Prabuddha Jivan 2008 Year 18 Ank 01 to 12

SR No.: 525993
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2008
Total Pages: 304
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 15 MB

Page 115

પ્રખપદ્ધ જીવન છે
પંથ પંથે પાથેય (પાના છેલ્લાથી ચાલુ)
ઝોલા ખાતી હતી. તેને બચાવવાની ‘પાલીતાણાથી દૂર એક ગામમાં રહેતા
તાલાવેલી. હું પરમાત્માનું સ્મરણ કરતો એક વણિકના છોકરાને ભારે દમનો રોગ. મલકાવતા રહીએ. દુઃખી, દર્દી, પીડિત
ઉપડ્યો મારા સાટુ પાસે જેઓ ફળનો ધંધો છોકરો ક્યારેક ક્યારેક રાતોની રાતો જણની પડખે ઊભા રહેવામાં જીવનનું
કરતા. બે પાંદડે થયા હતા. ઉદાર હતા. ખાટલાની ઈસ પકડી બેઠો રહે. શ્વાસ બેઠો 'ગૌરવ છે !'
તન-મન-ધનથી ઊભા રહેવાની એની બેસે નહિ. મને કહેવડાવ્યું. એ કુટુંબ “ભાઈ, અલ્લારખા, તમે તો ખરેખર
રીત ગમતીલી હતી. એમને રાત્રે અઢી વાગ્યે દીકરાની માવજતમાં ક્યાંય કચાશ રાખી ખુદાના સાચા બંદા છો, “સબકા માલિક
જગાડવા. એણે મને રૂા. ૩,૦૦૦/- નહિ. હું પહોંચ્યો અને અમે ચારેક જણા એક હૈ', સાંઈબાબાના એ સૂત્રને તમે
આપ્યા. મેં ડૉક્ટરને રકમ આપી.” . બેઠા. છોકરો શ્વાસની સાથે અવાજ કરી રગેરગ ઊતાર્યું છે !'
“અલ્લારખા ભાઈ, તમે તો જીવ રહ્યો હતો. મારાથી એ જોઈ શકાતું ન હતું. “મનુભાઈ, માણસની પડખે
બચાવવા માટે અનોખું કામ કર્યું.' મેં કહ્યું. પણ ભગવાનને કરવાનું કે અડધે રસ્તે રહેનારો-એની વેદના દૂર કરનારો કે ખરા ?
“મનુભાઈ, મને તો ભગવાન-ખુદાએ અમે પહોંચ્યા ને તે મૃત્યુ પામ્યો. એના સમયે ટેકો દેનારો જ જણ સાચો મનુષ્ય
જ પ્રેરણા આપી હતી. એની મરજીથી કામ પિતાની હાલત જોઈએ તો આપણને ગણાય! કટુ વેણ બોલવામાં, ટાંટિયા હતું. પેલી સવાવડીનું લોહી બંધ થઈ ધ્રુજારી છૂટે. મેં એમને શાંત કર્યા અને કહ્યું. ખેંચવામાં, ઈર્ષા કરવામાં પોતાના સ્વાર્થ
ગયું હતું, પણ મેં એ જ રાત્રે બાજુના ઘેરથી હવે હૉસ્પિટલ લઈ ન જવાય. ડૉક્ટરે એના માટે ખૂનામરકી કરનાર માનવ ખરેખર તો
સૂરત એમના ધણીને અને જેઠને ફોન કર્યો. દેહને પોસ્ટમોર્ટમ માટે મોકલશે. માટે દાનવ કહેવાય! અમારી મુસલમાનોની
હું પણ થાકી ગયો હતો. બાપા ચાલો પાછા ઘેર. આપણા કુટુંબના ડૉક્ટર કેટલાક લોકોએ હલકા કરમ કરી કલંકિત
હૉસ્પિટલમાં સૂઈ ગયા અને હું પહોંચ્યો પાસેથી 'Death Certificate' લઈ લઈએ. છાપ ઊભી કરી છે. ખુદા એવાને ક્યાંથી
મારા સાટુને ઘેર નિંદર લેવા.” , અને અમે ઘેર આવ્યા. એમને મેં ઉતાય. માફ કરે! વારુ, બે અગત્યના પ્રસંગની વાત
“સવારે બાઈને રજા આપી?' હું ટેક્સી રાખી ત્યાં જ રહ્યો. અને આખોય કરું?'
ના, “ના, બે દિવસ બાપા રહ્યા પછી દિવસ એમને ખાંપણ-એ માટેની વસ્તુઓ એમાં પૂછવાનું હોય?'
