Prabuddha Jivan 2015 10

SR No.: 526087
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2015
Total Pages: 52
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 2 MB

Page 13

૧૩.
ઑક્ટોબર, ૨૦૧૫
પ્રબુદ્ધ જીવન આવું કેમ? જોઈએ.
| આ બધામાં વ્યક્ત થયેલાં મીરાબહેન કે
આ તીણું અને આંખો ભૂખરી અને ઊંડી મીરાબહેન જાહેર છતાં અંતર્મુખ |
|| હતી. સોનેરી છૂટા વાળ ખુલ્લા વ્યક્તિ હતાં. પ્રાઈવસીનો યુરોપિયન જ છે | એ છે, જે એ પોતે બતાવવા માગે છે. એ
પવનમાં ઊડતા હતા. કન્સેપ્ટ પણ ખરો. આત્મકથામાં પણ તેમણે પોતાને પૂરેપૂરા વ્યક્ત તેના શરીર પર ખાદીનું સફેદ ફ્રોક હતું. થવા દીધાં નથી અને પોતાના અને બાપુના પત્રોનું એક સંપાદન ભારતની ભૂમિ પર એક અજાણ ભવિષ્ય મેડેલિનની રાહ જોઈ જે એમણે કર્યું છે તેમાં ચૂંટેલાં પત્રો જ મૂક્યા છે. અમુક બાબતો રહ્યું હતું. જેને છોડીને આવી હતી તે ભૂતકાળની મધુર સ્મૃતિઓ માણસ પોતાનાથી પણ છુપાવવા માગે તેમ બને. એટલે આ હજી હૃદયમાં તાજી હતી. વર્તમાનની ક્ષણ, બિલકુલ આ સ્ટીમરની બધામાં વ્યક્ત થયેલાં મીરાબહેન એ છે, જે એ પોતે બતાવવા જેમ અફાટ સમુદ્રનાં ગાઢાં નીલાં જળ પર સવારના કૂણા તડકામાં માગે છે.
હાલકડોલક થઈ રહી હતી. જેને કદી જોયા ન હતાં, છતાં એવું પણ તેમનું સમગ્ર પત્રલેખન જોઈએ તો તેમાં મીરાબહેન લાગતું હતું કે પોતે તેમને સમર્પિત થવા માટે જ જન્મી છે એ પૂર્ણપણે, મુક્તપણે વ્યક્ત થયાં છે. બાપુએ તો કદી કશું છુપાવ્યું મહાત્મા ગાંધીને ચરણે જવા મેડેલિન પોતાના સર્વસ્વને છોડી છે જ નહીં. આત્મકથાના મીરાબહેન એક શિસ્તબદ્ધ સાધિકા છે, ભારતમાં આવી રહી હતી. ‘બિલવેડ બાપુ’માં ધબકે છે તેમનું સ્ત્રીહૃદય; એક માનવી તરીકેનાં
XXX તેમના સંઘર્ષો, પીડાઓ, પ્રાપ્તિઓ. પોતાના શ્રદ્ધેય “બાપુને મેડેલિનનો જન્મ ૧૮૯૨માં. ૧૯મી સદી વિદાય લેવાની પામવા, તેમના આદર્શોને અનુસરવા, તેમનાં સેવાકાર્યોમાં એકરૂપ તૈયારીમાં હતી. પિતા નોકાદળમાં એડમિરલ હતા. મહિનાઓ સુધી થવું, તેમની કસોટીઓમાંથી પાર
ઘરથી દૂર રહેતા. મા એવે સમયે ઊતરવું એ મીરાબહેનનું ધ્યેય હતું;
બીલવેડ બાપુ”
મેડેલિન અને રૂહોના આ બે પણ એ એટલું સહેલું તો ન હતું.
ધી ગાંધી-મીરાબેન કોરસપોન્ડન્સ દીકરીઓને લઈ પોતાના પિતાને બાપુ એટલે જીવંત અગ્નિ. તેમની | પરિચય અને સંકલન – ત્રિદીપ સુદદ, થોમસ બેબર ત્યાં મિલ્ટન હીથની વિશાળ જાગીર નજીક જનારને તેનું તેજ તો મળે, પ્રકાશક : ઓરિએન્ટલ બ્લેક સ્થાન પ્રા. લિ. પર ચાલી જતી. ત્યાં મેડેલિન અને પણ દાઝવું પણ પડે. મીરાબહેનની ૧/૨૪, અસફઅલી રોડ, ન્યૂ દિલ્હી-૧૧૦૦૦૨. રૂહોનાને એલેકમામા મળતા. આ આ બધી મથામણ તેમના પત્રોમાં Email: delhi @orientalblackswan.com
