Prabuddha Jivan 2003 Year 14 Ank 01 to 12

SR No.: 525988
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2003
Total Pages: 156
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 11 MB

Page 109

૧૩
ઑગસ્ટ, ૨૦૦૩
પ્રબુદ્ધ જીવન મુનિને લબ્ધિવશ પૂર્વોનું અનુશીલન કરવું જ રહ્યું. જો તેમાં પ્રમાદવશ કરવો જોઈએ. આ સ્થિતિ આધ્યાત્મિક ક્ષેત્રે ખૂબ મોટો આદર્શ છે. ચૂકે તો મૃત્યુ પછી દુર્ગતિ એટલે કે નિગોદમાં કદાચ જવું પડે. પ્રથમવાર કષાયનું મૂળ કારણ રાગદ્વેષ છે. જીવ, મન, વચન, કાયાથી જે પ્રવૃત્તિ કોઈ આત્મા સિદ્ધ થયા તેથી તે અવ્યવહારરાશિમાંથી વ્યવહાર રાશિમાં કરે છે તેમાં રાગદ્વેષનું પ્રમાણ ઓછું થતું રહે છે. તેથી કષાયમુક્તિઃ મૂકાયો. હવે તો પ્રયત્ન જે ઘણો કપરો અને મુશ્કેલ છે તે કરવો રહ્યો. કિલમુક્તિદેવ એમ કહ્યું છે. અનાદિ કાળથી રાગદ્વેષના સંસ્કારો અને
જ્ઞાનાવરણીય કર્મ હઠતાં જાણવાનું થાય ત્યારે દર્શનાવરણીય કર્મ મોહનીય કર્મ જે રાજા સમાન છે તે જીવની ખરાબી કરનારા છે. ચારે = હઠતાં સાચું જોઈ શકાય, સમ્યક શ્રદ્ધા થાય. પૂજ્ય વીરવિજયજી મહારાજે ગતિમાં પરિભ્રમણ કરતાં જીવના અનંતભવો વીતે છે. જન્માન્તરમાં
ચોસઠ પ્રકારની પૂજામાં ૮ કર્મો વિષે ૮ વિભિન્ન ઢાળો લખી છે. જતા જીવની સાથે કષાયોનું પણ સંક્રમણ થાય છે. કષાયો આત્મગુણ - દર્શનાવરણીય કર્મ વિષે આમ લખ્યું છે:
ઘાતક છે. મૂળભૂત સમ્યગ્દર્શન ગુણનો ઘાત અનંતાનુબંધી કષાયો હે ભગવન! આત્મદર્શન ગુણનું આવરણ કરનાર દર્શનાવરણીય કરે છે. આથી કષાયોથી બચવું જરૂરી છે. આત્મવિકાસની સીડી છે કર્મના કારણાથી આપનાં દર્શન કરી શક્યો નથી. શાસન પામી શક્યો જેનાં ૧૪ પગથિયાં છે, ૧૧માં ગુણસ્થાનકે ક્રોધ, માન અને માયા ત્રણ નથી. નૈગમનયાદિરૂપ એકાન્ત દર્શનથી સંસારમાં ભટકતો રહ્યો. માત્ર કષાયો પર વિજય પ્રાપ્ત કર્યા છતાં થોડાક લોભને કારણે સાધુ પણ હાથથી પાણી વલોવતો રહ્યો પણ કોઈ નવનીત સાર મેળવી ન શક્યો. પતન પામે છે. જેમ કે તપસ્વી અને જ્ઞાની મહાત્મા અષાઢાભૂતિ મુનિ પૂરૂપ આપનાં દર્શન માટે ભક્તિ કરી રહ્યો છું જેથી દર્શનાવરણીય ગોચરીમાં લાડુ જોઈ લોભાયમાન થઈ ગયા અને ૧૨ વર્ષ સુધી ઘરમાં કર્મ દૂર થાય; આપનાં દર્શન પૂર્ણરૂપે કરી શકે. જેમ જલકાંતમાિથી સંસારી તરીકે રહ્યા, પરંતુ ભરતચક્રિનું નાટક ભજવતાં અનિત્ય ભાવનાનો પાણી દૂર થાય, તેમ આપનાં દર્શને કર્મ દૂર થાય.”
