Prabuddha Jivan 2012 Year 59 Ank 01 to 12

SR No.: 525997
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2012
Total Pages: 528
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 33 MB

Page 165

મે, ૨૦૧૨
પ્રબુદ્ધ જીવન જેવી વ્યક્તિ જ્યારે ત્રિભુવને લીધેલા પગલાંની અનુમોદના કરનારી આવ્યા હતા. વિશ્વાસ રાખ્યો હતો કે, અમારી ઝોળી છલકાઈ જશે, બની જાય, પછી સગાંવહાલાંઓનો વિરોધ તો ક્યાં સુધી ટકી શકે? પણ હજી અધૂરી હોવાથી અમે પૂજ્યશ્રીને વિનવીએ છીએ કે, હવે
શ્રી રામવિજયજી મહારાજ હૈયાથી માનતા હતા કે, મારા માથે તેઓ જૈનસમાજને માનવસેવાનો પણ મહિમા સમજાવે.” દાદીમા રતનબાનું મોટું ઋણ છે, કેમકે હું દીક્ષા પામી શક્યો, એના આ ટીકા સાંભળીને મૌન રહે, તો એ શ્રી રામવિજયજી મહારાજ મૂળમાં રતનબાનું સંસ્કાર સિંચન જ રહેલું છે. એથી પાદરાનું વાતાવરણ શાના? જૈનસંઘની સાવ ગેરવાજબી આવી ટીકાનો જવાબ આપતાં જરાક શાંત થાય, એટલે મારે પાદરા જઈને રતનબાને “ધર્મલાભ' એઓશ્રીએ જણાવ્યું કે, સંખ્યામાં થોડા હોવા છતાં જૈનોનું દાન દરેક આપવા દ્વારા એમનું હૈયું એવું બનાવવું જોઇએ કે, જેથી આ દીક્ષાની ક્ષેત્રે ઝળહળતું જ રહેતું આવ્યું છે. અને માનવસેવાની વાતો કરનારો અનુમોદનાનું પુણ્ય ભાથું એઓ બાંધી શકે !
આજનો મોટો વર્ગ તો લગભગ પારકે પૈસે જ તાગડધિન્ના કરતો હોય આવી ભાવના ગુરુદેવો સમક્ષ વ્યક્ત થતાં ગુરુદેવો યોગ્ય સમય છે. જૈનોની સંખ્યાની દૃષ્ટિએ આ ફંડ કંઈ નાનું ન ગણાય! છતાં તમે જોઈને શ્રી રામવિજયજીને સાથે લઈને પાદરામાં પ્રવેશ્યા. રતનબાના આવી ટીકા કરો, એ કોઈ રીતે યોગ્ય નથી. જે વર્ગ ધર્મશ્રદ્ધાળુ છે અને આનંદની અવધિ ન રહી. શ્રી રામવિજયજી મહારાજ રતનબાના ઘરે પ્રભુભક્તિના મહોત્સવો કરે છે, એ જ વર્ગ આવા વખતે પોતાના વહોરવા ગયા. સમજુ રતનબાનો મોહ ઉછાળો મારી ગયો. શ્રી પૈસાનો ભંડાર ખુલ્લો મુકતો હોય છે. બાકી ભણેલો-ગણેલો વર્ગ તો રામવિજયજી મહારાજ ઘરમાં પ્રવેશ્યા અને રતનબાએ અંદરથી બારણું સુફિયાણી સલાહ આપવામાં જ ઇતિકર્તવ્યતા માનનારો હોય છે, બંધ કરી દઈને કહ્યું: “હવે હું તમને જવા દઈશ નહિ, હું જીવું ત્યાં સુધી આવો અમારો અનુભવ છે. તમે બધા જો કે આવી જમાતના નહિ જ તમારે અહીં જ રહેવાનું.'
હો. તમે બધા નેતાઓ જો આ પ્રસંગે મહિના મહિનાનો પગાર આ શ્રી રામવિજયજી મહારાજ સમજી ગયા કે, આ મોહનો આવેશ છે. ફંડમાં આપી દો, તો લીલા દુકાળની અસર ધોવાઈ જાય! જૈનોએ એથી મોહાવેશને શમાવવા શાસ્ત્રની વાત આગળ કરતાં એમણે એટલું નોંધાવેલી રકમનો આંકડો જો તમને ઓછો જ જણાતો હોય, તો જ કહ્યું: “મારાથી આ વેશમાં અહીં રહેવાય ખરું?” આટલા નાનકડા અમારો આ સંઘ લખાવેલી રકમને બેવડાવી દેવાનું કર્તવ્ય અદા કરવામાં પ્રશ્નાર્થે રતનબાનો મોહાવેશ શાંત થઈ ગયો. છતાં એમણે બીજી માંગણી જરાય પાછી પાની કરે એમ નથી. એમ મને લાગે છે, પણ બોલો, તમે મૂકતાં કહ્યું કે, તો હું જીવું ત્યાં સુધી પાદરામાં જ રહેવાની વિનંતી સ્વીકારો! જેટલા અહીં હાજર છો, એટલા અધિકારીઓ પણ મહિના-મહિનાનો
