Prabuddha Jivan 2010 Year 57 Ank 01 to 12 - Ank 02 is not available

SR No.: 525995
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2010
Total Pages: 352
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 54 MB

Page 18

૧૮
પ્રબુદ્ધ જીવન
જાન્યુઆરી, ૨૦૧૦ વ્યક્તિમાં રહેલા બીજભૂત વ્યક્તિત્વને પ્રગટ કરે તે જ સાચી કેળવણી
ગુણવંત બરવાળિયા પ્રતિભા બીજની માવજત કરનારા પરિબળોમાં શિક્ષણનું સ્થાન ફીટ કરીને ચાલ્યા ગયા. ૧૮૩૫માં લોર્ડ મેકોલે ભારત માટે એક પ્રથમ હરોળમાં છે. શિક્ષણ જીવનના પ્રત્યેક ક્ષેત્રને સ્પર્શતો વિષય શિક્ષણ નીતિનું બીજ રોપ્યું હતું. પોણા બસ્સો વર્ષ પછી એ છે. શિક્ષણ અને સંસ્કાર એકબીજાના પર્યાય છે માટે જ બાળકના વિષવૃક્ષના કડવા ફળ આજે પણ આપણે આરોગીએ છીએ. ગર્ભસંસ્કાર સાથે જ શિક્ષણની પ્રક્રિયા શરૂ થાય છે.
આઝાદી મળ્યાને બાંસઠ વર્ષ થયા. શિક્ષણ સુધારણા માટે ત્રણ શ્રીરામ, મહાવીર, હનુમાન, અભિમન્યુ, શિવાજી જેવી વિશ્વની શિક્ષણ પંચ અને પાંચ સમિતિઓ નિમવામાં આવી છતાં શાળા મહાન પ્રતિભાઓને ગર્ભમાં જ શિક્ષણ અને સંસ્કાર મળ્યા હતા. અને કોલેજોના પ્રવેશ મેળવવા મોટી કેપીટેશન ફી, ટ્યુશન, પ્રાયવેટ
પોતાના આચાર, વિચાર અને વિહાર દ્વારા માતા પોતાના ક્લાસીસ, પરીક્ષામાં ચોરી, પરીક્ષા પદ્ધતિના અનિષ્ટો વિગેરે બાળકને ગર્ભમાં શિક્ષણ સંસ્કાર આપે છે. બાળકના જન્મ પછી ગેરરીતિઓમાંથી શિક્ષણ ક્ષેત્રને મુક્તિ મળી નથી. તેની શૈશવ અવસ્થામાં પણ મા બાળકને સતત શિક્ષણ આપતું ૧૯૯૯માં ‘ભાર વિનાનું ભણતર' નામક યશપાલ કમિટિનો પવિત્ર વિદ્યાલય છે.
રીપોર્ટ આવ્યો. ૧૨ વર્ષ થયા છતાં કોઈ નક્કર પરિણામ આવ્યું બાળક થોડું મોટું થતાં મા પોતાના જ સ્તરની વ્યક્તિને બાળકને નથી. બાળકોની સ્કૂલબેગનો ભાર વધતો જાય છે ને સાથે વાલીઓ શિક્ષણ આપવા માટે શોધે છે અને આ માના સ્તરની વ્યક્તિ તે પર ફી નો ભાર વધતો જાય છે. માસ્તર' છે.
કવિ મુકેશ જોષી કહે છે કેબાળકના ભીતરના ખજાનાનો જાણતલ અને તેને શોધવા માટે બાલ શિક્ષણના પ્રથમ શ્વાસે જ લ્યો હાંફી જતા પ્રેરનાર પ્રેરકબળ માસ્તર છે.
હાથ બદલાવ્યા છતાંય માંડ દફ્તર ઊંચકે ભગવાન ઋષભદેવે ખેતી, ઓજારો, હથિયારો અને અગ્નિનો મમ્મી જેવી મમ્મીના પણ હાથ બે થાકી જતાં.” ઉપયોગ જેવી પાયાની કેળવણી આ માનવજાતિને આપી અને તેમની વળી કૃષ્ણ દવે તો ભગવાન શ્રીકૃષ્ણને કહે છે કેબે પુત્રીઓ બ્રાહ્મી અને સુંદરીએ લીપી અને ૬૪ કળાઓ શીખવી. ગોવર્ધન નહિ લે, આ બાળકનું દફ્તર ઉંચકાશે ?
