________________
૧૬ જાન્યુઆરી, ૨૦૦૬
સદ્ગત શ્રીએ ગુજરાતી સાહિત્ય ક્ષેત્રે અનેરું યોગદાન આપેલ છે. તેઓશ્રીએ જૈન સાહિત્ય પર અનેક લેખો-પુસ્તકો લર્નલ છે. તે દ્વારા જૈન સાહિત્યની પ્રવૃતિને અનેરો વેગ આપેલ છે, શ્રી મહાવીર જૈન વિદ્યાલયના વિદ્યાર્થી તરીકે સંસ્થાનું ઋણ અદા કરવા સંસ્થાની પ્રગતિમાં તન-મન-ધનનો અપ્રતિમ પ્રેરણાત્મક ફાળો આપેલ છે. તેમજ સંસ્થા તરફથી અલગ અલગ સ્થળે ૧૭ જેટલા જૈન સાહિત્ય સમારોહના આયોજનના સફળ સંવાહક તરીકે મહાવીર વિદ્યાલયને દેશભરમાં ખ્યાતિ અપાવેલ છે. તેમ જ તેમના પિતાશ્રી-માતૃશ્રીની સ્મૃતિમાં મહાવીર વિદ્યાલયને રૂા.૪ લાખ જેટલી માતબર રકમનું દાન આપી વિદ્યાર્થીઓને પ્રતિ વર્ષ સુવર્ણ અને રીખ ચંદ્રક આપવાની યોજના બનાવી. જૈન સાહિત્ય તથા મહાવીર વિદ્યાલય પ્રત્યેની પોતાની લાગણી વ્યક્ત કરી તેમ જ ઋણ અદા કરેલ છે.
પ્રબુદ્ધ જીવન
દામજી કે. છેડા શ્રી આત્માનંદ જૈન સભા, મુંબઈ મારી
પૂજ્યશ્રીના બહુઆયામી વ્યક્તિત્ત્વને શબ્દોમાં કંડારી શકાય તેમ નથી, છતાં થોડાં શબ્દોમાં કહું તો પૂર્વથી સાહિત્યસેવા - શાસન સેવા અને સમાજસેવાના સાધક વિદ્વાન - વિદ્યાર્થી, સંસારી સાધુ અને અર્વાચીન ઋષિ હતા. સમતા-રૂપી પાસપોર્ટની પાંખે શરૂ થયેલ પૂજ્યશ્રીનો પ્રવાસ મોક્ષનગરે જ પૂરો થશે તેવી શ્રધ્ધા સહ.......
-
ડૉ. દિનેશ પરીખ (મે. ટ્રસ્ટી) શ્રી આત્મવલ્લભ હોસ્પિટલ, ઈડર
દર
સ્વ શ્રી રમણભાઈ શાહ એક ભેખધારી મૂક સેવક હતા અને ઉમદા અને દિલદાર દાતા હતા. તેમના તરફથી આ હોસ્પિટલને અવારનવાર દાનરૂપે સહયોગ મળ્યો છે. તેમના જીવનકાળ દરમ્યાન અનેક સેવાભાવી શૈક્ષનિક અને આરોગ્ય સંસ્થાઓમાં સેવાઓ આપી છે. અમારી સંસ્થાને દાન આપવા-અપાવવા ખૂબ જ ઉપયોગી થયા છે અને સંસ્થાની સેવા તન, મન અને ધનથી કરતા હતા. આવા ત્યાગ મૂર્તિ સમા શ્રી રમણભાઈ સાથે પ્રેમનો ઘરોબો ધરાવનાર સૌને ગ્લાની થાય જ. તેમણે સંપૂર્ણપશે સમતા અને શાંતિને પોતાનો જીવનમંત બનાવી સમાજના લોકોને છષા આપેલ અને તેઓના બહોળા જ્ઞાનનો લાભ સમાજને મળેલ એમના જીવકાળ દરમ્યાન એમના જીવનની છાયારૂપ અત્યંત શાંતિ અને શિસ્તબધ્ધ હતી જરૂરિયાતમંદ લોકોને હંમેશાં મદદરૂપ થવાની ભાવના હંબેશાં યાદ રહેશે. તેઓ સામાજિક, ધાર્મિક તેમ જ દીન દુઃખીયાની મદદે તેમનો ફાળો હર્ષાઈ હોય જ.
આ સંસ્થાની તેઓએ મુલાકાત લીધેલ અને આ સંસ્થાના સેવાયજ્ઞમાં અમારી પડખે રહી અમને આ સેવાયજ્ઞમાં તેઓની અવારનવાર દાનરૂપી રાહુતિ મળી છે. જેનું અમને ગૌરવ છે. (ચંદ્રભાઈ એમ.દશી) (બિક . ગાંધી) નાં માનદ મંત્રી
ગુજરાત વડોદરિયા
ડૉ. પી. જે. ગઢવી (મેડિકલ સુપરિન્ટેન્ડન્ટ)
કે જે પોતા (ટી.બી. હોસ્પિટલ અમારાઢ, જિ.ભાવનગર)
મું. શ્રી રમણભાઈ શાહના દુઃખદ અવસાનના સમાચારથી ડાંગ સ્વરાજ આશ્રમ આહ્વાની સંચાલન સમિતિ ટ્રસ્ટીમંડળ તથા સમગ્ર આશ્રમ પરિવાર ઘેરા દુ:ખ અને આઘાતની લાગણી અનુભવે છે.
