Prabuddha Jivan 2005 Year 16 Ank 01 to 11

SR No.: 525990
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah, Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2005
Total Pages: 108
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 8 MB

Page 30

પ્રબુદ્ધ જીવન
૧૬ એપ્રિલ, ૨૦૦૫
ભોગવે છે, કારણ કે કરેલાં કર્મો ભોગવ્યા વિના છૂટકો નથી.] બીજા એક દૃષ્ટાંતમાં એક ચોર આવી રીતે રાત્રે અંધારામાં સુંદર વળી ઉત્તરાધ્યયનસૂત્રમાં જ ભગવાને કહ્યું છે:
કલાત્મક બાકોરું પાડીને કુશળતાપૂર્વક ચોરી કરતો અને પકડાતો जे पावकम्मेहिं धणं मणुस्सा समापयंति अमई गहाय । નહિ. જે ઘરમાંથી રાતે ચોરી કરીને આવે, પછી સવારે પોતે દોરેલી
पहाय ते पासपयदिए णर वेराणुवद्धा णरयं उवेति ।। આકૃતિ જોવા થાય. એક વખત એણે મોટી ચોરી કરી હતી. એનું જે મનુષ્યો પાપકર્મ કરીને ધનનું ઉપાર્જન કરે છે અને ધનને કલાત્મક બાકોરું જોવા આખું ગામ ઉમટ્યું હતું. પોતે પણ ગયો હતો. અમૃતતુલ્ય સમજીને સંગ્રહ કરે છે, પરંતુ સંસારની જંજાળમાં સપડાયેલા લોકો ચોરીની વાત છોડીને બાકોરાની પ્રશંસા કરવા લાગ્યા. એ વખતે તે ધન અહીં મૂકીને જ જાય છે. વેરભાવથી બંધાઈ તેવા જીવો મરીને એનાથી રહેવાયું નહિ. એનાથી ઉત્સાહથી ભૂલમાં બોલાઈ ગયું કે નરક ગતિમાં જાય છે.]
આરે, આ કલાત્મક સંધિમુખ તો મેં કર્યું છે', પણ પછી તરત ભગવાને અહીં સંધિમુખ' શબ્દ પ્રયોજ્યો છે. એનો અર્થ થાય છે પોતાની ભૂલ સમજાઈ ગઈ. તે પકડાઈ ગયો. તેની ચોરી પુરવાર ભીંતમાં પાડેલા બાકોરાનું મોંઢું.
થઈ અને રાજાએ એને ફાંસીની સજા કરી. કેટલીકવાર માણસો પાપ કેટલાંક કર્મો એવાં છે કે એનાં ફળ તરત જ ભોગવવામાં આવે છે. કરે છે અને પાપ માટે બડાઈ હાંકે છે, પણ જ્યારે એનાં ફળ અહીં જૂના વખતમાં ચોરી કરનાર ચોરનું ઉદાહરણ આપવામાં આવ્યું ભોગવવાનાં આવે છે ત્યારે તે ઘણાં મોટાં હોય છે. કર્મનાં ફળ છે. જૂના વખતમાં જ્યારે વીજળીના દીવા નહોતા અને સાંજ પડે અંધારું ભોગવ્યાં વિના કોઈનો છૂટકારો નથી. કેટલીકવાર માણસ પોતાના થાય ત્યારે અંધારામાં ચોરો પ્રવૃત્ત થતાં. તેઓ ચોરી કરવા માટે દિવસ કુટુંબ માટે પાપ કરે છે, પરંતુ એ જ્યારે ઉદયમાં આવે છે ત્યારે તે દરમિયાન ઘર જોઈ રાખતા અને ઘરમાં દાખલ થવા માટે કઈ ભીતમાં ભોગવવામાં કોઈ ભાગ પડાવવા આવતું નથી. ગંભીર રોગના રૂપમાં બાકોરું પાડવાની શક્યતા છે તે પણ નક્કી કરી લેતા, આવી રીતે તે કર્મ ઉદયમાં આવે છે અને અસહ્ય યાતના ભોગવવી પડે છે તો તે ચોરી કરવા માટે રાતના ભીંતમાં બાકોરું કરવું એને “ખાતર પાડવું' પોતે એકલાએ જ ભોગવવાની રહે છે. કહે છે, બાકોરું બહુ મોટું પાડવામાં નહોતું આવતું, કારણ કે એમાં કેટલાક માણસો ચોરી કરીને ઘણું ધન કમાય છે, પણ પછી તે સમય વધુ લાગે અને પકડાઈ જવાની બીક રહે, એટલે નાના બાકોરામાં અહીં જ મૂકીને જવાનું થાય છે. પરંતુ પોતાનાં કર્મનું ફળ એને આ પહેલાં પગ નાખી પછી સૂતાં સૂતાં કે બેઠાં બેઠાં ઘરમાં દાખલ થવાતું. ભવમાં કે પરભવમાં ભોગવવાનું આવે છે. કોઈ ચોર તો દાખલ થતાં, “સંધિમુખ’ એટલે છિદ્રના મોઢા આગળ જ પોતાના લોભ કે સ્વાર્થને માટે માણસ અસત્ય બોલે છે, ચોરી કરે પકડાઈ જતા.
