Prabuddha Jivan 2008 Year 18 Ank 01 to 12

SR No.: 525993
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2008
Total Pages: 304
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 15 MB

Page 37

જાળ'
અબક જીવન કલા
જનના વાગરા Tી બીજ |
૧ ૭. Whી
( તા. ૧૬ ફેબ્રુઆરી, ૨૦૦૮ લાગે તો પગાર ઓછો કરવા માટે સંસ્થાને અરજી કરતા અને તે તરત ઈડરની ચોપડી કાઢી આપી. કિરીટભાઈએ આર્કિટેક્ટમાં રીતે જે તે સંસ્થા પ્રત્યેનું પોતાનું ઋણ ચૂકવતા. જ્ઞાનોદય ટ્રસ્ટમાં, પ્રવેશ મેળવ્યો તો પોતાની સાથે ટ્રેઈનમાં વડોદરા સુપ્રતિષ્ઠિત મહાવીર જૈન વિદ્યાલયમાં, શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીની પેઢીમાં વ્યક્તિને મળવા લઈ ગયા. સાચી જિજ્ઞાસાને સંતોષવા માટે બધું તેમણે આ રીતે પગાર ઓછા લેવાનું સ્વીકાર્યું હતું. શિવપુરીમાં કરી છૂટતા, પણ લાગવગ કે ઓળખાણનો ગેરલાભ કદી ન લેતા. પાઠશાળાએ તેમને ‘તાર્કિક શિરોમણી”ની પદવી આપવાનું નક્કી તેમના હૃદયની આર્દ્રતા એવી કે કોઈ સારા કંઠે ભજનો ગાય તો કર્યું તો પૂ. ગુરુ વિદ્યાવિજયજી પાસે રડી પડ્યા અને પાઠશાળાએ તેમની આંખમાંથી શ્રાવણ-ભાદરવો વરસ્યા કરે, એક વખત ઘરમાં ‘તર્મભૂષણ'ની પદવી આપી સંતોષ માન્યો.
લગ્ન પ્રસંગે પણ આગલા દિવસના કપડાં બીજા દિવસે પહેરવાનો ઘર ચલાવવામાં પણ આયોજનપૂર્વક રહેતા. ‘પછેડી જેટલી પોતાનો નક્કી કરેલો વારો હતો એટલે તે જ પહેર્યા. ઝબ્બાને જ સોડ તાણવી’ આ નિયમ. ક્યારેક ભીડ પડી હોય તો મિત્રો- શાહીના ડાઘ હતા તે જણાવ્યું તો કહે કે “આ બહારના ડાઘ શું નેહીઓનો સાથ-સહકાર પણ લે. બહેન પ્રજ્ઞા બીજા માટે પૈસા જોવા? અંદરના ડાઘા જોવા જોઈએ.” કેવી જાગૃતતા! ખર્ચા જાણે. તેને કહેતા, ‘તું બીજા માટે પૈસા ખર્ચે છે તેથી આનંદ
માનવતાલક્ષી અભિગમ થાય છે. તારું દિલ શેઠનું છે, પણ તું શેઠની દીકરી નથી એ વાત “માનવધર્મ સૌથી ઊંચો' આ તેમની સમજ. ધર્મના ક્રિયાકાંડમાં યાદ રાખીને ખર્ચો કરજે.” આરોગ્યના સાદા નિયમોનું પાલન કરે ઝાઝો સમય પસાર કરવાને બદલે દરેક સાથે આત્મીયતાથી વર્તે. અને કરાવે, નિયમિતતાના આગ્રહી, ખોટા ખર્ચા ન કરે. અને “માણસ એ જીવતું પુસ્તક છે, એને વાંચો.’ એમ જણાવી ગમે છતાં કુટુંબના બધા પ્રસંગોને કરકસરપૂર્વક અને રસથી માણે. તેટલા કામ વચ્ચે પણ આવનાર માણસને પૂરેપૂરો સમય આપે, ઘરની ગાદલા ઉપર પાથરવાની ચાદર ચોકડીવાળી કે લીટીવાળી તેના સુખદુઃખની વાતો સાંભળે. ઘરમાં આવેલ વ્યક્તિની વાત હોય તો સીધી અને ફીટ જ પથરાય તેવો આગ્રહ રાખે. ખોટી લાગે તો કડક શબ્દોમાં ઠપકો આપે, હિતબુદ્ધિથી તેના તે નામના મેળવવાની વૃત્તિનો અભાવ
