Prabuddha Jivan 2005 Year 16 Ank 01 to 11

SR No.: 525990
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah, Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2005
Total Pages: 108
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 8 MB

Page 3

૧૬ જાન્યુઆરી, ૨૦૦૫
પ્રબુદ્ધ જીવન
પ્રણય અને કર્તવ્યના સંઘર્ષની અમરકથા
ડૉ. રણજિત પટેલ અનામી' માનવજીવન ધારીએ કે ઇચ્છીએ એટલું સીધું સરળ નથી હોતું ! ઉમાશંકરનો કચ શુક્રાચાર્યને ગૃહે આવે છે ત્યારે તેઓની એક જ શ્રેયને અનુસરવાનું હોય ત્યાં દ્વિધાવૃત્તિનાં વિઘ્ન નથી હોતાં, અનુપસ્થિતિમાં દેવયાની તેનું સ્વાગત કરતાં કહે છેઃ પરંતુ જ્યારે શ્રેય પ્રેયનો વિવેક કરી એકને જ જીવનમાં ઉતારવાનું . “કહી “બેસોનેત્રસ્મિતથી મલકી સ્વાગત મીઠું', હોય છે ત્યારે સંઘર્ષ શરૂ થાય છે. અગ્નિ અને ગંગાજલને પણ પવિત્ર વળી તુ વાતે; હા, વદન સહસા ત્યાં શું જ દીઠું ? કરે એવો એક બાજુ સીતા પ્રત્યેનો રામનો પતિપ્રેમ ને બીજી બાજુ કહીંથી આછી શી નમણી લમણે હેકી લહરી, પ્રજાના મનનું સમાધાન ને રંજન..આ દ્વિધા વૃત્તિમાં પ્રણય અને ઢળેલાં નેત્રેયે ઊતરી કહીંથી છાંય ગહરી કર્તવ્યના સંઘર્ષમાં, પુટપાક-પ્રતીકાશો રામના જીવનનો કરુણ રસ
સ્વરૂપ પ્રીતિનું પ્રિય તવ કપોલે છૂટ લીધું, સર્જાય છે. મહાભિનિષ્ક્રમણ કરતાં, નભના તારકોને ઉદ્દેશીને ને હોઉં જન્મોનો સહચર,-કહી એ સહુ રહ્યું.’ બોલતા મહાત્મા બુદ્ધઃ
શુક્રાચાર્યની અનુપસ્થિતિમાં કચને દેવયાનીનું મિલન જાણે કે મને પ્રેરતા તારકવૃંદ ! આ હું આવ્યો રે,
‘ન હોઉં જન્મોનો સહચર' એવું લાગે છે જ્યારે ટાગોરમાં એ વિભાવને દુઃખ ડૂળ્યાં હો જગજન ! આ હું આવ્યો રે.”
