Prabuddha Jivan 2011 Year 58 Ank 01 to 12

SR No.: 525996
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2011
Total Pages: 402
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 31 MB

Page 284

૫૮
પ્રબુદ્ધ જીવનઃ જૈન સાહિત્ય કથા વિશ્વ વિશેષાંક
ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર, ૨૦૧૧
ચાલતું હતું તેવામાં જ ભગવાન મહાવીર નજીકમાં પધાર્યા છે તે આગંતુકે સંકેતથી તમને શું પૂછ્યું? ત્યારે પ્રભુજીએ એના ઉત્તરરૂપે જાણીને એ પલ્લીપતિ પ્રભુ મહાવીરના સમવસરણમાં જઈ પહોંચ્યો. પલ્લીપતિની એના પૂર્વભવ સહિતની કથની કહી. પેલી કન્યાની ઓળખ અંગેની જિજ્ઞાસા તીવ્ર હતી, અને પ્રભુ સર્વજ્ઞ આ આખી કથા આપણા મર્મ સ્થાનને સ્પર્શી જાય એવી છે. છે એમ જાણીને ભગવાનને સાંકેતિક વાણીમાં જ પ્રશ્ન કર્યો “યા(જા) પલ્લીમાં આણેલી કન્યા જે પોતાની બહેન જ હતી તેની સા સા સા?' અર્થાત્ “જે એ છે કે તે જ છે?' એટલેકે ‘ઉત્કટ સાથે પોતે કરેલું સહશયન એ પલ્લીપતિના જીવનમાં રાગાવેગ ધરાવતી જે સ્ત્રી તે શું મારી બહેન છે?' ત્યારે પ્રભુએ આચરાયેલું એવું અધમ પાપકર્મ હતું કે એ પોતાના દોષ પ્રભુજી પણ એ પ્રશ્નનો એવો જ સાંકેતિક પ્રત્યુત્તર આપતાં કહ્યું, ‘યા સા આગળ પ્રકાશી પણ ન શક્યો અને કેવળ સાંકેતિક પ્રશ્ન કરીને સા સા.” અર્થાત્ “હા, જે એ છે કે તે જ છે.” એટલે કે “એ સ્ત્રી જે છે જ અટકી ગયો. તે તારી બહેન જ છે.” પછી પ્રતિબોધિત થયેલો તે પલ્લીપતિ જીવનમાં એવાં અધમ પાપકૃત્યો માનવી કરી બેસે છે જે પ્રગટ ત્યાંથી વિદાય થયો.
વાચાસ્વરૂપે કહી શકાય એવાં પણ નથી હોતાં, એ આ દૃષ્ટાંતકથાનો ત્યાં બેઠેલા ગૌતમસ્વામીએ ભગવાનને પ્રશ્ન કર્યો કે પેલા મર્મબોધ છે.
પીડા વહેંચાય તો પાપ વહેંચાય
55"
રાજગૃહી નગરીમાં કાલસોરિક નામે એક કસાઈ રહેતો હતો. મસ ન થયો અને ફરી ફરીને પરિવારને કહેવા લાગ્યો કે “અબોલ એ હંમેશાં પાંચસો પાડાનો વધ કરતો. એક વાર શ્રેણિક રાજાએ પ્રાણીવધનું આવું ઘોર પાપકૃત્ય હું નહીં જ કરું.’ એને કૂવામાં નાખ્યો તો ત્યાં પણ આદતથી મજબૂર એવો તે કસાઈ ત્યારે સુલસને ભેગા થયેલાં સગાં કહેવા લાગ્યાં, “જો માટીના પાંચસો પાડા બનાવી તેનો વધ કરતો. આવાં જીવહિંસાનાં બાપદાદાનો આ વ્યવસાય ચાલુ રાખવામાં તને પાપનો ડર લાગતો પામપકર્મોથી એ જ્યારે રોગગ્રસ્ત થયો ત્યારે આખા શરીરે અત્યંત હોય તો અમે બધાં તારું પાપ થોડું થોડું વહેંચી લઈશું.’ આમ દાહ અને બળતરાનો અનુભવ કરવા લાગ્યો.