બહેનોથી એલેક માત્ર ત્રણ વર્ષ જીવંત થઈ છે. સુ ધીર કાકરના | પ્રથમ આવૃત્તિ-૨૦૧૪, પૃષ્ઠ ૫૩૫. કિંમત રૂા. ૯૫૦. મોટો એટલે ત્રણે બાળકો સાથે જ પુસ્તકમાં થોડો કલ્પનાનો રંગ છે,
ઊછરતાં. થોડું એમનું પોતાનું અર્થઘટન છે, તેથી એમાં મીરાબહેનના મિલ્ટન હીથ ઈંગ્લેન્ડના ગ્રામવિસ્તારમાં આવેલું હતું. ખૂબ મોટું વ્યક્તિત્વની અમુક રેખાઓ બદલાઈ છે.
મકાન, આસપાસ વિશાળ બગીચા, ઢોરને માટે કોઢ, ઘોડા માટે આ બધા વાચન પછી મારા મનમાં મીરાબહેન અને મહાત્મા તબેલો, જબરાં ઊંચાં વૃક્ષો, એક તરફ જંગલવિસ્તાર, બીજી તરફ ગાંધીની અનન્ય મંત્રીની જે છાપ ઉપસી છે, તેને હું આ પૃષ્ઠો પર હરિયાળી વચ્ચે શોભતાં છૂટાછવાયાં ઘર. મોટરો ત્યારે હતી નહીં. મૂકવા માગું છું એટલે પુસ્તકને બદલે પાત્રો કેન્દ્રમાં આવ્યાં છે. લોકો ઘોડા પર કે બગીમાં બેસી અવરજવર કરતા અને શિકારે
યુરોપની સ્વતંત્ર આબોહવામાં ઉછરેલી, એડમિરલની પુત્રી નીકળતા. નાનાને ત્યાં સવારી માટેના, બગીમાં જોડવાના ને શિકાર મેડેલિન કઈ રીતે મહાત્મા ગાંધીની પુત્રી-શિષ્યા-સાથી-મિત્ર બની, માટેના જુદા જુદા ઘોડા હતા. સાઈસ લોકો તેમની બરદાસ્ત કરતા અને ત્યાર પછી શું થયું એ આખી કથા અત્યંત રસપૂર્ણ અને માનવીય રહેતા. મરઘાંનું છાપરું હતું અને ડુક્કરનો વાડો પણ હતો. જંગલ સંવેદનોથી ભરપૂર છે.
તરફના છેડે આછી વનશ્રી ધીરે ધીરે ગાઢ જંગલમાં ફેરવાતી અને XXX
તેની પાછળ ટેકરીઓની હારમાળા દેખાતી. ઉપર બાળકોને રમવાનો ૬ નવેમ્બર, ૧૯૨ ૫.
ઓરડો હતો. તેને જોડેલી અગાશીમાંથી સુંદર દૃશ્ય દેખાતું. પી એન ઓ કંપનીની સ્ટીમર અરબી સમુદ્રના તરંગો પર હિલોળા મેડેલિન ઉંમરમાં સૌથી નાની, પણ બાળસુલભ ચંચળતા લેતી ભારતના પશ્ચિમ કિનારા તરફ આગળ વધી રહી હતી. ૩૩ તેનામાં ઘણી ઓછી. એકલા રહેવાનું તેને વધારે ગમે. ઢીંગલી, વર્ષની મેડેલિન સ્લેડ તૂતક પર ઊભી ઊભી ક્ષિતિજ પર ધૂંધળી રમકડાં, મિત્રો, તોફાનમસ્તીનું આકર્ષણ નહીં. નાનાને ત્યાં દરેક રેખા જેવી દેખાતી ભારતભૂમિની કિનાર જોઈ રહી હતી. તેની છ કામનો ચોક્કસ સમય, ઊઠવાનો, રમવાનો, જમવાનો, ફરવા ફૂટ ઊંચી મજબૂત કાયા, ખડતલ કૃષિકન્યાના સૌંદર્યને વ્યક્ત કરતી જવાનો, નાના-નાની સાથે વાત કરવાનો પણ નક્કી સમય. હતી. ગોર ગુલાબી ચહેરાના જડબાં સખત અને દઢ હતાં, નાક બગીચાનાં ફૂલો તોડવાની મનાઈ. એક ખાસ છોડ હતો, માત્ર