ભારત વર્ષની પ્રાચીન શિક્ષણ પદ્ધતિમાં ડોકિયું કરીશું તો જણાશે અરે! એક જ પળમાં મોરપીંછના રંગો ઉતરી જશે.” કે એ સમયમાં ઋષિકુળ, ગુરુકુળ, તપોવન જેવા આશ્રમોમાં ઋષિઓ નિશાળ વિશાળ અને રળિયામણી બને, શાળા “ઘરશાળા” બને બાળકોને જીવન ઉપયોગી વિવિધ પ્રકારની વિદ્યાઓનું શિક્ષણ એટલે બાળકને શાળામાં પણ ઘર જેવું વાતાવરણ ને હૂંફ મળે તો આપતા.
બાળકને શાળામાં આવવા ઝંખના થશે. નિશાળે જવા થનગનાટથી ક્રમે ક્રમે શિક્ષણની ક્ષિતિજનો વિસ્તાર થયો. વિદ્યાલયો અને પગ ઉપડશે. પરંતુ અહીં તો શિક્ષણ ચિંતક વિલીમય બ્રેકર કહે છે મહાવિદ્યાલયો સ્થપાયાં. ભારતવર્ષમાં તક્ષશિલા અને નાલંદા જેવાં તેમ બાળકો શાળામાં આવે છે પોતાની જાતને કેળવણી આપવા વિશ્વવિદ્યાલયો પણ બન્યાં.
નહિ પોતે જાણે લાકડાના પાટીયા હોય તેમ આવીને એ શિક્ષણ અઢારમી સદીમાં વિશ્વમાં બાળ શિક્ષણના સ્પેન્સર, રૂસો, પાસે પડતું મૂકે છે અને કહે છે કે લો હવે આમાંથી ફર્નિચર બનાવો.” ફ્રોબેલ, પેટોલોજી જેવા ચિંતકો ઉદયમાં આવ્યા. ઓગણીસમી આવા નિર્જીવ પાટીયા જોઈએ ત્યારે કરસનદાસ માણેકની કાવ્ય સદીમાં મોન્ટેસરી અને રવીન્દ્રનાથ ટાગોરે શિક્ષણના ચિંતનમાં પ્રાણ પંક્તિઓ જરૂર યાદ આવે. પૂર્યા. એ જ અરસામાં ગુજરાતમાં પૂ. ગાંધીજી, ગીજુભાઈ બધેકા, ખીલું ખીલું કરતાં માસૂમ ગૂલસમ શિક્ષકને સોંપાણા, હરિભાઈ ત્રિવેદી અને મૂળશંકર ભટ્ટ જેવા શિક્ષણ ક્ષેત્રના ઉચ્ચ કારાગાર સમી શાળાના કાઠ ઉપર ખડકાણાં વિચારકો મળ્યા.
વસંત, વર્ષા, ગ્રીષ્મ-શરદના ભેદ બધાય ભૂલાણાં, જર્મનીમાં ૧૯૩૭માં ફ્રોબેલે કિન્નર ગાર્ડન એટલે બાળકોનો જીવન મોહ તણાં લઘુતમમાં પ્રગતિપદ છેદાણા. બાગ એવો મુક્ત અને સ્વતંત્ર વાતાવરણમાં નાના ભૂલકાઓને હર્ષ ઝરણ લાખો હૈયાના ઝબક્યા ત્યાંજ જલાણા અનૌપચારિક શિક્ષણનો વિચાર આપ્યો. પરંતુ શિક્ષણનું લાખ ગુલાબી મિત ભાવિના વણવિકસ્યા જ સૂકાણા વ્યવસાયિકરણ કરનારાઓએ રમતા, નાચતા, કૂદતા નિર્દોષ તે દિન આંસુ ભીના રે, હરિના લોચનીયા મેં દીઠા. બાળકોને કે.જી.ની કેદમાં પૂરી દીધા ને તે શૈશવનું વિસ્મય છીનવી કેળવણીને આપણે સાચા અર્થમાં સમજવી પડશે. કાકા લીધું.
કાલેલકરે કેળવણીને સ્વતંત્ર રાજરાણી સાથે સરખાવી છે. એ ૧૯૪૭માં ભારતવર્ષને અંગ્રેજો સ્વરાજના લોખંડી ચોકઠામાં સત્તાની દાસી કે કાયદાની કિંકરી નથી. સર્વથા પ્રકારના બંધનોથી