________________
૨ ૨
પ્રબુદ્ધ જીવન
માર્ચ, ૨૦૧૩
તો પછી મારામાં ક્યાંથી હોય?'
મિથ્યા પ્રયાસ ન કરીશ. તારી જાતને ઓળખીને તેને બદલવા કોશિષ હું : “ઓ. કે. પરંતુ હું અત્યારે નવરો નથી. તમારી સાથે વાત કર.” કરવાનો મને સમય નથી. તમે જાણો છો કે હું કેટલો વ્યસ્ત છું?” હું : “એ તો હું સમજ્યો પણ મને એ નથી સમજાતું કે દુનિયામાં
ઈશ્વર : “વ્યસ્ત તો કીડી મંકોડા પણ આખો દિવસ હોય છે!' સારા માણસોને જ કેમ સહન કરવું પડે છે?'
હું : ‘તમને ખબર નથી કે અમારે કેટલું કામ હોય છે. જિંદગી ઈશ્વર : “બેટા, સારા માણસોની જ કસોટી થાય છે. સોનું કેટલી ઝડપી થઈ ગઈ છે. અત્યારે “પીક અવર્સ' ચાલે છે.
કસોટીમાંથી શુદ્ધ થઈને બહાર આવે છે. એ રીતે પ્રશ્નો, મુશ્કેલીઓ ઈશ્વર : ‘ભાઈ, સવારના પહોરમાં તું છાપાઓમાં ભરેલો હકીકતે આંતરિક શક્તિ અને સહનશીલતા વધારે છે.” દુનિયાભરનો કચરો મગજમાં ઠાલવે છે. એટલું ઓછું હોય તેમ, અત્યારે હું : “તમે હાલની માનવજાત માટે શું માનો છો ?' તારા “પીક અવર્સ'માં ઈન્ટરનેટથી બીજા વધારે કચરાનો ઉમેરો કરે ઈશ્વર : “એ જ કે, પૈસા મેળવવા માટે સ્વાચ્ય ગુમાવે છે અને છે. આને તું વ્યસ્તતા કહે છે? તને તારા માટે ફુરસદ ન હોય તો મારા પછી સ્વાથ્ય મેળવવા પૈસા ગુમાવે છે! અર્થાત્ પૈસાનું પાણી કરે છે ! માટે તો ક્યાંથી હોય? પણ મને થયું ચાલ, ઈન્ટરનેટ પર તો તું બાળપણમાં કંટાળો અનુભવે છે અને ઘડપણમાં બાળપણ ખોળે છે. ચોક્કસ મળી જ જઈશ અને તને એ વધુ અનુકૂળ પડશે.”
યુવાનીમાં તો એ રીતે જીવે છે જાણે કે કદી મૃત્યુ આવવાનું જ નથી ! હું : “અમે કાયમ ઉદાસ, નિસ્તેજ અને દુઃખી કેમ હોઈએ છીએ ?' જ્યારે કોઈ મુશ્કેલી આવે છે ત્યારે કહે છે મને એકલાને જ આવું ઈશ્વર : “સતત ચિંતા કરવી અને અસલામતીનો ભય રાખવો એ કેમ? બાકી ક્યારેય સુખમાં હું એકલો કેમ?' એવો પ્રશ્ન એને નથી જ હવે તારો સ્વભાવ થઈ ગયો છે. તો પછી ઉદાસ ને દુ:ખી જ રહેવાય થતો. ને?'