સમાજના ચઢાયેલા વર્ગનું કામ કરતી આશ્રમ જેવી અનેક સંસ્થાઓની આર્થિક મુશ્કેલી મૂંઝવણ અને ચિંતા તેઓ સમજ્યા હતા.
આવી જુદી જુદી સંસ્થાઓને દ૨ વર્ષે દત્તક લઈ તેમને સહારૂપ થવાનો
તેઓ સંનિષ્ઠ પ્રયાસ કરતા હતા. આવા એક સજ્જન વડીલ આપણી વચ્ચેથી જતા રહ્યા છે. તેની ખોટ વસ્તુ સુધી પૂરી શકાશે નહીં. ડાંગ સ્વરાજ આશ્રમ આહવા વતી. પાભાઈ નાયક ગુણવંતભાઈ પરીખ સંચાલક મંત્રી
કર્યું કુદ૨તે ખરું પોતાનું જ અંતે, ચિરવિદાય લીધી અમારા એક સંતે. જીવનની મહેકને માદમાં પલટાવી
૧૧૭
ગાંડાભાઈ પટેલ અહી
યાત્રી ચાલ્યો યાત્રા અનંતે
પૂ. મરાભાઈની વિદાયથી જૈન સમાજને મોટી ખોટ પડી ગઈ.
-
· સુશીલા એસ. કપાસી
નીતિના આઈ. કપાસી
- અરવું પ્રવીરા કોઠારી – પોશીય શાસ
- ભારતી દિલીપ શાહ
શ્રી આત્મવલ્લભ સ્વાવલંબન મહિલા કેન્દ્ર, મુંબઈ કેવી વીર
નિત્ય અભ્યાસ, ચિંતન - મનન અને લેખન, વક્તૃત્વ થકી તેમણે
જૈનજગત અને વિદ્યાજગતને સતત માર્ગદર્શન પૂરું પાડયું. સાહિત્ય અને તત્ત્વજ્ઞાન ક્ષેત્રે એકનિષ્ઠ આરાધક એવા મુ. શ્રી રમણભાઈના દેહાવસાનથી સમગ્ર વિદ્યાજગતને અને જૈન સમાજને બહુ મોટી ક્ષતિ. પહોંચી છે.
શુભકા સુરા, અમદાવાદ
શાર
મુ.શ્રી રમણલાલભાઈના વ્યક્તિત્ત્વને મૂલવવા માટે શબ્દો પણ પાંગળા પુરવાર થાય. વિચારોને લેખિની દ્વારા વાચા આપવા માટે ત્યાં પણ મર્યાદા આવી જાય. કારણ એમની બહુમુખી પ્રતિભાં એમને ન્યાય આપવો ઘણો મુશ્કેલ છતાં પણ લખ્યા વિના તો ન જ હેવાય.
સહજ-સરળ સ્વભાવ, વાદવિવાદમાં ઉતરવાનું નહિ- શાંત મુદ્રા, કયારેય પણ અવાજ ઊંચો નહિ, કેટકેટલા ગુણો વર્ણવવા ! આટલી ગુણવત્તા ધરાવતું વ્યક્તિત્ત્વ પણ ઘમંડ જરાપણ નહિ. બધાં સાથેનું અભિયતાભરેલું વર્તન જ તેમને કદી પા ભૂલવા નહિ દે. કહેવાય છે કે સમય જતા બધું વિસરાઈ જાય પણ આ કહેણ રમણભાઈ માટે ખોટી પૂરવા૨ થશે. કારણ તેઓ સદાય બધાનાં હૃદયમાં સ્મરણરૂપે જીવંત રહેશે.
જૈન સમાજે એક હીરો ગુમાવ્યો છે.
રમા વિનોદ મહેતા મુંબઈ
શાળા અને કૉલેજમાં અભ્યાસ દરમ્યાન મારા મિત્રો જૂજ, પણ દરેક અસાધારણ હતા. મારા એક અસાધારણ મિત્ર ડૉ. રમણભાઈ ચીમનલાલ શાહ બાબુ પન્નાલાલ શાળા તથા સેંટ ઝેવિયર્સ કૉલેજમાં સહાધ્યાયી હતા. સન ૧૯૪૧ થી ૨૦૦૫ સુધી અમારી મિત્રતા અતૂટ હતી. આજે રમણભાઈ આપણી વચ્ચે નથી.
‘પર્યુષણ વ્યાખ્યાનમાળા'માં ૧૯૭૨થી ભાગ લેતા રહ્યા. સન ૧૯૮૨માં પ્રબુદ્ધ જીવન'નું સંપાદન એમણે માથે લીધું ને આખર સુધી ત્રિવિધ પરિશ્રમ કરી પત્રને ઉચ્ચ કક્ષાએ મૂકી પોતે જીવંત બન્યા.