અભિનય કરતાં ક્ષપકશ્રેણી પર ચડી કર્મોના ચૂરેચૂરા થઈ ગયા અને * પ્રાત:કાળે ઊઠ્યા પછી પ્રભુદર્શન માટે જે તાલાવેલી રખાય તે આ જોતજોતામાં અષાઢાભૂતિ મુનિ કેવળજ્ઞાન પામી ગયા. માટે જ ને? તેથી તો કહ્યું છે કે દર્શને મોક્ષ સાધન. પ્રભુદર્શન માટે ૧૪ ગુણસ્થાનકની સીડી પર ચઢતાં લોભ સૂટમરૂપે ઉદયમાં આવે દોષી એવો આત્મા મૂર્તિરૂપી દર્પણમાં ભગવાનના ગુણોના સમૂહને ત્યારે આત્માનું અધ:પતન થાય છે અને આખી સાધના ઉપર પાણી નિરખી આત્મદોષો પ્રક્ષાલિત કરવા જોઈએ. પ્રભુના ગુણો સ્વાત્મામાં ફરી વળે છે. તેથી કહ્યું છે કે: લોભઃ સર્વાર્થબાધક: આમ તો ચારે સંક્રાન્ત થાય તે માટે પ્રભુ દર્શનનો મહિમા છે.
કષાયો નુકસાનકારી, આત્મગુણઘાતક છે. નોકષાય પણ બાધક છે. જિનાદિની ભક્તિમાં તત્પર, જિનેશ્વર પરમાત્મા, સિદ્ધભગવંત, સાધુ, એ પણ કર્મબંધનું કારણ છે. જે માટે કહ્યું છે કે: સાધર્મિક બંધુ વગેરેની ભક્તિ, સેવા, વૈયાવચ્ચની રુચિવાળા જીવો, નવ નોકષાય તે ચરણમાં, રાગદ્વેષ પરિણામ આવાં નિયમાદિવાળા જરૂર ઉચ્ચ ગોત્ર કર્મ બાંધે. ભરતચક્રવર્તીએ પૂર્વ કારણ જે કષાયના, તિણે નોકષાય તે નામ. ભવમાં ૫૦૦ મુનિઓની સુંદર વૈયાવચ્ચ કરી હતી જેથી બીજે ભવે ૧૪ ગુણસ્થાનકોના ક્રમિક વિકાસ માટે કર્મપ્રકૃતિઓનો ક્ષય કરીને ભગવાન ઋષભદેવના પુત્ર થયા, ચક્રવર્તી બન્યા. સ્નાનાગારમાંથી આત્મવિકાસ કરનારો જીવ એકેક ગુણસ્થાને આગળ વધતો ઉપર ને બહાર નીકળતાં પોતાનું સુંદરતમ રૂપ પ્રદર્શિત કરવા આભૂષણાદિથી ઉપર પહોંચે છે. પૂ. વીરવિજયજી મહારાજાએ ૬૪ પ્રકારી પૂજામાં સજ્જ થયેલાને દેવે ઘૂંકવાનું કહ્યું. તેમાં કીડા વગેરેથી ખિન્ન થઈ દીક્ષા મોહનીય કર્મની ઢાળમાં લખ્યું છે કે મોહનીય કર્મની ૨૮ પ્રકૃત્તિઓમાંથી લીધી. શરીરમાં થયેલા રોગો ૭૦૦ વર્ષ ભોગવી સમતાપૂર્વક દિવસો મિથ્યાત્વ, ભય, જુગુપ્સા, ૧૬ કષાયો આ ૧૯ પ્રકૃતિઓ ધ્રુવબંધી છે. વ્યતીત કરી છેવટે મોક્ષે ગયા હતા.
બાકીની ૭ પ્રકૃતિઓ, ૩ વેદ, રતિ, અરતિ, હાસ્ય, શોક અધ્રુવબંધી પ્રભુદર્શન અને પૂજા જો પૂર્ણ, સાચી, શ્રદ્ધાપૂર્વક કરાય તો તે છે. ધ્રુવ એટલે નિત્ય જે હંમેશા બંધાતી રહે અને અધુવ એટલે અનિત્ય અકલ્પ ફળ આપે છે. ઉદાહરણ તરીકે રાવણ, મયણાસુંદરી અને જે કાયમ બંધાતી નથી. શ્રીપાલરાજા.
