Prabuddha Jivan 2009 02

SR No.: 526007
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2009
Total Pages: 28
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 572 KB

Page 22

૨૨
પ્રબુદ્ધ જીવન
તા. ૧૬ ફેબ્રુઆરી, ૨૦૦૯
કહેવાય; બીજે રહેવાનો કોઈ અર્થ નથી.
ભીખાને માથે જાણે ધોળે દિવસે વીજળી પડી. એના ગળામાં બાળક ભીખાનું મન એકાએક બદલાઈ ગયું. પહેલાં જે પરાયું ડૂમો બાઝી ગયો; એ કંઈ બોલી શક્યો નહીં. એણે વિચાર્યું, આ લાગતું હતું, તે હવે પોતીકું લાગવા માંડ્યું. વરસોડાની અણગમતી ફઈબા ક્યાં જતા હશે ? બા, માસી અને મામી ગયાં ત્યાં ? ભૂમિ વહાલ વરસાવતી લાગવા માંડી. પાદરનાં વૃક્ષો એની સાથે
(ક્રમશ:) વાતો કરવા લાગ્યાં. અહીંની હવા હૂંફ આપનારી લાગી, નદીના ૧૩/બી, ચંદ્રનગર સોસાયટી, જયભિખ્ખું માર્ગ, કોતરો ગમવા લાગ્યાં અને એમાં ભમવા લાગ્યા, રસ્તાની વેકુર પાલડી, અમદાવાદ-૩૮૦૦૦૭ (ઝીણી કાંકરીઓવાળી મોટી રેતી) જાણે વહાલભેર પંપાળતી હોય ફોન : ૦૭૯-૨૬૬૦૨૬૭૫; મો. : ૦૯૮૨૪૦૧૯૯૨૫: તેવું લાગ્યું. આ સાવ નવી દુનિયા પોતાની દુનિયા બની ગઈ.
| પંથ પંથે પાથેય અભાવને સ્થાને ભાવનો અને ઉપેક્ષાને બદલે આનંદનો અનુભવ
(અનુસંધાન પૃષ્ટ છેલ્લાનું ચાલુ) થયો. થોડા સમયમાં તો આ બાળક અહીંનો રહેવાસી બની ગયો. હૃદયમાં પડેલી માસીની છબી આજ સુધી તરવરતી હતી. હવે એને
ઉપર ભાર સાથે દોડતો હશે? સાથે એ પણ યાદ રાખવાનું કે રિક્ષાને બ્રેક
નથી હોતી. તેના પગ તેની બ્રેક છે. સ્થાને ફઈબા આવીને બેઠાં.
કાળી મજૂરી અને હાડમારીમાં જીવતો રિક્ષાવાળો પ્રમાણિક છે. તે બાળકો માનું હેત ગુમાવનારા ભીખાને માસી અને મામીનું હેત મળ્યું
અને વૃદ્ધોનો સહારો છે. છતાં કોલકતાના રસ્તા ઉપર સૌથી વધુ હડધૂત હતું, હવે ફઈબાનું હેત અનુભવવા લાગ્યો. આ બાળકને કોઈ ને
થતો માણસ પણ રિક્ષાવાળો છે. ધીમી ગતિને કારણે તે મોટરગાડીને આડો કોઈની વાત્સલ્યની છાયાની ભૂખ રહેતી હતી અને એ ભૂખ કોઈ ને
આવે છે. ટ્રાફિક પોલિસ માટે તેનો કંટાળો અને ક્રોધ ઉતારવાનું નિમિત્ત કોઈ રૂપે તૃપ્ત થતી હતી. એનું મન આવા વાત્સલ્યને પામવા માટે
પણ રિક્ષાવાળો છે. નાના એવા ટ્રાફિકના નિયમના ઉલ્લઘન માટે તેના સદેવ વ્યાકુળ રહેતું હતું.
ઉઘાડા વાંસા ઉપર સોટી વિંઝતા કે તેની રિક્ષા જપ્ત કરતાં પોલિસ અચકાતો નાનપણમાં વિધવા થયેલા ફઈબા પોતાના ભાઈ વીરચંદભાઈને
