Prabuddha Jivan 2014 Year 62 Ank 01 to 12

SR No.: 525999
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2014
Total Pages: 700
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 196

૨૦
પ્રબુદ્ધ જીવન
મે ૨૦૧૪
કીડીબાઈની જાનમાં ઊંટે ગળામાં ઢોલકાં બાંધ્યાં. ઊંટ એ જડતા ને આવરણ-ઓઢણું-વસ્ત્ર પહેરવાની અરજ દેડકો કરવા માંડ્યો.. અહંકારનું પ્રતીક છે. હું જ સહુથી ઊંચો, હું જ સહુથી સુંદર, હું જ વાંસડે ચડ્યો એક વાંદરો રે જુએ જાનુંની વાટ સહુથી બળવાન એવો અહંકાર આજ ઓગળી ગ્યો. ને નાનકડી એવી આજ તો જાનને લૂંટવી, લેવા માટે સરવેના પ્રાણ... કીડીબાઈના લગનટાણે ગળામાં ઢોલ ભરાવીને ઢોલી તરીકે હાજર હાલો રે કીડીબાઈની જાનમાં.. થઈ ગ્યો. એનું હું પણું એનો અહમભાવ સત્વગુરુના શબ્દ ચૂરેચૂરા કીધું છે ને સારા કામમાં સો વિઘ્ન...સાધનાના મારગમાંય વિઘ્નના થઈ ગ્યો તો. ને ગળામાં એણે ઢોલકાં ઢોલ ભરાવીને હું કાંઈ નથી હું પાર નો હોય. આશા, તૃષ્ણા ને સિદ્ધિના આડંબર રૂપી વાંદરો વાંસડે કાંઈ નથી એવી દાંડી પીટવાનું શરૂ કર્યું તું. ગધેડો ફૂંકે શરણાઈ...ઈ ચડીને બેઠો છે. ઈ વાટ જોવે છે જીવનની... હમણાં ભગવાન હાર્યે ટાણે ગધેડો કે જે ક્રોધનું મૂર્ખતાનું ને બસુરાપણાનું પ્રતીક છે ઈ ફરવા જીવ આવશે તયેં રસ્તામાં જ એને ચમત્કારના સિદ્ધિના અલૌકિક ગધેડો શરણાઈ ફૂંકતો તો. ક્રોધ કોઈ દી સૂર તાલમાં નો રયે. એને અનુભવોના ફાંસલામાં બાંધી લઉં. બધાય જાનૈયાને લૂંટી લઉં, એના કોઈ નીતિ-નિયમના બંધન નો બાંધી શકે. કોઈ શાસ્ત્ર-રાગ-તાલના તપ, ત્યાગ, વેરાગ, સેવા, સાધના ઈ ઘરેણાં પડાવી લઉં. સિદ્ધિરૂપી બંધારણમાં ક્રોધ બંધાય નહીં પણ જો સમતા, ધીરજ, ક્ષમા, સેવા, ભ્રમણામાં ઈ જીવને ગોથાં ખવડાવી દઉં... વળી વાંદરો એ કાળનું ય સ્મરણ, સંત શરણ ને સાધનાના સાત સુરની શરણાઈમાં બાંધી લ્યો પ્રતીક છે. કાળ રાહ જોઈને બેઠો છે કર્યો આ જીવને લૂંટી લઉં, પણ, તો બેડો પાર થઈ જાય. ક્રોધનું સ્વરૂપ બદલી જાય. ગધેડાનું બસુરાપણું હરિશરણે જેનું મન લાગી ગ્યું હોય ઈ તો કાળનેય જીતી લ્ય, પછી શરણાઈના સૂર જેવું સુરીલું થઈ જાય. આજ કીડીબાઈની જાનમાં કાળ એના કબજામાં આવી જાય. ઈ કાળને કબજે નો થાય. આપણાં ક્રોધનું, કામનું, લોભનું, મોહનું ને અભિમાનનું સ્વરૂપ બદલાઈ ગ્યું સંતોએ તો મોતનેય પાછાં ઠેલ્યાં છે ને ભાઈ! ઈ કાળદેવતાની સામે
પડકારો કરીને આપણાં સંતો કહેતા હોય કે હવે તમારી સત્તા ને ઉંદરમામા હાલ્યા રીસામણે રે, બેઠા દરિયાને બેટ
હાલે. આ કાયા એક દી ધૂતારાનું શેર હતી પણ એણે પ્રીતમવરની દેડકો બેઠો ડગમગે, મું ને ડગલો પે'રાવ, મું ને ચુંદડી ઓઢાડ... ચૂંદડી ઓઢી લીધી છે. શ્રી હરિના નામનું ઓઢણું ઓઢી લીધું છે. હવે હાલો ને કીડીબાઈની જાનમાં...
