Prabuddha Jivan 2009 02

SR No.: 526007
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2009
Total Pages: 28
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 572 KB

Page 28

Regd. With Registrar of Newspapers for India No. R. N. I. 6067/57 Posted at Patrika Channel sorting office Mumbai-400 001.On 16th of every month Regd. No. MH/MR/ SOUTH-146/2009-11 PAGE No. 28 PRABUDHHA JIVAN DATED 16 FEBRUARY, 2009 પંથે પંથે પાથેય... રિક્ષાવાળો કોલકતા અનેક વિવિધતા અને વિરોધાભાસથી અને અભાવમાં જીવી રહેલો એ રિક્ષાવાળો કઈ ભરેલું અજાયબ મહાનગર છે. આ શહેર રીતે પોતાને લોભ-લાલચથી દૂર રાખતો હશે? જમીનદારો અને નાના-મોટા રજવાડાઓની મોટા શહેરની ઝાકઝમાળથી તે કેમ અંજાતો આલિશાન રાજબાડીઓથી છવાયેલું છે. એટલે નથી? અંગ્રેજો તેને 'City of Palaces' - મહેલોની મેં અનુભવ્યું છે કે કોલકતાના રિક્ષાવાળા નગરી કહેતા હતા. પરંતુ આ રાજબાડીઓ અને 3 હર્ષદ દોશી ગરીબ હોવા છતાં વિશ્વાસુ છે. આજ પણ હજારો મહેલો ઝુંપડપટ્ટીઓથી ઘેરાયેલી છે. વૈભવશાળી નાના બાળકોને, ઘરના કોઈ પણ સભ્યના સાથ મોટરગાડીઓની સાથેસાથે માણસથી ખેંચાતી- ઉપર ઉતારી ટેક્સી શોધવામાં મુશ્કેલી પડતી હતી. વગર, સમયસર અને સલામત રીતે નિશાળે ચાલતી હાથરિક્ષાઓ પણ અહીં જ જોવા મળે છે. મારી મુંઝવણ જોઈને રિક્ષાવાળો મારી મદદે પહોંચાડવાનું અને પાછા ઘેર લાવવાનું કામ પૂરા ભારતમાં રિક્ષા સાઈકલથી ચાલે છે ત્યારે આવ્યો. તેણે કહ્યું, “સાહેબ, તમે ટેક્સી શોધો. રિક્ષાવાળા કરે છે. તડકો કે વરસાદ, દરેક ઋતુમાં એક માત્ર કોલકતામાં માણસથી ખેંચાતી હાથરિક્ષા હું તમારા સામાનનું ધ્યાન રાખીશ.' મા-બાપ તેમના બાળકોને નિશ્ચિત થઈને, પૂરા જોવા મળે છે. એક હાથરિક્ષામાં સામાન સાથે બે હું વાહનોની ભીડમાં ટેક્સી શોધવામાં ભરોસા સાથે રિક્ષાવાળાને સોંપે છે. માણસોને સવાર થયેલા જોઈને કોલકતામાં નવો - પરોવાય. સાથે સાથે ત્રાંસી આંખે સામાન ઉપર ચોમાસામાં કોલકતાની શેરીઓ વરસાદના આવનાર આઘાતથી સ્તબ્ધ થઈ જાય છે. તેને રિક્ષા પણ મારી નજર હતી. પરંતુ ટેક્સી પકડવી હોય પાણીમાં ડૂબેલી હોય છે ત્યારે બીજો બધો ચલાવનાર કમનસીબ પ્રત્યે હમદર્દી થયા વગર તો સામાનથી નજર હટાવવી પણ પડે. તેમાં વાહનવ્યવહાર ખોરવાઈ જાય છે. એક માત્ર રહેતી નથી. તેને સહેજ પ્રશ્ન થાય છે કે માણસથી સામાનની સલામતીનો ભય હતો. રિક્ષાવાળો મારી રિક્ષાવાળા જ બાળકો, વૃદ્ધો અને અશક્તોને ખેંચાતી હાથરિક્ષામાં બેસીને કોઈ કેવી રીતે મુસાફરી મુંઝવણ સમજી ગયો. “સાહેબ, સામાનની ચિંતા સહીસલામત ઘેર પહોચતો કરે છે. કરી શકે ? એ રિક્ષા ખેંચનારનું જીવન કેવું હશે ? ન કરો. માણસના ભવમાં હું ઘોડાનું કામ કરી આ રિક્ષાવાળાનો ખોરાક શું છે? આટલી - કોલકતાના મોટા ભાગના રિક્ષાવાળાઓ બિહારી રહ્યો છું. હવે તમારો સામાન ઉચાપત કરીને તનતોડ મહેનતને અંતે કયા પોષક તત્ત્વો તેના છે. બિહારના જમીનવિહોણા અને નિરક્ષર આવતા ભવે ક્યાં જઈશ ?" શરીરને ટકાવી રાખે છે? ગ્રામવાસીઓ કારમી ગરીબી અને વંશપરંપરાના રિક્ષાવાળાના શબ્દોએ મને આંચકો આપ્યો. બપોરના સમયે