છે, બીજાનું છીનવી લે છે. જર, જમીન અને જોરુ એ ત્રણે કજિયાનાં જૂના વખતમાં ચોરી એ પણ એક કલા ગણાતી. નાટ્યકાર શૂદ્રકે છોરું' એ કહેવત તદ્દન સાચી છે. એના માટે મોટાં વેર બંધાય છે, મૃચ્છકટિક’ નાટકમાં ચૌર્યકલાનો નિર્દેશ કર્યો છે. કેટલાક સુતાર, વેરનો બદલો લેવાય છે. એ માટે ઘોર હિંસા થાય છે. પરંતુ આવી લુહાર, કુંભાર વગેરે જાતિના લોકો પણ ચોરી કરવા નીકળતા. હિંસાને પરિણામે તેવા જીવો નરક ગતિમાં જાય છે. એટલા માટે જ તેઓને એમ થાય કે આપણે ચોરી કરી એ પણ જોવા જેવી હોવી કહેવાયું છે કે “બંધ સમય ચિત્ત ચેતીએ, ઉદયે શો સંતાપ ?' જોઈએ. ચોરી કર્યા પછી સવારે જ્યારે માણસ બાકોરું જોવા એકઠા કયું કર્મ ક્યારે ઉદયમાં આવે છે એ તો કોણ કહી શકે ? ક્યારેક થયા હોય ત્યારે તો તેઓ પણ પોતે બનાવેલું બાકોરું જોવા જતા. તે તરત ઉદયમાં આવે છે અને ક્યારેક હજારો ભવ પછી. પરંતુ કર્મનો બાકોરાનો આકાર કળશ જેવો, કમળ જેવો, સાથિયા જેવો, ધ્યાનમાં હિસાબ અવશ્ય ચૂકતે થાય છે. બેઠેલા માણસ જેવો કરતા. આપણને થાય કે એમાં તો વધારે વાર કોઈવાર ચોરી કે બળાત્કાર કરવા જતાં માણસ પકડાય અને તે લાગે, પણ તેઓ એટલા અનુભવી અને કુશળ હોય ભીંતમાં તરત વખતે જ લોકો એના પર એવા તૂટી પડે કે માણસ ત્યાં જ મૃત્યુ પામે, કલાત્મક બાકોરું કરી શકતા.