તો અમે સામે હાલીને જે દી બોલાવી તેદી જ તમારાથી અવાય. ને સુરતારાણીના અલખધણી હાર્યે લગન લેવાણાં હોય તયેં માંયલા આપણાં સંતોએ તો ભાઈ! જીવતાં જ સમાધિયું લીધી છે ને ! મોરાર શત્રુઓનું કાં સ્વરૂપ ફરી જાય ને કાં ઈ દુશ્મન નગર છોડીને હાલી સાહેબ જેવા એ બાર મહિના મરતક ને પાછાં ઠેલ્યાં કાળને આઘો નીકળે. ઉંદર એ ઈર્ષ્યાનું પ્રતીક છે. માણસને અંદરથી ફોલી ફોલીને હડસેલ્યો.... ને કેટલાય સંતોએ કૈક પશુ-પંખી કે આશરે આવેલા ખાઈ જાય ઈર્ષ્યા. સાવ પોલો બનાવી દયે પણ શ્રી સદ્ગુરુની શબ્દસાન માનવીના મોતને ય પાછાં ઠેલ્યાં છે. કેટલાયને જીવતદાન દીધાં છે. જેને સાંપડી છે એવા જીવાત્માના પરમાત્મા હાર્યે વિવાહ થાતા હોય કેટલાયના ખડાં બેઠાં ક્યાં છે ઈ કાળરૂપી વાંદરાનું સંતોની સામે કાંઈ તમેં ઈર્ષ્યા અભાગણી કહી શકે ? એણે તો સામે ચાલીને દેશવટો નથી હાલ્યું. સ્વીકારી લીધો. આ કાયાનગરી છોડીને સાગર પાર કર્યો. સંસાર વીરપુરના સંત જલારામના ગુરુ તરીકે ભોજાભગતની ખ્યાતિ વેવારિયાના બેટમાં એણે આશરો લઈ લીધો. ઈ ટાણે કામવાસના આખા ભારતમાં પ્રસિદ્ધ છે. આજે ય અમરેલી પાસેના ફતેપુર ગામે રૂપી દેડકો બેઠો બેઠો ડગમગવા માંડ્યો. દેડકો કામવાસનાનું સ્વરૂપ ભોજાભગતની જગ્યા ધરમની ધજા ફરકાવતી ઊભી છે. આવા છે. આઠ મહિના દેડકો ક્યાંય દેખાય પણ જ્યાં વરસાદના બે છાંટા આત્મજ્ઞાની સંત ભોજા ભગતે પછી ગાયું છેઃ પડ્યા કે તરત જ દેડકાનું ડ્રાઉં ડ્રાઉં શરૂ થઈ જાય. સત્સંગ, ભજન, કઈ કીડીને કોની જાન છે રે, સંતો કરજો વિચાર સેવા, સમરણમાં જીવ હોય તયેં કામવાસના દેખાય નૈ પણ અચાનક ભોજા ભગતની વિનતી, સમજી લેજો ચતુર સુજાણ શબ્દ, સ્પર્શ, રૂપ, રસ, ગંધ જેવા પંચ વિષયોમાંથી કોઈ પણનો છાંટો હાલો રે કીડીબાઈની જાનમાં... અડ્યો કે તરત જ વાસના જાગૃત થઈ જાય. આ વાસનાનું સ્વરૂપ ફરી
* * * ગયું, એને શ્રી હરિની કૃપા રૂપી ચુંદડી ઓઢવાની હોંશ થઈ. આનંદ આશ્રમ, ઘોઘાવદર,
ચેતનવરની ચૂંદડી ઓઢીને અખંડ હેવાતણ મેળવવાની ઝંખના તા. ગોંડલ, જિલ્લો રાજકોટ. પીન ૩૬૦૧૧૧. દેડકારૂપી કામવાસનાને થઈ. સદ્ગુરુ અને પહિબ્રહ્મની કૃપા રૂપી ફોન : ૦૨૮૨પ-૨૭૧૫૮૨. મો. : ૦૯૮૨૪૩ ૭૧૯૦૪
BIT
જે વ્યક્તિ એવી કલાનામાં રાચે છે કે સંસાર વિના પોતાનું કામ ચલાવી લેશે તો તે પોતાને છેતરે છે. પરંતુ જે એ ગુમાનમાં જીવે છે કે દુનિયા પોતાના વિના ચાલશે નહીં તો તે પોતાની જાતને તેથીય વધારે છેતરે છે.