Prabuddha Jivan 2013 Year 61 Ank 01 to 12

SR No.: 525998
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2013
Total Pages: 540
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 18 MB

Page 171

એપ્રિલ, ૨૦૧૩
પ્રબુદ્ધ જીવન : મહાવીર સ્તવન વિશેષાંક
૩૯.
લક્ષ્યને ધારણ કરનારો સાધક સૌ પ્રથમ, પોતાનામાં રહેલા શલ્યો- આત્મસ્પંદના સુખનો લેશમાત્ર પરિચય નથી. માટે હું આ સંસારસુખોનો ભૂલો-અવગુણોનું સાચું અવલોકન કરે છે. અને એ ભૂલો દૂર કરવા સહજતાથી ત્યાગ કરી શકતો નથી. જ્યારે સંસારસુખો સાનુકૂળ થાય સામર્થ્યવંત એવા પરમાત્માનું દિવ્ય શરણ લે છે. આ સમર્પણ દ્વારા જ છે ત્યારે હું એમાં આસક્ત, રમમાણ થાઉં છું. લોભાઈ જાઉં છું. હે પ્રભુ સાથે સંપર્ક સધાય છે. જેવું સમર્પણ તેવું પ્રભુની કૃપાનું અવતરણ! પ્રભુ! જ્યાં સુધી મારામાં શુદ્ધ જાગૃતિ નહીં આવે કે આ સંસારી સુખો શરણાગતિ દ્વારા જ દિવ્ય શક્તિની ઊર્જા સાધકમાં વહે છે. શ્રદ્ધા વગર અહિતકર છે, અયોગ્ય છે, છોડવા યોગ્ય છે, ત્યાં સુધી હું એનાથી આ દિવ્ય ઊર્જા જોઈએ એટલો લાભ ઉપજાવી શકતી નથી. માટે પ્રાથમિક મુક્ત કઈ રીતે થઈ શકીશ? આ શુદ્ધ સમકિત મારામાં પ્રગટ થાય એ ભૂમિકામાં સાધક અનુભવે છે કે- ૧. પોતે અધૂરો છે-ભૂલભરેલો માટે સહાય કરો હે પ્રભુ!... છે. ૨. ભૂલમાંથી મુક્ત થવાનો ઉપાય છે. ૩. આ શલ્યમાંથી મુક્ત વિવેચન : મોહગર્ભિત અને દુઃખગર્ભિત વૈરાગ્ય દ્વારા મુક્તિ શક્ય થવા માટે પરમાત્માની દિવ્ય શક્તિઓ સર્વોત્તમ સાધન છે. ૪. શ્રદ્ધા નથી. જયારે પોતાની ઈચ્છા મુજબ બનાવ ઘટિત થતો નથી ત્યારે રાખવી અનિવાર્ય છે. તથા પ. જેટલી અધિક શ્રદ્ધા-સમર્પણ એટલો સંસાર દુ:ખમય લાગે છે. જ્યાં સુધી આ દુ:ખગર્ભિતપણું છે ત્યાં અધિક દિવ્ય સંચાર વહન થાય છે!
સુધી આ ‘ભારેલા અગ્નિ' છે; ક્યારેય પણ ઉથલો મારી અને પ્રજ્વલિત રાગ દ્વેષે ભર્યો મોહ વૈરી નડ્યો, લોકની રીતીમેં ઘણું રાતો થઈ શકે એમ સ્પષ્ટ માનવું. જ્યારે પોતાની મરજી પ્રમાણે બનાવ ક્રોધ વશ ધમધમ્યો, શુદ્ધિ ગુણ નવિ રમ્યો, ભમ્યો ભવમાંથી હું વિષયમાં તો...(૨) ઉત્પન્ન થાય છતાં એ પદાર્થમાં આસક્તિ, લોભ, માન ના પ્રગટે ત્યારે
ભાવના : હે પ્રભુ! તું તો સામર્થ્યવંત છે જ, તને સર્વ જ્ઞાન છે, સમજવું કે જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્ય પ્રગટ થઈ રહે છે. આ જ્ઞાનગર્ભિત છતાં હું કેવો છું એ સાચો એકરાર કરવો આવશ્યક છે. “મુક્તિ પામવા વૈરાગ્ય દ્વારા જ મુક્તિ શક્ય છે. હજુ મલિનતામાં રહેલો સાધક, આ શોક, માટે ભૂલનો એકરાર એ ચાવી છે!' હે પ્રભુ! રાગદ્વેષથી ભરેલો, ઉદાસીનતા, ખેદ, ગ્લાનિ, નારાજગીવાળા વૈરાગ્યને જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્યમાં જેનામાં ગમો-અણગમો, સારું-નરસું, યોગ્ય-અયોગ્ય, આ હોવું પલોટવા માટે પ્રભુને વિનંતી કરે છે કે આપ મને સહાય કરો, તારો. જઈએ, આ ન હોવું જોઈએ, અભાવ-વિભાવ અને દુર્ભાવ જેનામાં સ્વામિ દરિશન સમો, નિમિત્ત લહી નિર્મળો, જો ઉપાદાન એ શુચિ થાશે. સતત વહ્યા કરે છે તથા સર્વ સમયે પોતાનો સ્વ-બચાવ કરવા રૂપી દોષ કો વસ્તુનો અથવા ઉદ્યમ તણો, સ્વામી સેવા સહી નિકટ લાશે...(૪) અત્યંત ક્લિષ્ટ મોહ જેનામાં સતત વિદ્યમાન છે તેવો હું પાંચેય ઇંદ્રિયોના ભાવના : હે પ્રભુ! આપના દર્શન એ જ સર્વોત્તમ નિમિત્ત છે. સૂર્ય વિષયોમાં આસક્ત અને લુબ્ધ અને પોતાને ઈચ્છિત પ્રાપ્ત થતું નથી જેમ રાત્રીનો નાશ કરે, એમ સૂર્યથી અનંતતણા તેજસ્વી એવા આપને
