Prabuddha Jivan 1996 Year 07 Ank 01 to 12

SR No.: 525981
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1996
Total Pages: 92
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 8 MB

Page 31

તા. ૧૬-૪-૯૬
પ્રબુદ્ધ જીવન
મહિલાઓ સાથે બહુ હસીને વાત ન કરવી જોઈએ, કારણ કે એથી સાધુની પાસે પ્રસન્નતાનો ઉત્તમ ગુણ એટલો બધો ખીલેલો હોવો એમના ચોથા મહાવ્રતને દૂષણ લાગે છે.
જોઇએ કે તેમના શાંત અને ધીર ગંભીર વદન ઉપર પ્રસન્નતાની રેખાઓ હાસ્યનો સમાવેશ નવ નો-કષાયમાં કરવામાં આવ્યો છે અને તેમાં સ્મિતની રેખાઓ તરીકે કામ કરે. એરેખાઓ એવી ઉત્કૃષ્ટ કોટિની હોવી પણ હાસ્યને પહેલું સ્થાન આપવામાં આવ્યું છે. ક્રોધ, માન, માયા અને જોઈએ કે એમની પાસે આવીને વાત કરનારને કે દૂરથી એમનાં દર્શન લોભ એ ચાર કષાયોમાં જેટલી ઉગ્રતા છે એટલી ઉગ્રતા હાસ્યમાં નથી. કરનારને માટે તે પ્રેરણારૂપ બની રહે. એથી જ એને નોકષાયમાં સ્થાન આપવામાં આવ્યું છે. અને તે પણ પહેલું ગૌરવ એ સાધુનું ભૂષણ છે. ગાંભીર્ય દ્વારા ગૌરવ જળવાય છે, જ સ્થાન છે. એનો અર્થ એ થયો કે હાસ્ય પણ અશુભ કર્મ બાંધવામાં હાસ્ય દ્વારા નહિ. બહુ હસતા-હસાવતા મશ્કરા માણસની સમાજમાં મોટું નિમિત્ત બની શકે છે. એટલે જ સંયમી જીવન માટે હાસ્યને વજર્ય એકંદરે અને લાંબે ગાળે ઓછી કિંમત અંકાય છે. કહેવાય છે કે હંસિયાં ગણવામાં આવ્યું છે.
રોષ અHIR, ગુન ગાવૈ, હા . સાધુ ભગવંતોને માથે જો જે પ્રસંગે પૂરું ગાંભીર્ય જાળવવાની અપેક્ષા હોય ત્યાં હસવાની વાત વ્યાખ્યાન દ્વારા ઉપદેશ આપવાની જવાબદારી હોય તો એમણે પૂરે ન કરી શકાય. કેટલાક લોકોમાં એ જાતનો વિવેક હોતો નથી. હાસ્યની ગાંભીર્ય સાચવવું જોઈએ અને પોતાના ગૌરવને ખંડિત થવા દેવું ન વૃત્તિ એવી છે કે તે માણસ પાસે વિવેક ચૂકવાવી દે છે. શોકના કે દુ:ખના જોઇએ, નહિ તો તેમના ઉપદેશની ધારેલી અસર થાય નહિ. વ્યાખ્યાન પ્રસંગો હોય ત્યાં માણસેન હસવું જોઈએ. કેટલાકની હાસ્યવૃત્તિ એટલી વગેરેની જવાબદારી ન હોય તો પણ સાધુનું ચારિત્ર સુવાસમય, પ્રેરક પ્રબળ હોય છે કે ગંભીર પ્રસંગે પણ તે હસ્યા વગર રહી શકતા નથી. અને ઉદાહરણરૂપ હોવું જોઇએ. વધુ પડતું હસવાથી, અમર્યાદિ એક અંગ્રેજ નેતા માટે ચર્ચિલે કહ્યું હતું કે 'He runs the risk of ખડખડાટ હસ્યા કરવાથી સાધુમાં વિવેકનો અભાવ છે એવી છાપ પડે being most humourous when he wishes to be most છે અને પરિણામે એમનું સંયમ-જીવન બીજાને માટે પ્રેરણારૂપ બનતું serious.'
