Prabuddha Jivan 1995 Year 06 Ank 01 to 12

SR No.: 525980
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1995
Total Pages: 138
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 14 MB

Page 97

વર્ષ: (૫૦) + ૬
અંક: ૧૦૦
૦ તા. ૧૬-૧૦-૯૫૦
૦Regd. No. MH Dy.South 54. Licence 37
શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘનું માસિક મુખપત્ર૦૦
પG& QUવી
૦૦૦ પ્રબુદ્ધ જીવન પાક્ષિક ૧૯૩૯થી ૧૯૮૯ઃ ૫૦ વર્ષ૦૦૦ વાર્ષિક લવાજમ રૂા. ૩૦૦૦૦
તંત્રી : રમણલાલ ચી. શાહ
સ્વ. હીરાબહેન પાઠક શ્રીમતી હીરાબહેન રામનારાયણ પાઠકનું ૧૫મી સપ્ટેમ્બર દમયંતીની કથાનો વિષય મારે પીએચ.ડી. માટે રાખવો એવી ભલામણ ૧૯૯૫ના રોજ મુંબઇમાં કેન્સરની લાંબી બીમારી બાદ ૭૯ વર્ષની વયે બળવંતરાય ઠાકોરે મને કરી હતી. “મનીષા' નામના મારા અવસાન થયું. ગુજરાતી સાહિત્યજગતનાં એક તેજસ્વી નારીએ આપણી સોનેટસંગ્રહના સંપાદન નિમિત્તે બળવંતરાયને ઘરે દર અઠવાડિયે વચ્ચેથી વિદાય લીધી. અંગત રીતે અમને એક સ્વજન ગુમાવ્યા જેટલું જવાનું થતું. તેમણે નળદમયંતીની કથાનો વિષય સૂચવ્યો, પણ તેઓ દુઃખું થયું. મારાં પત્ની અને હું હરાબહેનને હંમેશાં “માતાજી' કહીને ગાઇડ નહોતા. મુંબઈ યુનિવર્સિટીમાં પીએચ. ડી.ના ગાઇડ તરીકે બોલાવતાં અને એમને એ ગમતું પણ ખરું. સાચે જ માતાતુલ્ય અપાર મુંબઇમાં શરૂઆતનાં વર્ષોમાં એક માત્ર પાઠક સાહેબ જ હતા. એટલે વાત્સલ્ય અમને એમની પાસે અનુભવવા મળતું. અમારા કુટુંબના એક જે કોઇને પીએચ.ડી.નો અભ્યાસ કરવો હોય તેમણે પાઠક સાહેબ પાસે સભ્ય જેવાં તેઓ બની રહ્યાં હતાં. અમારી પુત્રી ચિ. શૈલજા એક બે જ જવું પડે. મેં ૧૯૫૧માં ‘નળ અને દમયંતીની કથાનો વિકાસ” એ વર્ષની હતી ત્યારથી અમે એમને ઘરે લઈ જતાં અને તેઓ એને “ઢોકળાં વિષય ઉપર પીએચ.ડી.નો અભ્યાસ કરવાનું વિચાર્યું. એ માટે પાઠક માસી” કહીને બોલાવતાં, તે છેલ્લાં સાડત્રીસ વર્ષથી જ્યારે અમે મળીએ સાહેબને મળવા ઘણી વાર ગયો હતો. મારા આ વિષયમાં પાઠક ત્યારે, ચિ. શૈલજાની ખબર પૂછતી વખતે “ઢોકળાં માસી શું કરે છે?' સાહેબને પોતાને પણ ઘણો રસ હતો. એમ કહીને જ તેઓ વાત કરતાં. અમારો પુત્ર ચિ. અમિતાભ પણ એકાદ પ્રેમાનંદ અને ભાલણના નળાખ્યાન ઉપરાંત રામચંદ્રસૂરિ કૃત “નલ વર્ષનો હતો ત્યારે એમના ઘરે લઇ જતાં ત્યારે તેઓ એને ખોળામાં લઈ વિલાસ' નાટક વિશે એમણે અભ્યાસ કર્યો હતો. પરંતુ એમના ' રમાડતાં. છેલ્લાં દિવસોમાં અમે હીરાબહેનને હરકીશન હોસ્પિટલમાં માર્ગદર્શન હેઠળ હું વિધિસર મારો વિષય નોંઘાવું તે પહેલાં તો તેઓ જોવા ગયેલાં અને તે દિવસે સદ્ભાગ્યે તેઓ ભાનમાં હતાં અને અવસાન પામ્યા. આ વિષયને નિમિત્તે પાઠક સાહેબને ૧૯૫૧થી બોલવાની સ્વસ્થતા અને તાકાત હતી ત્યારે એમણે “ઢોકળાં માસી'ની ૧૯૫૫ના ગાળામાં ઘણીવાર મળવાનું થયું હતું. એટલું જ નહિ કોઈ અને અમિતાભની ખબર પૂછેલી.