ત્યારે ક્રોધિત થઈ, યેનકેન પ્રકારેણ એટલે માયાચાર કરીને પણ પામીને પણ જો મારી શિથિલતા, અંધશ્રદ્ધા, મૂઢતા, મોહ, પ્રમાદ પ્રાપ્ત કરવાની પ્રવૃત્તિવાળો; તથા પોતાને ઈચ્છિત પ્રાપ્ત થાય ત્યારે અભાવ દૂર ન થાય તો એ ખામી આપની નહી પરંતુ મારી જ છે, મારા માન સેવનારો અને આ વિષયો વધુ પ્રાપ્ત થાય અને છોડીને ન ચાલ્યા અવળા પુરુષાર્થની જ છે. અનાદિકાળથી મોહને વશ થયેલો હું, આપ જાય એવો લોભ કરનારો હું.. એવા મને હે પ્રભુ તું તાર, તું તાર... જેવા નિર્મળ સાધનની અવહેલના કરું છું, મારી પર પદાર્થની વિવેચનઃ
આસક્તિ અને વળગણને છોડવા તૈયાર જ નથી. સ્વયં પ્રભુ દ્વાર ઉપર સાધક, પોતાનામાં રહેલી મલિનતા સ્પષ્ટ જોઈ શકે છે, પરંતુ એ આવીને ઊભા હોય અને હું એમને અવગણું તરછોડું. આવી મારી હજુ એટલું બળ-વીર્ય ફોરવી શકતો નથી કે એ આ અનાદિકાળથી દીન, દયનીય, જુગુપ્સાપ્રેરક દશા છે. પરિણતિ છે. હે પ્રભુ! મારુ શું પોષેલા વિષયો તથા કષાયોની જંજાળમાંથી સ્વયં છૂટો થઈ શકે, માટે થશે? આપ જ મને ઉગારો...આવી તીવ્ર વેદનાના પ્રતાપે પ્રભુનું અમોઘ એ સાધક, તીવ્ર વેદના અનુભવતો થશે, સાચા અંતઃકરણના એકરાર માર્ગદર્શન પ્રાપ્ત થાય છે. અને દિવ્ય સંદેશો પ્રગટે છે, “હે પુત્ર! કરતો થશે. પ્રભુને નિવેદન કરે છે કે તમે મને ઉગારો. અહિંયાં જ્ઞાનાત્મભક્તિથી થનાર સેવન, પૂજન, વંદન, કીર્તન દ્વારા તારામાં પોતાનામાં રહેલા અસામર્થ્યનો સ્વીકાર છે તથા શરણાગતિમાં વધુ પરમશક્તિ જાગૃત થશે અને તારા આત્માને પરમાત્માતુલ્ય બનાવશે !” સચ્ચાઈનો પ્રવેશ છે.
વિવેચનઃ શુદ્ધ લક્ષ્ય સાધવા માટે શુદ્ધ સાધનની અનિવાર્યતા છે. આદર્યું આચરણ લોક ઉપચારથી, શાસ્ત્ર અભ્યાસ પણ કાંઈ કીધો અશુદ્ધ સાધન દ્વારા શુદ્ધ સાધ્યની પ્રાપ્તિ અશક્ય છે. પરમાત્મા જેવું શુદ્ધ શ્રદ્ધા ન વિણ આત્મ અવલંબીનું, તિહાં લગી કર્મને કોણે સિધ્યો..(૩) વિશુદ્ધ, નિર્મળ નિકલંક સાધન પામીને જ સાધક પોતાના શુદ્ધ
ભાવના : હે પ્રભુ! આ સંસાર મને દુઃખકર લાગે છે, કારણ કે આત્મસ્વરૂપને પામે છે. આવું પરમકલ્યાણકારી સાધન પામીને પણ મને સ્વાનુભવથી સમજાય છે કે આ સર્વ પદાર્થો નાશવંત છે, જો સાધક માર્ગાનુસારી ન બને તો એમાં, એની અશ્રદ્ધા તથા એનો પરિવર્તનશીલ છે. સ્વરૂપ બદલનારા છે. ક્ષણિક સુખ અને અપારદુ:ખ વિપરીત પુરૂષાર્થ એજ કારણ હોય! સાચી ક્ષદ્ધા પ્રગટે તો સાચો ઉદ્યમ આપનારા છે. છતાં અનંતકાળથી પહેલા આ વિષયોને ભોગવવાના પ્રગટે જ એ નિસંદેહ છે. માટે સૌ પ્રથમ સ્વામીની સેવા એટલે સ્વામી સંસ્કારો છૂટતા નથી. મને આત્માનો, આત્માના સામર્થ્યનો, પરત્વે અપ્રતિમ, અચલ, નિષ્પકંપ શ્રદ્ધા હોવી એ જ છે. હવે સાધક