શ્રી રામવિજયજી મહારાજે પુનઃ કહ્યું, ‘વગર કારણે આ રીતે પગાર ધરી દેવા તૈયાર છો ખરા? સ્થિરવાસ કરવાની પણ ભગવાનની આજ્ઞા નથી, આ વાત તમે નથી પૂજ્યશ્રીની આ વાણીને સફળ કરવા જૈન સંઘે તો નોંધાવેલ રકમ જાણતાં શું?’ લાડકવાયાના આ પ્રશ્નનો રતનબા બીજો તો શો જવાબ વિના વિલંબે બેવડાવી દીધી. એથી અધિકારીઓના ગાલ પર એવી આપી શકે? મોહ હોવા છતાં એમનામાં મોહાંધતા તો નહોતી જ. થપ્પડ પડી કે, બધા ડઘાઈ જ ગયા. જૈનસંઘની ઉદારતા જોવા છતાં એથી પોતાનો આગ્રહ પાછો ખેંચી લેતાં એમણે કહ્યું: સારામાં સારું માત્ર એક મહિનાનો પગાર આપવાની યોગ્ય વાતને તેઓ અમલમાં સંયમ પાળજો અને સારામાં સારી શાસનની પ્રભાવના કરજો.” ન મૂકી શક્યા. જૈનોનું ઘસાતું બોલેલા એ આગેવાનો જ્યારે સભામાં
વિ. સં. ૧૯૮૩ની સાલમાં અતિવૃષ્ટિ એટલા બધા મોટા પ્રમાણમાં વિદાય થયા, ત્યારે એમના મોંમાંથી શબ્દો સરી પડ્યા: “આવી નિડરતા થવા પામી કે, લોકરાહત માટે ફંડ ઉભું કરીને મદદ-કાર્ય હાથ ધરવાની આજે પહેલવહેલી જ જોઈ! ખરેખર પૈસા તો વેપારીઓ જ અને એમાં આવશ્યકતા અધિકારી વર્ગને જણાઈ. સૌએ વિચાર કર્યો કે, ખંભાતમાં પણ જેનો જ ખરચી જાણે! એમની સાથે હોડમાં ઉભા રહેવાનું આપણું બિરાજમાન શ્રી રામવિજયજી મહારાજની પ્રવચન સભામાં જઈને ટહેલ તો ગજું જ નહિ!' નાંખીશું, તો સારામાં સારો ફાળો નોંધાઈ જશે.
પ્રવચનનો પ્રવાહ વેગબદ્ધ ચાલી રહ્યો હતો, પણ એ સભામાં થોડાં અધિકારીઓનું એક મોટું જૂથ ભેગું મળીને શ્રી રામવિજયજી એવાં તોફાની તત્ત્વો ઘૂસી ગયા હતા કે, જેને સભા તોડવામાં જ રસ મહારાજને મળ્યું. એમની બધી વાત સાંભળ્યા બાદ પૂજ્યશ્રીએ કહ્યું: હતો ! એથી એઓ એવા જ કોઈ પ્રશ્નની શોધમાં હતા કે, જેનો જવાબ પ્રવચન બાદ તમે તમારી રજૂઆત કરી શકો છો. અધિકારીઓનું મોટું હકારમાં આપવા જતાં હાથ કપાય ને નકારમાં આપવા જતાં નાક જૂથ પ્રવચન-સભામાં ગોઠવાઈ ગયું. પોતાના પ્રવચનમાં પૂજ્યશ્રીએ કપાય એમાં માનવજીવનનું વર્ણન શરૂ થયું અને સામેથી પ્રશ્ન ફેંકાયો, પ્રસંગોચિત અતિવૃષ્ટિની પરિસ્થિતિનું વર્ણન કરીને કર્તવ્ય બજાવવાનો આપ ગોચરી લઈને આવી રહ્યાં હો અને રસ્તામાં કોઈ ભૂખ્યા માણસને સદુપદેશ સભાને આપ્યો. પછી અધિકારીઓએ પણ પરિસ્થિતિ દર્શાવી ટળવળતો જુઓ, તો એને ભિક્ષામાંથી ખાવાનું આપો કે નહિ? અને ફંડ શરૂ થયું. નાનકડા ગણાતા જૈનસંઘની અપેક્ષાએ એ ફંડ નાનું ભલભલાને માથું ખંજવાળવું પડે, એવો આ પ્રશ્ન હતો. છતાં પૂજ્યશ્રીએ ગણાય એવું ન હતું. પણ અધિકારીઓ તો ઘણી જ મોટી આશા રાખીને પૂરી સ્વસ્થતા સાથે વળતી જ પળે જવાબ આપતાં કહ્યું કે, આ ભાઈને આવ્યા હોવાથી એમણે ટીકા કરતાં જણાવ્યું:
ખ્યાલ નહિ હોય કે, જૈનશાસનમાં ગોચરી લેવા જવાનો અધિકારી કોણ જૈનો તો ઓચ્છવ-મહોત્સવોમાં જ પૈસા ખરચી જાણે. છે? કપડાં બદલ્યા અને પાત્રા મળ્યાં, આટલા માત્રથપી જ ગોચરી માનવસેવાના આ અવસરે અમે તો ખૂબ જ મોટી આશા સાથે અહીં જવાનો અધિકાર મળી જતો નથી! આ અધિકાર મેળવવા તો શાસ્ત્રો