આ સભામાં કે રસ્તામાં તેઓ મળે ત્યારે મારા આ વિષયની ચર્ચા કરવા માટે હીરાબહેન સાથેનો મારો પરિચય ઠેઠ ૧૯૪૯માં શરૂ થયેલો. ઊભા રહેતા. કોઇવાર મારું ધ્યાન ન હોય તો સામેથી બોલાવતા. પરંતુ ૧૯૪૯માં એમ.એ.નો અભ્યાસ કરતો હતો ત્યારે બળવંતરાય ઠાકોર એવી દરેક વખતે હીરાબહેન વાતને વાળી લઈને મને કહેતા, ‘ભાઈ, અને રામનારાયણ પાઠકની નિમણૂંક મુંબઈ યુનિવર્સિટીએ એમ.એ.ના ઘરે નિરાંતે મળવા આવજોને. અહીં મારે મોડું થાય છે.' હું કહેતો, માનાઈ અધ્યાપક તરીકે કરેલી અને તેઓ બંને વિલસન કોલેજમાં ‘તમારા ઘરે જ્યારે આવીએ ત્યારે ચારપાંચ જણ બેઠાં હોય અને મારી અમારા વર્ગ લેવા આવતા. ત્યારથી એ બે વડીલ સાહિત્યિકારોને ઘરે વાત સરખી થાય નહિ. અહીં રસ્તામાં બીજું કોઇ હોય નહિ એટલે જવા આવવા જેટલો અંગત સંબંધ માટે થયેલો. પાઠક સાહેબ અત્યંત પાંચ-સાત મિનિટની વાતચીતમાં પણ ઘણું જાણવાનું મળે છે.” હું જોતો સંવેદનશીલ હતા. એમ. એ.ના વર્ગમાં ભણાવતી વખતે જ્યારે જ્યારે હતો કે પાઠક સાહેબ વાત કરવાના ઘણા ઉત્સાહી રહેતા અને સરસ્વતીચંદ્ર અને કુમુદની વાત નીકળે ત્યારે તેઓ ગળગળા થઈ જતા હીરાબહેનના અટકાવ્યા પછી પણ તેઓ વાત કરવાનું ચાલુ રાખતા. અને એમની આંખમાંથી આંસું વહેતાં. કોઈક વાર તો તેઓ પોતાની પાઠક સાહેબને સાહિત્યના અધ્યયન સંશોધનમાં જે ઊંડો રસ હતો એને જાતને રોકી શકતા નહિ અને હવે પોતાનાથી વધુ બોલાશે નહિ એવો . લીધે જ તેઓ આટલી નિરાંતે વાત કરી શકતા. ' ઇશારો કરી તેઓ વર્ગ પૂરો કરી ઊભા થઈ જતા.પાઠક સાહેબ વિલસન હીરાબહેનનો જન્મ ૧૯૧૬માં મુંબઇમાં થયેલો. એમના પિતાશ્રી કોલેજની પાસે જ બે મિનિટના અંતરે રહેતા એટલે કેટલીક વખત અમે કલ્યાણરાય મહેતા ચુસ્ત ગાંધીવાદી હતા. તેઓ દક્ષિણ આફ્રિકામાં એમને ઘરે મળવા જતા અને ત્યારથી હીરાબહેન સાથે પણ અંગત ગાંધીજી સાથે રહેલા. ગાંધીજીએ દક્ષિણ આફ્રિકાના સત્યાગ્રહનો પરિચય થયેલો.
. ઇતિહાસ' નામના ગ્રંથમાં પોતાના સાથીદાર તરીકે કલ્યાણરાયનો ૧૯૫૦માં એમ.એ. થયા પછી હું આરંભમાં પત્રકારત્વના ક્ષેત્રમાં ઉલ્લેખ કર્યો છે. ગાંધીજી સાથે તેઓ કોઈ કોઈ વાર ચાલીસ માઈલ જેટલું , અને ત્યારપછી કોલેજમાં અધ્યાપનના ક્ષેત્રમાં કામ કરતો રહ્યો હતો. અંતર પગે ચાલ્યા છે. દક્ષિણ આફ્રિકાથી પાછા ફર્યા પછી તેઓ મુંબઈ
એમ.એ. પછી મારે પીએચ.ડી.નો અભ્યાસ કરવો હતો. નળ- આવીને સ્થાયી થયા હતા. તેઓ બાબુલનાથ પાસે રહેતા હતા. એજ