નથી. સાધુએ ગૃહસ્થ જીવનનો ત્યાગ કર્યો હોય છે. એથી એમના હાસ્યના પ્રકારોમાં સામાન્ય સ્મિતથી ખડખડાટ હાસ્ય સુધીની ઘણી જીવનનિર્વાહની જવાબદારી સમાજને માથે આવે છે. સમાજ એટલી જુદી જુદી કક્ષાઓ હોય છે. સ્મિતમાં પણ આંખોનું સ્મિત ઉત્તમ પ્રકારનું, જવાબદારી હોંશપૂર્વક ઉઠાવે છે કે જ્યાં એને સંયમથી સુવાસિત થયેલા હોઠનું સ્મિત મધ્યમ પ્રકારનું અને દાંતનું સ્મિત કનિષ્ઠ પ્રકારનું ગણાય સાધના જીવનની પ્રતીતિ થતી હોય, જે એવા સાધુ નથી હોતા એમના છે. મિતમાં ગૌરવ છે. વિસંગતિનો અચાનકે થતો અર્થબોધ માણસને જીવન નિર્વાહની જવાબદારી સમાજને બોજારૂપ લાગે છે. અને કેટલાક ખડખડાટ હસતો કરી દે છે. હાસ્યનું શાસ્ત્ર એવું છે કે જેટલું જરૂરી હોય
ગૃહસ્થો એમાંથી છૂટવાનો કે પણ પ્રયત્ન કરે તો તે સમજી શકાય એવી એથી વધારે જો ખડખડાટ હસવામાં આવે તો તે ગ્રામ્યતામાં સરી પડે વાત છે. છે. વળી જે વાતમાં માત્ર સ્મિત જ ફરકાવવાનું હોય ત્યાં કોઈ ખડખડાટ
જે સાધુઓ આત્મમગ્ન છે, આત્મજ્ઞાની છે તેઓને તો અંદરથી હસે તો તે માણસની અબુધતાને તથા ગ્રામ્યતાને છતી કરે છે. કહેવાય
આનંદનો કુવારો એટલો બધો ઊડતો હોય છે કે એમને પછી બહારનો છે કે મૂર્ખ માણસ બે વખત હસે, એક બધાંની સાથે અને પછી પોતાને
માત્ર હાસ્ય રસ નહિ બધા જ રસો નિરર્થક લાગે છે. ભોજનના ષડ્રરસ જ્યારે અર્થ સમજાય ત્યારે.
હોય કે કવિતાના ષડ્રરસ હોય, એ બધા રસહીન બની જાય છે. ઉચ્ચ હાસ્યમાં પ્રમાણભાન સૌથી મહત્ત્વનું છે. હાસ્ય ક્યારે પોતાની
સાધુ મહાત્માઓ માટે તો ઉપશમયુક્ત, અનુભવજ્ઞાનનો શાંત સુધારસ મર્યાદા ઓળંગી જશે એ કહી શકાય નહિ. હસનાર કે હસાવનાર એ બેમાંથી કોઇ એ વિશે સાચી આગાહી ન કરી શકે. એટલા માટે જ
રસનો રાજા બની રહે છે. તેઓને માટે તો એ જ રસ હૈ : I હોય મર્યાદામાં હસવા ઉપર અતિશય ભાર મૂકવામાં આવ્યો છે. એટલે જ slauye 3 A sense of humour is a sense of proportion.