વિકસાવવામાં ઠીક ઠીક ઉપાદાનો ને ઉદ્દીપનોની આવશ્યકતા રહે ત્યાં પણ ગૃહત્યાગ- રાજ ત્યાગ અને દુઃખમાં ડૂબેલી છે, કારણ કે ઉમાશંકરને કયના ઇંગિતને સ્વગત-એકોકિત દ્વારા માનવજાતિનો ઉદ્ધાર કરવાના કર્તવ્યનો સંઘર્ષ જોવા મળે છે. નિરૂપવાનું છે જ્યારે ટાગોરને સંવાદ દ્વારા. અસુરો દ્વારા મારી અસુરોથી ત્રસ્ત દેવો સંજીવની વિદ્યા પ્રાપ્ત કરવા માટે દેવોના ગુરુ નાખવામાં આવેલા કચને ત્રણ ત્રણ વાર દેવયાની જીવતદાન આપે બૃહસ્પતિના પુત્ર કચને, અસુરોના ગુરુ શુક્રાચાર્ય પાસે મોકલે છે. છે એ વાતનો ઉલ્લેખ ઉમાશંકરમાં વિગતે છે જ્યારે ટાગોરમાં એનો વર્ષો બાદ, શુક્રાચાર્યની પુત્રી દેવયાનીના સમભાવ ને સાથ અછડતો ઉલ્લેખ છે. ઉમાશંકરે એકવીસ પંક્તિઓમાં જે વાત કહી સહકારથી કચ સંજીવની વિદ્યા તો પ્રાપ્ત કરે છે પણ એ ગુરુગૃહવાસ છે તે ટાગોરે ચાર જ પંક્તિમાં પતાવી છે. બંનેય સર્જકોએ, કચ દરમિયાન કચ-દેવયાનીના અંતરમાં પ્રણયઝરણી પ્રગટે છે. સંજીવની પ્રત્યેના દેવયાનીના પ્રણયને કારણે સંજીવની વિદ્યા-પ્રાપ્તિ સરળ વિદ્યા સિદ્ધ થતાં કચ સ્વર્ગ પ્રતિ પ્રયાણ કરે છે ત્યારે ઉભયના અંતરમાં બની છે એ વાતનું વિગતે નિરૂપણ કર્યું છે. ઉમાશંકરનો કચ પ્રગટેલા પ્રણય અને સંજીવની વિદ્યા સિદ્ધ કરી સ્વર્ગ પ્રતિ પ્રયાણ એની-દેવયાનીની કૃતજ્ઞતા અને “પોતાની આ વિરલ સિદ્ધિમાં કરવાના સંઘર્ષની...કચ-દેવયાનીની– અમરકથા અનેક પરિણમનાર પ્રણયાનુભવને વાગોળે છે જ્યારે રવીન્દ્રનાથનો કચ સાહિત્યકારોએ કાવ્ય-નાટકમાં નિરૂપી છે. આપણે અહીં કવિવર પ્રણયના એ કરારમાં, પ્રણય ને કર્તવ્યના સંઘર્ષને કારણે રવીન્દ્રનાથ ટાગોરની વિદાય-અભિશાપ' અને ઉમાશંકર જોષીની “હેમ્લેટમેન્ટાલિટી-ટુ બી ૨ નોટ ટુ બી’ની દ્વિધા વૃત્તિમાં અટવાય 'કચ' શિર્ષકવાળી કૃતિનો વિચાર કરીશું.
છે. સંજીવની વિદ્યા પ્રાપ્તિ સાથે સિદ્ધ-કામ બની સ્વર્ગપ્રતિ પ્રયાણ ટાગોરની કૃતિ પદ્યરૂપક પ્રકારની સંવાદકથા છે જ્યારે ઉમાશંકર કરનાર કચને વારંવાર ઉથલાવી ઉથલાવીને દેવયાની પૂછે છે: “તારે જોષીની, પ્રણયનું પાદર્શન કરતી એ કોકિત છે, અલબત્ત, બીજી કોઈ કામના, વાછના, તૃષ્ણા અંતરમાં રહી નથી ? ત્યારે તે બંનેયમાં પ્રણયનું નિરૂપણ મુખ્ય છે. સંજીવની વિદ્યા પ્રાપ્તિથી કહે છે: “આજે મારું જીવન સંપૂર્ણ કૃતાર્થ થયું છે, મારામાં કોઈ સિદ્ધકામ થયેલો ટાગોરનો કચ દેવયાનીને કહે છે:
સ્થાને કોઇપણ દેન્ય, કોઇપણ શૂન્યતા રહી નથી.દેવયાની ત્યાંની ‘દેહો, આજ્ઞા, દેવયાની ! દેવલોકે દાસ
સુંદર, અરણ્યભૂમિ, વિહંગોનું કૂજન, તરુરાજિ, અતિથિવત્સલ કરિબે પ્રયાણ, આજે ગુરુગૃહવાસ સમાપ્ત આમાર'
વડઆશ્રમની હોમધેનુ સ્રોતસ્વિની વેણુમતી વગેરેની દુહાઈ દઈ કચના દેવયાની ! આજ્ઞા આપો તો દાસ દેવલોક પ્રતિ પ્રયાણ કરે. અંતરને ઢંઢોળવા પ્રયત્ન કરે છે પણ સિદ્ધિકામ’ કચ ટસના મસ થતો આજે મારા ગુરુગૃહવાસ પૂરો થયો.'