કહીને સુલસનાં સગાંઓએ સુલસના હાથમાં કુહાડી પકડાવી, આ કાલસીરિક કસાઈને સુલસ નામે પુત્ર હતો. એણે પિતાને અને કહ્યું કે “તું પહેલો ઘા કર પછી અમે બધાં એમ કરીશું.' સાજા કરવા માટે અનેક ઉપચારો કર્યા પણ
- સુલસે કુહાડી ઉપાડી. પણ એ ઉપાડેલી કાલસૌરિક રોગમુક્ત થયો નહીં. છેવટે તે [આ કથાનો આધારસોત ગ્રંથ છે કુહાડીથી અબોલ પ્રાણી ઉપર ઘા કરવાને મૃત્યુ પામ્યો અને એનાં પાપકર્મોને લઈને ધર્મદાસગણિ-વિરચિત ‘ઉપદેશમાલા', બદલે એણે પોતાના પગ ઉપર ઘા કર્યો. નરકમાં ગયો.
ગ્રંથ પદ્યબદ્ધ અને પ્રાકૃત ભાષામાં છે. આ પગમાંથી લોહી વહેવા લાગ્યું. સગાંઓ ચોંકી આ કસાઈપુત્ર સુલસને અભયકુમાર મંત્રી ગ્રંથ પરની શ્રી સિદ્ધર્ષિ ગણિની ઊઠયાં. કહેવા લાગ્યાં, “અરે મૂરખ ! આ તેં સાથે મૈત્રી હતી. અભયકુમારની સોબતથી ‘હયોપાદેય ટીકા' (ભાષા સંસ્કૃત, રચના શું કર્યું?' સુલસ કહે, “મને ખૂબ જ પીડા સુલસમાં જીવદયાના સંસ્કારો દૃઢ થયા હતા. વિ. સં. ૯૭૪) માં આ કથા મળે છે. થઈ રહી છે. તમે બધાં મારા પગે થઈ રહેલી
હવે પિતાના મૃત્યુ પછી સુલસનાં તમામ આચાર્ય સોમસુંદરસૂરિકૃત ‘ઉપદેશમાલા આ પીડા થોડી થોડી વહેંચી લો.” સગાં કહે, કુટુંબીજનો એકઠાં થઈને સુલસને સમજાવવા બાલાવબોધ' (ભાષા મધ્યકાલીન “અરે તુલસ! કેવી ગાંડી વાત કરે છે! તને લાગ્યાં, ‘પિતાનો વ્યવસાય પુત્રએ સંભાળી ગુજરાતી, રચના વિ. સં. ૧૪૮ ૫)માં થતી પીડા અમે શી રીતે લઈ શકવાના? લેવો જોઈએ. એ રીતે હે તુલસ! તું પણ તારા તથા આચાર્ય વિજયલક્ષ્મીસુરિકૃત ‘ઉપદેશ કોઈની પીડા બીજા કોઈથી લેવાય નહીં.' પિતાનો ખાટકીનો વ્યવસાય સંભાળી લે અને પ્રાસાદ” (ભાષા સંસ્કૃત, રચના વિ. સં. ત્યારે સુલસે જવાબમાં કહ્યું, ‘જો કોઈની પિતાના મૃત્યુના શોકમાંથી બહાર આવ.' ૧૮૪૩)માં પણ આ કથા ઉપલબ્ધ છે. પીડા બીજાઓને નથી વહેંચી શકાતી, તો કુટુંબીઓ કહેવા લાગ્યાં, “ઈચ્છા-અનિચ્છાની
પુસ્તક : ‘શ્રી ઉપદેશપ્રાસાદ-ભાષાંતર', કોઈએ કરેલું પાપ પણ બીજાઓને શી રીત અહીં વાત જ નથી. બાપનો વ્યવસાય સંભાળી
અનુ. શ્રી કુંવરજીભાઈ આણંદજીભાઈ વહેચી શકાય ?' લેવાની અને એને ચાલુ રાખવાની પુત્ર તરીકે પ્રકા. શ્રી જૈન ધર્મ પ્રસારક સભા,
ભેગાં થયેલાં કુટુંબીજનો પાસે આનો તારી જવાબદારી છે.' પણ અભયકુમાર
ભાવનગર, પુનઃ પ્રકાશન શ્રી જૈન બૂક
કોઈ ઉત્તર નહોતો. આપણા કોઈની પાસે પણ સાથેની મૈત્રીને કારણે એનામાં જીવદયાના ડીપો. અમદાવાદ, ઈ. સ. ૨૦૦૧.]
છે ખરો? સંસ્કારો એવા બળવત્તર થયા હતા કે એ ટસનો
* * *