ત્યારે એને એના કર્મનું ફળ તરત મળ્યું એમ લોકો કહે છે. કેટલીક ભગવાને આ શ્લોકમાં સંધિમુખ' શબ્દના ઉલ્લેખ દ્વારા તે કાળે વાર માણસે મોટી દાણચોરી કરી હોય પણ આખી જિંદગી તે પ્રકાશમાં બનતી ચોરીની એવી ઘટનાઓનો નિર્દેશ કર્યો છે. આ શ્લોકના સંદર્ભમાં ન આવી હોય. એ રીતે ચોરીથી મેળવેલી રકમમાંથી તે સમાજમાં મોટું
સંધિમુખ'નો ઉલ્લેખ કરીને ટીકાકાર શાસ્ત્રકારોએ ચોરનાં કેટલાંક દાન આપે અને દાનવીર તરીકે પ્રખ્યાત થાય છે. એટલે કેટલીક વાર દૃષ્ટાંતો વર્ણવ્યાં છે. પ્રિયંવદ નામનો એક સુથાર લાકડાની કલાકૃતિઓ કર્મનું ફળ જિંદગીભર મળતું નથી. અરે કેટલાક ભવ સુધી પણ ન બનાવવામાં ઘણો કુશળ હતો. બહુ થોડા સમયમાં એ સુંદર કલાકૃતિઓ મળે. પરંતુ ગમે ત્યારે પણ એને એ કર્મ ભોગવ્યા વગર છૂટકો નથી. બનાવી શકતો. વળી ભીંત ઉપર ખોદીને પણ જે કહો તે કલાકૃતિ પરંતુ ભોગવવાનું આવે ત્યારે ઘણું વધારે ભોગવવાનું આવે. અશુભ ઘડીમાં બનાવી આપતો. એ સુથારને પછીથી ચોરીની ટેવ પડી. કર્મ હસતાં હસતાં બંધાય છે અને રડતાં રડતાં ભોગવવા પડે છે. જેમ
કલાત્મક બાકોરું કરવું એ એને માટે રમત વાત હતી. એક રાતે અશુભ કર્મની બાબતમાં તેમ શુભ કર્મની બાબતમાં પણ સમજવું કે એણે કરવત અને બીજાં ઓજારો વડે ભીંતમાં કમળના આકારનું જોઇએ. બાકોરું બનાવ્યું. પછી ચોરી કરવા માટે એણે બેઠાં બેઠાં બાકોરામાં કર્મ અનંત પ્રકારનાં છે અને અનંત પ્રકારે ભોગવવા પડે છે. અનંત દાખલ થવાનો પ્રયાસ કર્યો. સૌથી પહેલાં એણે પોતાના બે પગ પ્રકારનાં કર્મોનું મુખ્ય આઠ પ્રકારમાં વર્ગીકરણ કરવામાં આવ્યું છે. બાકોરામાં દાખલ કર્યા. પરંતુ એજ વખતે ઘરનાં માણસો જાગી ગયા. આ બધા કર્મોના બંધ, સત્તા, ઉદય, ઉદીરણા વગેરે ઘણી બધી, દીવો કરીને જોયું તો બાકોરામાં બે પગ દેખાયા. તેમણે તરત જ બે ઝીણવટભરી વિગતો ‘કર્મગ્રંથ'માં અને બીજા શાસ્ત્રગ્રંથોમાં આપવામાં પગ પકડી લીધા અને દોરી વડે મજબૂત રીતે બાંધી દીધા. ચારે તરત આવી છે. માણસ જો દિવસ રાત, પોતાના કાર્યો કરવા સાથે દુનિયામાં બહાર નીકળવાનો પ્રયાસ કર્યો. પણ ઘરના લોકોએ પગ ખેંચી રાખ્યા બનતી ઘટનાઓ પાછળ રહેલા કર્મ અને એના પ્રકારનું ચિંતન-મનન અને એના ઉપર તીક્ષણ પ્રહારો કર્યા.
કરતો રહે તો એનો આત્મા બહુ નિર્મળ થાય છે એમ શાસ્ત્રકારો કહે ચોરના સાથીદારો બહારથી તેને પકડીને જોરથી જેમ ખેંચતા જાય છે. તેમ બન્ને બાજુ ખેંચાતા ચોરના પગ ભાંગ્યા અને એમ કરતાં તો ચોર જેઓ શુભાશુભ કર્મના બંધ અને ભોગવટામાંથી કાયમ માટે ત્યાં જ મૃત્યુ પામ્યો. ચોર ચોરી કરવા ગયો, હજુ એણે ચોરી કરી મુક્તિ મેળવે છે, મોક્ષગતિ પામે છે એ જીવો પરમ વંદનીય છે ! નહોતી, ત્યાં જ એને ચોરીના ફળરૂપે મૃત્યુને ભેટવું પડ્યું.
D રમણલાલ ચી. શાહ