Prabuddha Jivan 2010 Year 57 Ank 01 to 12 - Ank 02 is not available

SR No.: 525995
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2010
Total Pages: 352
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 54 MB

Page 218

૪૨
પ્રબુદ્ધ જીવન
ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર ૨૦૧૦
વાતો વગેરે ખૂબ વિસ્તારથી કરેલ છે. વિવિધ વિષયગ્રાહી આદર્શે તેથી તેઓ સર્વે આ ગ્રંથને સોના-રૂપા જેવી મૂલ્યવાન વસ્તુઓ ને સિદ્ધાંતોને જનસમુદાય સુધી પહોંચાડવા માટેનો તેમનો પ્રયત્ન સાથે પેટીમાં રાખવા યોગ્ય ગણ્યો છે. પ્રશંસનીય છે.
ત્રણ વિભાગ અને આઠ પ્રસ્તાવ અને એક એક પ્રસ્તાવના ૧૫ શ્રી સિદ્ધર્ષિગણિનો ગ્રંથ રચવા પાછળનો હેતુ સાંસારિક કલેશ થી ૩૫ પ્રકરણોમાં આલેખાયેલી આ કથાવાર્તા, ૨૧૦૦ જેટલા અને પ્રપંચ દર્શાવવાનો છે. તેઓશ્રી કથાના પાત્રો દ્વારા, સંસારના પાના અંદાજે રોકે છે. તેમાં કથા અને આંતરકથાઓ આલે જ મનોવિકારો અને ઇંદ્રિયજન્ય અલનમાંથી થતા દોષો દર્શાવે છે, જાય છે. અને બીજા પાત્રો દ્વારા તેમાંથી મુક્ત થવાના ઉપાયો પણ બતાવે
પ્રથમ પ્રસ્તાવ છે. મનોવિચારને વાચા આપવાની તેઓશ્રીની શૈલી અદ્ભુત છે. પીઠબંધ નામના પ્રથમ પ્રસ્તાવમાં ઉપોદ્ઘાતરૂપે જે દૃષ્ટાંતકથા માનવમનનું ઊંડાણ પીછાણી તેને રૂપક દ્વારા સરળ ભાષામાં રજૂ છે તે છે અષ્ટમૂલ પર્યન્ત નામના નગરમાં રહેતા નિપુણ્યક નામના કરે છે. સંસારી જીવે પોતે જ, સંસાર પરના ચિત્તને આધ્યાત્મિક ભિક્ષકની. આખી કથા આદિથી અંત સુધી, આ સંસારીજીવ માર્ગે વાળવું જોઈએ.
ભવાટવીમાં કેવી રીતે ભમ્યા કરે છે તેની છે. વાર્તા રૂપકકથા છે. આ ગ્રંથ ગુજરાતી અવતરણ છે. તેના અનુવાદક છે શ્રી મોતીચંદ તેમાં આવતા નામો પણ નામના અર્થના સૂચક છે. ગીરધરલાલ કાપડીયાના સુપુત્ર શ્રી મૌક્તિક. ભાવનગરની શ્રી જૈન નિપુણ્યકની દરિદ્રતામાં તુચ્છતા, અધેર્ય, શોક, ભ્રમ, લોલુપતા ધર્મપ્રચારક સભાએ આ ગ્રંથ પ્રસિદ્ધ કરેલ છે.
વગેરે હલકા ભાવો હતા. ભીખ માગવાનું ઠીકરું તેની આસક્તિ - હવે કથા વિશે કહીએ તો તેનું નામ જ તેનો અર્થ સાર્થક કરે હતી જે પીડા પેદા કરતી હતી. તેવી જ રીતે રાગ, દ્વેષ, હર્ષ, શોક, છે. શ્રી સિદ્ધર્ષિગણિ અંતરંગ અને બહિરંગ કથાવસ્તુ દ્વારા, દષ્ટાંત ભાવ-પરભાવના પરસ્પર વિરોધી તત્ત્વો, કર્મ વિપાકથી ઉદયમાં અને રૂપક દ્વારા ભવપ્રપંચનો વિસ્તાર દર્શાવી, તેનું ઉપમાન-તોલન આવતા અસાતાવેદનીય કર્મનો ઉદય થતા, જીવમાં પીડા પેદા કરે કરવાનો સફળ પ્રયત્ન કરે છે. અંતરંગમાં આઠ વિસ્તાર છે. છે. બહિરંગમાં તેને લગતા સ્પષ્ટીકરણ છે. આખો ગ્રંથ તેના દરેક જીવ જ્યારે, લોકવ્યાપારની અવગણના કરી, પાંચ પ્રકારના પ્રકરણ, જીવનના અનેક પ્રસંગો સાથે ઓતપ્રોત થઈ, સ્વાધ્યાયમાં જીવ પરોવી જ્ઞાનગોષ્ટિ કરે છે ને જ્ઞાન-દર્શનમનોવિચારોને વાચા આપતા જીવને નવી નવી દિશામાં ઉઘાડ આપે ચારિત્રરૂપી ત્રણ ઔષધનું સેવન કરે છે ત્યારે ધર્માચરણમાં પ્રીતિ છે. જીવનનો હેતુ, તેના સાધનની ખોજ કરવાની પ્રેરણા આપે છે. વધતાં, વિકારી ભાવો દૂર થતાં જીવ ઉજ્જવળ બને છે, ને જે મળ્યું
જૈન કથાનુયોગ, જે તે સમયના સમાજને પ્રતિબિંબિત કરે છે. તેની પ્રભાવના સત્પાત્રોમાં કરતા રહે છે. જૈન કથાકારોએ યુગને અનુસાર, સર્જનાત્મક દૃષ્ટિકોણ અપનાવી, આ પહેલો પ્રસ્તાવ વિગતે કહ્યો પણ હવે પછીના પ્રસ્તાવની સામાજિક ને સાંસ્કૃતિક સિદ્ધાંતોને બોઝિલ બનાવ્યા વિના, નૂતન રજૂઆત તેનો બોધગ્રહણ કરવા પૂરતી જ રહેશે. અને ભાવનાસભર કથાઓનું નિરૂપણ કર્યું, સમન્વયવાદી અને
દ્વિતીય પ્રસ્તાવ સમાધાનકારી વલણ અપનાવી કથા સાહિત્યને લોકભોગ્ય બનાવ્યું. સંસારીજીવના ચરિત્રને અંગે નિર્ણયગતિ વર્ણન નામના આ ગ્રંથકારમાં દૃષ્ટિની સ્પષ્ટતા અને સાપેક્ષતા, પૃથક્કરણ અને દ્વિતીય પ્રસ્તાવમાં સંસારનું વૈરાગ્ય વિસ્તારથી વર્ણવવામાં આવ્યું સમુચ્ચય અવલોકન છે.
છે, જે સાંભળી સમજુ જીવો વૈરાગ્ય પામતાં વિરતિમાં આવે છે. તેમના મતે જિંદગીને દિશા આપવાની જરૂર છે નહીં તો પણ જે જીવો, કર્મવિપાકો સહન કરવા છતાં સંસાર તરફ આકર્ષિત વામદેવની જેમ વ્યર્થ બેસવાનું થાય કે નિપુણ્યકની જેમ ઠીંકરી ને જ છે તે જીવો મૂઢ છે. એઠાજૂઠાની ચિંતા જ કરવાની રહે અને અમૂલ્ય એવી જિંદગી રેતની અવ્યવહાર નિગોદના જીવો, કનિષ્ઠ અવસ્થામાં અવ્યક્તપણે જેમ હાથમાંથી સરી જાય, માટે સ્વ સાથે વિચારવિમર્શ કરી જિંદગીને પીડા ભોગવતા અનંતકાળ વ્યતીત કરે છે, ત્યાંથી નીકળી એકેન્દ્રિયની સાર્થક બનાવવાનો પ્રયત્ન કરવો જોઈએ.
પાંચ ગતિ પૃથ્વી, અપ વગેરેમાં જન્મ લે છે. અને આગળ વધતાં સમાલોચના રૂપે જૈન અને જૈનેતર વિદ્વાનોના અભિપ્રાય ટાંકું. અકામ નિર્જરા કરતા પંચેન્દ્રિય જીવ બને છે. ‘સંસ્કૃત સાહિત્યમાં આ ગ્રંથ અસાધારણ ગૌરવ ધરાવે છે. ગ્રંથમાં આખી કથા રૂપકકથા છે અને અને એક એક પાત્ર નામધારી દર્શાવાતા ઊંડા ભાવો, અપૂર્વ વિચાપ્રૌઢતા, અને વસ્તુનિર્દેશનનો રૂપક દ્વારા સમજાવવામાં આવ્યા છે. એક ભવમાં ભોગવવા યોગ્ય, પ્રભાવ દર્શાવી આ ગ્રંથ કથાની અદ્ભુત સંકલના સાથે, ઉદયમાં આવનારા કર્મસમૂહને ભવવેદ્યગોળી કહી છે. આ જીવ આંતરધ્વનિમાં ઉપદેશ પણ એટલો જ આત્મસાત્ કરાવે છે અને અજરઅમર છે તેથી તે અનંતકાળ અવસ્થાન કરતો રહે છે. એવી