સ્ત્રીવેદ, પુરુષવેદ, નપુંસકવેદ ત્રણે વેદ મોહનીય કર્મનો ઉદય આ રીતે દર્શન અને પૂજા કરાય તો તેથી પુણ્યાનુબંધી પુણ્ય બંધાય નવમાં અનિવૃત્તિ બાદર નામના ગુણાઠાણાં સુધી રહે છે. છે. પુણય પણ સાંકળ છે અને તે સોનાની છે. સાંકળ એટલે સાંકળ. તે આત્માનો મોક્ષ છે, નહિ કે શરીરનો. આત્મા જ્ઞાન, દર્શનાદિ પણ એક પ્રકારનો આશ્રવ છે. નવ તત્ત્વોમાં છેલ્લા ત્રણ એટલે આશ્રવ, ગુણવાન દ્રવ્ય છે. ગુણયુક્ત ગુણી આત્મા છે. કર્માવરણથી ગ્રસિત સંવર અને નિર્જરા મોક્ષ માટે ઘણું મોટું મહત્ત્વ ધરાવે છે, જેમાં નિર્જરાનું આત્મા જેમ જેમ કર્મની અશુદ્ધિઓ દૂર કરે, શુદ્ધાવસ્થા પ્રાપ્ત કરે એ જ કાર્યક્ષેત્ર મોક્ષ માટેની સીડી સમાન છે. અકામ નિર્જરાદિ ઉપયોગી અને સાધના છે. જેમ જેમ આત્મા સ્વગુણોનું સ્વરૂપ પ્રાપ્ત કરતો રહે, સહયોગી કારણોથી તથા ભવ્યત્વનો પરિપાક થતાં, કોઈ સિદ્ધના પ્રતાપે ગુણવાન બની આગળ ને આગળ વધતો જાય તેમ તેમ ગુણસ્થાનો પર નિગોદરૂપી સંસારમાંથી મુક્તિથી અવ્યવહાર રાશિ નિગોદનો જીવ આરોહણ કરતો જાય. આ રીતે મોક્ષપ્રાપ્તિ સુધી આત્માના વિકાસની સૂક્ષ્મ નિગોદમાંથી બહાર નીકળી બાદર પર્યાયમાં આવ્યો, ક્રમશઃ ભવ સાધનાને ગુણસ્થાનક ક્રમાવરોહ કહે છે. પરંપરામાં આગળ વધતો ૮૪ લાખ જીવયોનિમાંથી ભટકતો, કુટાતો, આઠ કર્મોમાં મોહનીય કર્મ જ બળવાન છે. તેનો ક્ષય કરવાથી એકી સુખદુ:ખની થપ્પડો ખાતો, અનંત ભવ અને અનંત પુદ્ગલપરાવર્ત સાથે જ ઘનઘાતી કર્મોનો ઘાણ નીકળી જતાં બાકીના ચાર આઘાતી કર્મો કાળ વિતાવતો આગળ વધે છે. તેવો એક જીવ આપણો પણ હોઈ શકે. ખૂબ સહેલાઈથી ક્ષય પામી જાય છે. મોહનીય જે પાપોનો બાપ છે તેનો
આ અવસ્થા પ્રાપ્ત કરવા માટે રાગ-દ્વેષ છોડવાં જોઈએ. સંસારના ક્ષય કરવો તે સાધના છે. રાગમાં કષાયોની વૃદ્ધિ થાય છે તે દ્વારા દેવ, ગુરુ, ધર્મ પ્રત્યે રાગ ૧૪ ગુણસ્થાનોમાં પ્રથમ ગુણસ્થાનથી લઈને ૧૩માં ગુણઠાણા વૃદ્ધિગત થતો નથી. તેથી જેમ જેમ દેવ, ગુરુ, ધર્મ પ્રત્યે રાગભાવ વધે સુધી મુખ્ય રૂપે મોહનીય કર્મોનો ક્ષય કરવો તે સાધના છે. તો સંસારનો રાગ ઘટે, આ માટે રાગનો ત્યાગ અને ત્યાગનો રાગ
(ક્રમશઃ)