાં હિંસાની એકએક જીવે અને મરે છે ત્યારે માનવી એક જ એવું પ્રાણી છે કે જેને વાચા તરકીબ અને કામગીરીને ભેગી કરો તો તે બધીનેય નકામી અથવા મળી છે, બુદ્ધિ અને સંવેદનશીલતા પણ મળી છે. જીવનમાં થતાં વ્યર્થ બનાવવાની શક્તિ એકમાત્ર અહિંસાની છે. (હરિજનબંધુ, અનુભવોને વ્યક્ત કરવાની અને પરિવર્તન લાવવાની શક્તિ પણ ૧૬-૧૧-૧૯૪૭, પા. ૩૬ ૫; મહાત્મા ગાંધીના વિચારો મળી છે. બુદ્ધિ બેવડી ધાર જેવી છે. શુદ્ધ બુદ્ધિ લાભદાયક છે, અશુદ્ધ (૧૯૬૭) ૧૧૫.)
અથવા સ્વાર્થ બુદ્ધિ અંતે તો દુ:ખદાયક જ બને છે. પ્રકૃતિનો માનવી જૈન ધર્મનો મર્મ : અહિંસા
તરફનો આ ભેદભાવ છે એમ નથી લાગતું? પણ એવું નથી. અન્ય જૈન ધર્મ એક અતિ પુરાતન ધર્મ છે. તેની એક માન્યતા છે કે જીવસૃષ્ટિ તો અજ્ઞાન છે પરંતુ માનવજાત પણ અજ્ઞાન છે અને આ વિશ્વ સ્વયંસિદ્ધ છે. તેનો કોઈ રચનાર નથી. સમયનો કોઈ પ્રકૃતિનો સ્વભાવ તો નિરંતર ઉત્ક્રાંતિનો છે, ક્રમિક વિકાસનો છે આદિ નથી કે અંત નથી. અનંત છે. આ સમયના બે મોટા અને એટલે અજ્ઞાનમાંથી અનુભવ દ્વારા જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરી માનવી ઉર્ધ્વગતિ સમાન કાળખંડ છે જેને કહે છે: ઉત્સર્પિણી અને અવસર્પિણી. કરે, જીવનના રહસ્યને પામી જીવનને આનંદથી ભરી, જીવનઉત્સર્પિણી એટલે સર્વાગી ઉન્નતિનો કાળ અને અવસર્પિણી એટલે મરણથી મુક્તિ પામે માટેની પ્રકૃતિમાતાની એ યોજના છે. સર્વાગી પડતીનો કાળ, અવનતિનો કાળ. આ કાળખંડના પણ છ અહિંસામાં કેવળ કોઈને મારવું કે દુ:ખ ન દેવું એટલું જ નિહિત છ પેટાવિભાગ છે જેને “આરા' કહેવામાં આવે છે. આવા કાળખંડમાં નથી. અહિંસા એટલે મનમાં પણ કોઈ પણ જીવ પ્રતિ અશુભ ભાવ ચોવીસ તીર્થંકરો બને છે જેને ચોવીસી પણ કહેવામાં આવે છે. ન જાગે, કડવા વચનોથી પણ દુઃખ ન થાય અને શારીરિક રીતે ભગવાન મહાવીર એ આ છેલ્લી ચોવીસીના છેલ્લા તીર્થકર બન્યા. પણ કોઈ દુ:ખ ન થાય એ જોવાનું રહે છે. બીજી રીતે જોઈએ તો જે જૈનેતર કે અજૈન લોકોમાં એક એવી સમજ છે કે ભગવાન મહાવીરે આપણને નથી ગમતું એ બીજાને પણ નથી ગમતું અને જે આપણને જૈન ધર્મની સ્થાપના કરી એ ભૂલ છે, ભ્રાંતિ છે. સમય અને પરિવર્તન ગમે છે તે બીજાને ગમે છે એમ સમજી, સર્વ જીવો પ્રતિ એ રીતનું વર્તન સાથે સાથે ચાલે છે એટલે Kિ ૩, , ' જૈન ધર્મને સમજે એ પોતાની મેળે સ્વીકારે પણ પરિવર્તન કરાવવામાં ન
અs , તે એ છે અહિંસા. ભુલથી ભગવાન મહાવીરે એ માનતો હોવાથી અને સનાતન ધર્મ વધુ પ્રચારક રહ્યો તેથી જૈન ધર્મીઓની |
Sી | પણ કોઈને દુ:ખ થાય કાળમાં જે પરિવર્તનની | સંખ્યા મર્યાદિત બની ગઈ. ધર્મ પરિવર્તનની પ્રક્રિયાથી જૈન ધર્મ દૂર રહ્યો ...!
એવું બન્યું હોય તો મનજરૂરત હતી તે એ
22 વચન-કાયાથી ક્ષમા