તો એના દીકરાઓ રહ્યા. અને ડૉક્ટર પટેલે લાવી દેવા સહાયરૂપ બન્યો. સ્મશાનમાં ‘પાલીતાણાથી ચારેક ગાઉ દૂરના
તો પરમાત્માનું કામ કરી બાઈને નવજીવન એનો અગ્નિદાહ દેવાયો ત્યારે કુટુંબના ગામડામાં એક પટલાણીને સુવાવડ થઈ
પૂરું પાડવું. હું તો મનોમન ખુદાને એની વડાની રજા લેવા ગયો. એણે મને ખર્ચના ગઈ. સંતાન જન્યું. પણ એ સ્ત્રીને લોહી ડેમ દષ્ટિ માટે નમાઝ પઢવા લાગ્યો. આમ રૂપિયા આપવા હાથ લંબાવ્યો. એમના નીકળતું જ રહ્યું, કેમ કરીને બંધ ન થાય. બે દિવસ પછી એ બાઈને રજા મળી. અમે અંતરનો વલોપાત, ઘેર એની માતા અને એમનો ધણી અને જેઠ સુરતમાં હીરા 3 સી એમને ગામ પહોંચ્યાસૌને સગા વહાલાની રોક્કળ મારે હય વેદના ઘસવાના કામે રહેતા. અહીં એકલા ભાભા સલામત મૂકી આવ્યો.”
જગાડતી રહી હતી. મરણ પામેલા ઈસમના હતા. એ મૂંઝાણા. મને ફોન કર્યો. હું મારી
“પરોપકારમાં જ ભગવાન સહાય કરે લાવવા લઈ જવાના ખર્ચના પૈસા લઉં તો ટેક્સી લઈ ત્યાં પહોંચ્યો. સ્ત્રી બેભાન થઈ છે મારા દિલની સેવા પ્રદાને
છે. સાચા દિલની સેવા ખુદાને પણ મંજુર ખુદા મને માફ ક્યાંથી કરે ?' ગઈ હતી. એના સંતાનને પણ સાથે . છે કે મેં અલ્લારખા ભાઈને કહાં,
‘ભાઈ અલ્લારખાં મારે મન તો તમે સાચવીન લીધું. રાતના ૧૨ કલોકના મન ભાઈ. માણસે માણાસને મદદ ખદાના અણમોલ બદા છા, માનવા સમય હતો. મારતી ટેકસીએ અમે
કરવી જોઈએ. આપણે પશુઓ પાળીએ ભગવાનનું કાર્ય કરે તે જ સાચો ચમત્કાર ભાવનગર મારા પરિચિત પટેલ ડૉક્ટરની છીએ અને એની સેવા કેવી કરીએ છીએ? કહેવાય! મારી પાસે પણ હવે શબ્દો ખૂટી હૉસ્પિટલમાં લઈ ગયા.ડૉક્ટર રાત્રે ક્યાંથી સ્વજનથી વિશેષ!'
ગયા છે.' હોય? નર્સને પટલાણી અને બાળકને
તમારો બધોય ખર્ચ.'
અને આમ અમે દામનગર થઈ ભુરખિયા સોંપી, સમજાવી હું ડૉક્ટરને ઘેર ગયો.
હૉસ્પિટલમાં પહોંચાડવાનો ખર્ચ મેં ન હનુમાનના મંદિરે દર્શન કરવા પહોંચી ડૉક્ટર પોતાના ક્લિનિકમાં આવ્યા. એણે લીધો અલ્લાહની રહેમથી બાઈ બચી ગયા અને પછી મારે ગામ લાઠી બહેનને સ્ત્રીની સારવાર શરૂ કરી. સાથે સાથે બાળકને માતા જીવતી મળી–બસ, ખુદાની ઘેર ઉતરી ગયી. નવજાત શિશુને નર્સે સંભાળ્યું. પોતાની
મહેરબાની જ કહેવાય ને! ઘેર સાજાનરવા “ખુદાના બંદાનો સવા કલાકનો સંગ પાસે લોહીની બોટલ્સ હતી તે આપી. રૂા.
પહોંચાડવાનું ભાડું લીધું. પહેલા એના હેયે જમાવી ગયો અવનવો રંગ!” ૨,૭૦૦/- આપવાના હતા. બાપા પાસે ધણીએ લઈ જવાના ખર્ચ માટે, ઘણી રકઝક
* * * રૂ. ૧,૦૦૦/- હતા.”
કરી, મારો આતમ માન્યો તે મેં કર્યું. ૧૩-એ, આશીર્વાદ, સાઈબાબા લેન, વલ્લભબાગ ‘નારીની માવજત-જીવન-મરણ વચ્ચે “અલ્લારખા ભાઈ. બીજો પ્રસંગ?'' લેન (Extn), ઘાટકોપર (પૂર્વ), મુંબઈ-૪૦૦ ૦૭૭
છે. સાથે સાથે લીધો. જ