નથી. ગરીબોથી ચૂંટાયેલી અને ગરીબો માટે બનેલી માર્ક્સવાદી સરકારના ત્યાં રહેતા હતા. સ્વમાનના એ પૂજારી હતા, કોઈનું એક વેણ પણ રાજમાં આ બની રહ્યું છે. સાંખી લેતા નહીં. બાળક ભીખાને એમનું પડખું ઘણું હૂંફાળું લાગ્યું. સરકારને હાથરિક્ષા ઉપર પ્રતિબંધ મૂકવો છે, કારણ કે તે ઝડપી વાહન આ ફઈબા એક દિવસ ભીખાને માટે નાનકડી વીંટી લઈ આવ્યાં. આ વ્યવહારમાં બાધારૂપ છે, નહિ કે માનવતાની દૃષ્ટિએ. સરકાર પાસે બાળકને જાણે કોહિનૂર હીરો ન મળ્યો હોય! એમના આનંદનો હાથરિક્ષાવાળા માટે કોઈ વિકલ્પની યોજના નથી. સરકાર ધારે તો ઓટોરિક્ષા પાર ન રહ્યો. એ વીંટીમાં માણેક હતો. એનો ચળકાટ આ બાળક આપીને તેમની સ્થિતિ સુધારી શકે છે. કોલકતામાં હજારો ઓટોરિક્ષા છે, ચમકતી આંખે જોઈ રહ્યો. ભીખો તો ફઈબા પર ખુશ થઈ ગયો. પણ કોઈ હાથ-રિક્ષાવાળાને ઓટોરિક્ષા અપાવ્યાનું જાણમાં નથી. બિહારથી જમવાનું પણ એમની સાથે અને સૂવાનું પણ એમની પાસે. આ આવેલા હોવાને કારણે તેમનું વોટ બેંકમાં કોઈ સ્થાન નથી. બાળકને ઘુવડ અને ચીબરીની બહુ બીક લાગે. એ બોલે ત્યારે ભયથી આ ઉપેક્ષિત અને સમાજના કચડાયેલા વર્ગ ઉપર પણ ક્યારેક કોઈની ડરી જાય. આવે સમયે ફઈબા પાસે પહોંચી જઈને તેમના પડખામાં અનુકંપાભરી નજર પડે છે. મારા મિત્ર બુલબુલભાઈ શાહ હંમેશા તેની લાઈ જાય રોજ રાત્રે કઈબા અવનવી વાતો છે. કણલાલ ગાડીમાં થોડી ચંપલની જોડી રાખે છે. જ્યારે પણ કોઈ ઉઘાડા પગવાળા કાગડાની, ફૂલણશી દેડકાની અને ગંગારામ પોપટની ! ક્યારેક
રિક્ષાવાળાને જુએ કે તરત જ તેને એક જોડ ચંપલ આપે છે. કોલકતાના સોનબાઈની કથા અને રૂપબાઈની વાર્તા પણ કહે. આપકર્મી અને
રિક્ષાવાળાની સમસ્યા જોતાં અનેક બુલબુલભાઈની જરૂર છે.
બિમલ રોયની ‘દો બિઘા જમીન' ફિલ્મમાં બલરાજ સહાનીએ રિક્ષાવાળાનું બાપકર્મીની વાત સંભળાવે. ફઈબા હોંશે હોંશે ગાઈ ઊઠતાં: ‘ઠાગાઠેયા કરીએ છીએ,
પાત્ર ભજવ્યું હતું. દોડતી મોટર સાથે તેના રિક્ષાને હોડમાં ઉતારીને બિમલ
રોયે શહેરી જીવનની વિસંવાદિતાને આબેહૂબ રજૂ કરી હતી. ડેમિનિક લેપિઅરે ચાંચુડી ઘડાવીએ છીએ;
પણ તેની નવલકથા અને પછીથી ફિલ્મ ‘સિટી ઓફ જોય'માં રિક્ષાવાળાની જાવ રે કાબરબાઈ,
દર્દભરી દાસ્તાન રજૂ કરી હતી. એવી કોઈ વાર્તા, કોઈ ફિલ્મ, થોડી ક્ષણની અમે અમારે આવીએ છીએ.”
શહેરી સહાનુભૂતિથી અલિપ્ત અને અજાણ એ બે ટાંગવાળો ઘોડો એ જ ફરી ભીખાના હૃદયમાં ઝંઝાવાત જાગે છે. એક દિવસ ફઈબા
રફ્તારથી આજ પણ કોલકતાના નાગરિકોનો ભાર વહન કરી રહ્યો છે. એમનો સરસામાન બાંધવા લાગ્યાં. એમની પાસે રહેલો ભીખાનો
* * * સામાન જુદો તારવી તારવીને મૂકવા લાગ્યાં. સામાન લઈને ફઈબા જૈન એકાડમી કલકત્તા, ૩૨-B, ચિત્તરંજન એવન્યુ, કોલકાતા-૭૦૦૦૧૨. બહાર નીકળ્યાં. એમણે ભીખાને પડખામાં લીધો, ગાલ પર ચૂમી ટેલિ. : (૦૩૩) ૨૨૧૨૦૨૦૧. સાથે ખૂબ વહાલ કર્યું અને કહ્યું, “બેટા, રાજી રહેજે. હું જાઉં છું.” ઘરઃ ૨૪૭૫૩૯૭૧- ૨૪૮૬૩૮૯૦.