કોલકતાની ફૂટપાથ ઉપર દેણામાંથી છૂટવા માટે મોટી સંખ્યામાં કોલકતા તેની બાહ્ય ગરીબી અને ચિંથરેહાલ અવસ્થા જોઈને રિક્ષાવાળા ભોજન લેતા નજરે પડે છે. થોડું નિમક આવે છે. તેમાંનો સારો એવો ભાગ રિક્ષા ખેંચવાનું તેની આંતરિક અમીરી અને ખમીરને જોઈ ન અને પાણી મેળવેલો એક પવાલું સંતુનો લોટ કામ કરે છે. શકવા બદલ મને શરમ આવી. તેની ઉપર શંકા (શેકેલા ચણાનો લોટ), લીલા મરચાં અને ડુંગળી મેં પોતે રિક્ષામાં બેસવાનું હંમેશાં ટાળ્યું છે. કરીને હું અન્યાય કરી રહ્યો હતો તેવી લાગણી તેનું ભોજન છે. દાળ-ભાત, શાક, તેલ-ઘી કે છેલ્લા 25 વર્ષથી રિક્ષામાં બેસવાનું યાદ નથી. થઈ. અથાણાનો વૈભવ તેને પોસાતો નથી. મિઠાઈ અને તે પહેલા પણ જ્યારે અનિવાર્ય સંજોગોમાં રિક્ષામાં દરરોજ રિક્ષાવાળાને માણસનો ભાર ખેંચતા ફરસાણ તો તેને સ્વપ્નમાં જ જોવા મળતા હશે. બેસવું પડ્યું છે ત્યારે થયેલા થોડા અનુભવો કાયમ જોઈને આપણી સંવેદનાની ધાર બુઠ્ઠી થઈ ગઈ ઘોડો આખા ચણા ખાય છે. રિક્ષાવાળો નસીબદાર માટે હૃદયમાં કોતરાઈ ગયા છે. છે. આપણને માણસ અને પશુનો તફાવત દેખાતો છે કે તેને ચણા લોટરૂપે મળે છે. સાથે થોડું નિમક, વર્ષો પહેલા હું કોલકતાના બડાબજા૨ નથી. એ રિક્ષાવાળાએ જ્યારે કહ્યું કે માણસના મરચું અને ડુંગળી! મોટા ભાગના રિક્ષાવાળા વિસ્તારમાં રહેતો હતો ત્યારે મારે અવારનવાર ખોળિયામાં રહીને ઘોડાનું કામ કરી રહ્યો છું ત્યારે ચાલીસ વર્ષે ટી.બી.ના શિકાર બને છે. બહારગામ જવાનું થતું હતું. એ સમયે ટેક્સીની તેની આંતરવ્યથા કેવી હશે? ઉનાળાના ખરા બપોરે, ધોમ ધખતા તાપમાં તંગી હતી. ટેક્સી ડ્રાઈવરો ગીચ બડાબજારમાં જતા આજ જ્યારે ભણેલા-ગણેલા, સુખી શ્રીમંતોના રસ્તાને આજ જ્યારે ભણેલા-ગણેલા, સુખી શ્રીમંતોના રસ્તાનો ડામર પીગળવા લાગે છે ત્યારે રિક્ષાવાળાના નહીં. એટલે સ્ટેશને જવા માટે રિક્ષામાં પાસના કરોડોના કૌભાંડના સમાચાર સાંભળું છું ત્યારે ચંપલ ડામરમાં ચોંટી જાય છે. તે ચંપલ સાથે બ્રબર્ન રોડ પહોંચીને ટેક્સી પકડવી પડતી હતી. એ રિક્ષાવાળાનો ચહેરો આંખ સામે તરવરે છે. રિક્ષા ચલાવી નથી શકતો એટલે આગ ઝરતા એકવાર સ્ટેશન જવા માટે હું બ્રેબર્ન રોડ સમૃદ્ધિ છલકી રહી છે, વૈભવમાં આળોટી રહ્યા તાપમાં તે ઉઘાડા પગે રિક્ષા ચલાવે છે. જ્યારે પહોંચ્યો. રાતના 8 વાગ્યા હતા. ટેક્સીની તંગી, છે, છતાં ધનની લાલસા આગની જેમ ભભૂકી મોટા ભાગના માણસો ગરમીમાં ઘર બહાર પણ ભીડ અને ટ્રાફિકની ભરમારને કારણે ટેક્સી માટે રહી છે અને ખોટું કરતા અચકાતા નથી તેવા નીકળતા નથી ત્યારે એ ઉઘાડા પગે કઈ રીતે રસ્તા દોડાદોડી કરવી પડે તેમ હતું. સામાન ફૂટપાથ અમીરોને જોઈને આશ્ચર્ય થાય છે કે તદ્દન ગરીબી (વધુ માટે જુઓ પાનું 22) Printed & Published by Nirubahen S. Shah on behalf of Shri Mumbai Jain Yuvak Sangh and Printed at Fakhri Printing Works, 312/A. Byculla Service Industrial Estate, Dadaji Konddev Cross Rd, Byculla, Mumbai-400 027. And Published at 385, SVP Rd., Mumbai400004. Temparary Add.: 33, Mohamadi Minar, 14th Khetwadi. Mumbai-400004. Tel.: 23820296. Editor: Dhanwant T. Shah.