ન D રમણલાલ ચી. શાહ કવિ ખબરદારની પત્રશૈલી
| ડૉ. ધર્મેન્દ્ર મ. માસ્તર (મધુરમ)
કવિ ખબરદારની વિશિષ્ટ કલાત્મક પત્રશૈલી તરફ સૌ પ્રથમ તથા બટુભાઈ ઉમરવાડિયા, પરમાનંદ કાપડિયા, મટુભાઇ કાંટાવાલા, આપણા સાક્ષર બ. ક. ઠાકોરે ખબરદારના કનકોત્સવ પ્રસંગે વડોદરાથી કવિ “કુસુમાકર', દી. બા. કૃષ્ણલાલ મો. ઝવેરી, સાક્ષર શ્રી બ. ક. પ્રગટ થતા મટુભાઇ કાંટાવાલા સંપાદિત “સાહિત્ય' માસિકના “કવિ ઠાકોર, મૂર્ધન્ય વિવેચક વિષ્ણુપ્રસાદ ૨. ત્રિવેદી, શ્રી જેહાંગીર મા. ખબરદાર કનકોત્સવ અંકમાં એમના પોતાના પરના થોડા પત્રો પ્રગટ દેસાઇ, સાક્ષર શ્રી નરસિંહરાવ દિવેટીયા, કવિ શ્રી જનાર્દન પ્રભાસ્કર, ' કરી એક લેખ દ્વારા ૧૯૩૧માં ધ્યાન ખેંચ્યું. તેમાં તેમણે લખ્યું હતું કે, પીલા મકાટી, પ્રો. ડૉ. મંજુલાલ ૨, મજમુદાર, શ્રી ઉમીયાશંકર ‘રા.અ.ફ. ખબરદાર પારસી છે તથાપિ જેમ એમની પદ્યરચના તેમ મહેતા, શ્રી નટવરલાલ વીમાવાળા, (તંત્રી-“ગાંડીવ') શ્રી મૂળજીભાઈ એમના કાગળો શુદ્ધ ગુજરાતી સાહિત્યમાં વિશિષ્ટ સ્થાનના અધિકારી પી. શાહ, ન્યાયમૂર્તિ શ્રી નાનુભાઇ જી. શેલત “માસિક મજાહ'ના તંત્રી છે. અહીં એમના હેમોત્સવ પ્રસંગે થતાં પ્રકાશનોમાં એમના ખાસ શ્રી દાદી તારાપોરવાલા, પત્રકાર યજ્ઞેશ શુકલ, કવિ શ્રી રતુભાઇ દેસાઇ જાળવેલા કાગળો વડે નવો આરંભ કરું છું અને આશા રાખું છું કે ક્રમે અને નાટ્યકાર શ્રી યશવંત પંડ્યા જેવા સાહિત્યકારો પર લખાયેલ ૮૮ ક્રમે એમના ઘણા કાગળો છપાશે.”
પત્રો મળીને કુલ ૧૫૪ જેટલા .સ. ૧૮૯૭થી ઇ. સ. ૧૯૫૩ એમણે ૧૯૩૧માં સેવેલી એ આશા છેક ૧૯૯૨માં એકસઠ વર્ષ સુધીના સમયવ્યાપ દરમ્યાન લખાયેલ પત્રો વ્યક્તિવાર તથા સમય ! બાદ મુંબઈ પારસી પંચાયત દ્વારા પ્રકાશિત “કવિ ખબરદારના પત્રો'ના ક્રમાનુસાર ગોઠવાયેલ સુપેરે સંકલિત થયા છે, જેમાં કવિના મૃત્યુ પૂર્વે સંપાદન દ્વારા ફળીભૂત થઇ. એમાં કવિ પુત્ર પેસ્તનજી ખબરદાર પર એક દિવસ અગાઉ પત્રકાર યશ શુકલ પર લખાયેલ પત્ર પણ સમાવેશ લખાયેલ ૧૬ જેટલા પરિવારપત્રો, હર્ષદરાય દેસાઇ, ફરામરોજ ધ. પામ્યો છે. ધનસુરા, નરીમાન બ. બજાં, ગોકુલભાઈ દૌ. ભટ્ટ, બેજન દેસાઈ તથા આ બધા પત્રોમાં વિમાનસ ને કવિના વિવિધ વિષયો પરના મીનુ દેસાઈ જેવા એમના નિકટના પ્રશંસક મિત્રો પર લખાયેલા ૪૧ વિચારો પ્રગટ થવા ઉપરાંત તે પત્રોની ઊંડીને આંખે વળગે એવી કેટલીક