હું : “પ્રભુ, તમે જિંદગીને ઉત્તમતાથી માણવાનું રહસ્ય મને કહો.” હું : ‘પણ તમને ખબર છે કે અમે સતત લટકતી તલવાર નીચે કામ ઈશ્વર : ‘તને હંમેશાં સામે કિનારે જ સુખ દેખાય છે. તારી પાસે જે કરતાં હોઈએ છીએ. અમારે અમારા ટારગેટ સમયસર પૂરા કરવાના કંઈ છે, જેટલું છે એને ભોગવ. જે નથી એની ચિંતા ના કરીશ. સતત હોય છે. કોઈક વાર તો ગાડીના હપ્તા ભરવાના પણ બાકી રહી જાય ફરિયાદ અને સરખામણી ન કરીશ. સતત સરખામણી કરીને તેં તારા છે. તો પછી ચિંતા કેમ ન થાય? ભાવિ બધું જ અનિશ્ચિત દેખાય છે. ઘરમાં પણ આગ લગાડી છે. ભૂતકાળને ભૂલીને વર્તમાનને વિશ્વાસથી
ઈશ્વર : “વ્હાલા દીકરા! મેં તારું સર્જન તને પીડા કે દુ:ખી કરવા વધાવતાં ભવિષ્ય માટે તૈયાર રહે. નફરત અને નકારાત્મક વિચારો નથી કર્યું. જો એવું હોત તો મેં તારા જન્મ પહેલાં તારા દૂધની વ્યવસ્થા છોડી દે નહીં તો એ વધુ જોરથી તારી પાસે આવશે. બીજાને પ્રેમ કર ન કરી હોત. જિંદગી દુ:ખી થવા માટે નથી. આ બધી પીડા તો તેં તારી તો આપોઆપ લોકો તને પ્રેમ કરશે. થોડું ક્ષમા આપવાનું પણ રાખ.” જાતે જ ઊભી કરેલી છે. કાદવમાં ફસાયેલો માણસ કાદવમાં વધારે હું : “મારો એક છેલ્લો સવાલ એ છે કે મારી પ્રાર્થનાઓ કોઈ ઊંડો ઊતરતો જાય એવું છે! તે વાઘ પર સવારી માંડી છે અને હવે તું દિવસ તમને સંભળાય છે ખરી?” ગભરાય છે કે વાઘ મને ફાડી ખાશે !'
ઈશ્વર : “બધી જ સંભળાય છે પરંતુ જવાબ આપવાની મારી રીત હું : “પ્રભુ! ખરું પૂછો તો આટલી બધી પીડાઓ, મુશ્કેલીઓ વચ્ચે જુદી હોય છે. મારા જવાબો ભવ્ય પર્વતો, ઝરણાં, નદીઓ, સમુદ્રો અમે કઈ રીતે જીવીએ છીએ એ જ ખબર નથી પડતી.”
અને વૃક્ષોની વનરાજીમાં છે. ભવ્ય સૂર્યોદય અને સૂર્યાસ્તમાં છે. દરરોજ ઈશ્વર : ‘તું સતત બહાર ભટકીને ખરેખર થાકી ગયો છે. જરાક એક સુંદર પ્રભાત થાય છે-આ બધા મારા જવાબો છે. પરંતુ તને તે તારી અંદર ખોજ કર. થોડું આત્મદર્શન કર. એમ કરીશ તો તને ખબર જોવાની ફુરસદ જ ક્યાં છે?' ચાંદની રાતે કોઈકવાર ખુલ્લા આકાશ પડશે કે તું ક્યાં જઈ રહ્યો છે.'
સામે શાંતચિત્તે થોડો સમય બેસીને મંદ મંદ વહેતા પવનની લહેરો કે હું : ‘તમે તો ઈશ્વર છો, તો મને કપરા સંજોગો અને મુશ્કેલીના તમરાનું મધુર સંગીત માગ્યું છે? એ માણતાં શીખીશ તો તને મારા સમયમાં ટકવાની ચાવી બતાવો ને!'
જવાબો મળી જશે.” ઈશ્વર: ‘તારામાં પણ અપાર શક્તિ છે. એને ઓળખવાની કોશિષ હું : “આપને મળીને ખૂબ સારું લાગ્યું. આ વાર્તાલાપ માટે આપનો કર. મુશ્કેલીઓનો સામનો કરવાનો એ જ ઉપાય છે. થોડી ધીરજ, ખૂબ ખૂબ આભાર. મારા માટે કોઈ સંદેશ છે?' હિંમત, વિશ્વાસ અને ઉત્સાહ રાખ. કપરા સંજોગો પણ કાયમ કપરાં ઈશ્વર : “વત્સ! મારામાં શ્રદ્ધા રાખ. હું તને આ સંસારના બધા રહેતાં નથી, એ પણ વહી જવાના છે.'
ભયોમાંથી મુક્ત કરી દઈશ. જિંદગી એક રહસ્ય છે પણ કોયડો નથી. હું : “ચલો, એ તો બરાબર. પણ મને એ પ્રશ્ન થાય છે કે દુનિયામાં મને યાદ કરજે, મારામાં નિષ્ઠા રાખજે. કદીયે હતાશ થઈશ નહીં. તું લોકો આટલા બધા સ્વાર્થી કેમ થઈ ગયા છે?’
હાક મારજે, હું અચૂક હાજર થઈ જઈશ; કારણકે તું મારું સર્વશ્રેષ્ઠ ઈશ્વર : ‘લોકો એવા છે તેવા સ્વીકારી લે. બીજાને બદલવાનો સર્જન છે. તું મને વહાલો છે.'
* * *