ઉપર આક્રોશ ઠાલવે, પણ પછી સાથે બેસાડીને પ્રેમપૂર્વક મૂક સેવક બનીને કામ કરી જાણવું આ તેમનો જીવનમંત્ર. ખવડાવે-પીવડાવે. 'Work is Worship' નું સુંદર લખાણ તેમના ટેબલ ઉપર રહેતું. અમૂલ સોસાયટીમાં નવા નવા રહેવા આવેલા અને ચોમાસામાં કેટલાય નાના-મોટા પ્રસંગોએ પાછળ રહીને ખૂબ જવાબદારી એક ભાઈની ગાડી કાદવમાં ખેંચી ગઈ તો ઑફિસેથી આવેલા - અદા કરી હોય પણ પોતાનું નામ આવે એવી કોઈ અપેક્ષા જ અને જમવાનું બાકી હતું તોપણ પહેલા ગાડીને ધક્કા મારવામાં નહીં “જૈન”ના લેખો પુસ્તક રૂપે છપાવવાની વાત આવી તો તરત મદદ કરી. અમદાવાદમાં લગભગ ઈ. સ. ૧૯૭૫માં સાબરમતીનું જ પ્રતિભાવ આપ્યો કે “એ લેખો તો રોટલા માટે લખાયા હતા.” પૂર આવ્યું ત્યારે સંવત્સરીની રાત્રે ઘરનો આગળનો રૂમ સુખીપુરાના 'Virtue is its own reward.' અર્થાત્ “સગુણા પોતે જ પોતાનો ઝુંપડાવાસીઓ અને તેમના સામાનથી ભરાઈ ગયો. પારણાના સન્માન–ચંદ્રક છે.' આવી તેમની મસ્તી હતી.
દિવસે તેમના ખાવા-પીવાની વ્યવસ્થા પહેલાં થઈ, ઘરના સભ્યોના પોતાને ગમે તે સંસ્થા સાથે, ગમે તે શ્રેષ્ઠિ સાથે સંબંધ હોય, પારણાની વ્યવસ્થા પછી થઈ. જે લખાણ પોતે લખતા તેવુંજ તે ઓળખાણ હોય તો પણ તેનો ક્યારેય દુરુપયોગ કર્યો નથી. વિચારતા અને તે આચારમાં પણ મૂકવા માટે સદાય પ્રયત્નશીલ પોતાના સંતાનો તો પોતાની લાયકાતના ધોરણે જ આગળ વધે રહેતા. ઘરે કોઈ દૂધવાળાભાઈ આવે, મજૂર આવે કે કામ કરનાર આવે તેમ માનતા એટલે ક્યાંય તે અંગે રજૂઆત કરી નથી. પણ કોઈ તેને પણ પાસે બેસાડે, તેની વાત સાંભળે, આત્મીય વ્યવહાર કરે. લાયક વિદ્યાર્થી માટે, કોઈ સામાન્ય સ્થિતિની વ્યક્તિ માટે ઉચ્ચ તેઓ જ્યારે શેઠ આ. ક. પેઢીનો ઇતિહાસ લખતા ત્યારે તેમની કક્ષાએ રજૂઆત કરવા માટે પણ ધક્કો ખાતા. કોઈને સ્કોલરશિપ સાથે ૧૯૭૮-૮૦ના બે વર્ષ હું જતી. બસમાં ઑફિસે જવાનું. માટે, કોઇને અભ્યાસના પ્રવેશ માટે, કોઈને નાની-મોટી તકલીફો લાઈનમાં કોઇ પણ જાણીતી વ્યક્તિ ઊભી હોય તો તેની ટિકિટ દૂર કરવા માટે પોતાનાથી થઈ શકે તે કરતા. છબીલકાકાના લેવાની. ગૂર્જરની દુકાને, જૈન પ્રકાશન મંદિરની દુકાને થઈને કિરીટભાઈને સ્કૂલમાંથી ઈડરનો પ્રવાસ ગોઠવાયો તો ઊભા થઈને જવાનું. ઉપાશ્રયમાં અમુક મહારાજ સાહેબનું કામ હોય તો તેમને,
* *
‘તાત્ત્વિક કે આર્થિક - ગમે તે દષ્ટિએ પશુસંવર્ધન અને જીવદયા પ્રજજીવનમાં મહત્તવનો ભાગ ભજવે છે. તેથી જેઓ એ ક્ષેત્રમાં કામ કરી રહ્યા છે, તેઓ દેશસેવાનું જ કામ કરે છે, અને તેમને પૂરો સાથ અને સહકાર આપવો દરેક દેશવાસીની ફરજ છે. પશુસંરક્ષણને આપણે પ્રાસંરક્ષણ સમજીએ, જીવદયાને આપદક્યા સમજીએ અને જાગ્યા ત્યારથી સવાર ગણીને આપણી સંસ્કૃતિની #ોભા અને દેશની શક્તિ વધારવાના આ કાર્યમાં આપણે વધુમાં વધુ ફાળો નોધાવીએ, લખ મને જરૂરતિલાલ દી. દેસાઈ
TET