નથી કે મગનું નામ મરી પાડતો નથી ત્યારે વાજ આવી ગયેલી દેવયાની * જ્યારે ઉમાશંકરનો કચ બોલે છેઃ
પ્રકૃતિદત્ત નારી-લજ્જાનો ઘૂંઘટ ફગાવી દઇને કહે છે:મળી સંજીવની વિદ્યા, નિવેદિત કરું જઈ
‘હાય બધુ ! એ પ્રવાસે દેવોને સધિ રે કિન્તુ સંજીવની કઈ ? કઈ ?
આરો કોનો સહચરી છિલ તવ પાસે, - ઉમાશંકરે, મરેલાને જીવતા કરનાર ગુરુ શુક્રાચાર્યે કચને આપેલી
પરગૃહવાસ દુઃખ ભૂલાબાર તરે સંજીવની વિદ્યા અને પ્રણયની સંજીવની વિદ્યા-એ બે વચ્ચે કચની ' યત્ન તા૨ છિલ મને રાત્રિ દિન ધરૂએકોકિતમાં વિરોધ-શંકા સર્જી કાવ્યનો ઉઘાડ કર્યો છે. આદિથી હાય રે દુરાશા !' અન્ત સુધી કચની એકોકિતમાં આ વિદ્યાવૃત્તિનું નિરૂપણ છે. બંનેય હાય બંધુ ! આ પ્રવાસમાં બીજી પણ કોઈ સહચરી તારી સાથે સર્જકોએ, ગુરુગૃહે સંજીવની વિદ્યા પ્રાપ્ત કરવા આવેલા કચનો હતી, પરંગૃહવાસમાં દુઃખો ભુલાવવા માટે તે રાત ને દિવસ યત્ન શુક્રાચાર્ય-દુહિતા દેવયાની દ્વારા સ્વીકાર સરળ બને છે તે વાતને કરતી હતી. હાય રે દુરાશા ! આખરે એક જ પંક્તિમાં કચ પ્રણય પોતપોતાની રીતે નિરૂપી છે. ટાગોરનો કચ કહે છે: “મને મનમાં એકરાર કરતાં કહે છે:શંકા હતી કે રખે ને દાનવોના ગુરુ સ્વર્ગના બ્રાહ્મણને પાછો કાઢે.” ‘ચિર જીવનેર સને તાર નામ Íથા હવે ગે છે' ત્યારે દેવયાની કહે છેઃ “હું તેમની શુક્રાચાર્યની પાસે ગઈ, હસીને ‘તેનું નામ સમગ્ર જીવન સાથે ગૂંથાઈ ગયું છે.’ બોલી-પિતા ! તમારે ચરણે એક માગણી છે.' સ્નેહથી પાસે ઉમાશંકરે પ્રણય-વિભાવને ખીલવા ચારેક પ્રસંગો કથ્યા છે. બેસાડીને મારે માથે હાથ મૂકીને શાંત મૃદુ શબ્દોથી તેમણે કહ્યું: એક તો કચ જ્યારે સંજીવની વિદ્યા શિખવા ગુરુ શુક્રાચાર્યને આશ્રમે ‘કિછુ નહિ અદેય તોમારે...” તને કશું અદેય નથી. જ્યારે આવે છે ત્યારે ગુરુની અનુપસ્થિતિમાં કચ-દેવયાનીનું પ્રથમ મિલન,