Prabuddha Jivan 1992 Year 03 Ank 01 to 12

SR No.: 525977
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1992
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 85

તા.૧૬-૬-૯૨ અને તા. ૧૬-૭-૯૨
પ્રબુધ્ધ જીવન
નેતાગીરીની ભ્રામક માન્યતાઓ અને ભય
પન્નાલાલ ૨, શાહ એક છાત્રાલયના નવા મકાનના ઉદ્ઘાટન પ્રસંગે એક રાજપુરુષે વર્ષનો ગાળો પસાર થઈ જાય એવી દહેશત બતાવવામાં આવી. એ કહ્યું હતું : “કોમ અને સંપ્રદાયના ધોરણે છાત્રાલયો સ્થપાય એમાં સમય દરમિયાન નવા મકાનનો અંદાજિત બાંધકામ ખર્ચ દ્વિગુણિત કે સંકુચિતતા છે. ઉચ્ચ કુળના શ્રીમંતો પોતાની કોમ, ધર્મ અને એથી પણ વધુ થાય એવી રજૂઆત સ્થાનિક જૈન સંઘના અગ્રણીઓ સંપ્રદાયના હિતો પૂરતી મર્યાદિત દ્રષ્ટિ રાખશે તો નીચલા સ્તરના જેમ સમક્ષ મેયરશ્રીએ રૂબરૂમાં કરી. આવી અરજીનો નિકાલ ૯૦ દિવસમાં કે કોળી, કુંભાર, ચમાર, હરિજન આદિ કોમના પ્રશ્નો વણઉકેલ્યા કરવો જ પડે એવી ધારાકીય જોગવાઈ પર અમે મક્કમ રહ્યાં નિર્ધારિત ' રહેશે. એટલે કોમના ધોરણે આવાં છાત્રાલયો સ્થપાય એનો હું વિરોધી રીતે અરજી કરવામાં આવી અને આયોજન પ્રમાણે કલેકટરશ્રીની રહ્યો છું,' વગેરે. એ પ્રસંગે બીજા એક રાજપુરુષે વિધાયક દ્રષ્ટિએ કહ્યું મંજૂરી પણ મળી અને સુંદર આરાધના ગૃહનું નિર્માણ પણ થયું. હતું કે “આજથી પચાસ વર્ષ પૂર્વે આ સંસ્થાની સ્થાપનાથી જૈન અલબત્ત, સુધરાઈના જૈનેતર સભ્યોને આ બાબતમાં પહેલેથી જ સમાજના બાળકોની કેળવણીની દિશામાં મહત્ત્વનું પગલું ભરાયું. વિશ્વાસમાં લઈને અમે આગળ વધ્યાં હતાં, જેથી મેયરશ્રી પર એના પગલે પગલે આ શહેરમાં દસા, કપોળ, સોરઠિયા, મુસ્લિમ, પક્ષપાતી, કોમી કે ધમધ છે એવો એમની વિરુદ્ધ પ્રચારકે આક્ષેપ કરી કુંભાર અને હરિજન આદિ વિવિધ કોમના બાળકો માટે છાત્રાલયો ન શકે અને એમની પ્રતિભા ખરડી ન શકે. સ્થપાયાં. આ છાત્રાલયની સ્થાપનાથી અન્ય કોમને આવા કામની ગુજરાતમાં ખનિજ તેલ અને ફુડ ઓઇલ સાંપડ્યું ત્યારે એના પ્રેરણા થઈ અને ચોક્કસ કોમ, ધર્મ કે સમાજ પૂરતું એથી કામ થયું શુદ્ધિકરણ માટે પાઈપ લાઈન દ્વારા પડોશના રાજ્યની રિફાઇનરીમાં અને સમગ્ર સમાજ કે રાષ્ટ્રના પ્રશ્નના ઉકેલની દિશામાં એટલા પૂરતું લઈ જવાની વાત હતી. એનો વિરોધ કરનારને પ્રાદેશિક હિત અને પ્રસ્થાન થયું અને હું આવકારું છું” વગેરે.
સંકુચિતતા'ની દ્રષ્ટિએ આ પ્રશ્નનો વિચાર ન કરવાની સલાહ ઉપરોક્ત બન્ને દ્રષ્ટિબિંદુમાં તથ્ય છે અને તે બે છેડાના અંતિમો આપવામાં આવી હતી અને એમ કરીને ગુજરાતમાં જ રિફાઇનરીની
દોરી જાય છે. આર્થિક દ્રષ્ટિએ સંપન્ન વર્ગ પોતાની કોમ પૂરતી સ્થાપનાના આગ્રહનો છેદ ઉડાડવાની કોશિશ કરવામાં આવી હતી. માત્ર વિચારણા ન કરે અને સૌ કોઈ માટે દરવાજા ખુલ્લા મૂકે એ આ સલાહ વાજબી ન હતી. એટલા માટે કે જે ભૂમિમાં તેલક્ષેત્રો મળ્યાં, આવકાર્ય છે, પરંતુ એ વર્ગને પણ પોતાના આગવાં પ્રશ્નો હોય અને ત્યાં જ રિફાઇનરી સ્થપાય તો સ્થાનિક કક્ષાએ નવી કામગીરીમાં અગ્રતાક્રમના ધોરણે એનું નિરાકરણ કરવા કટિબદ્ધ થાય એ પણ એટલું - રોજી-રોટીની નવી તકો ઊભી થાય. રિફાઈનરીના પગલે નવા જરૂરી હોય. આવાં સામાજિક કાર્યો માત્ર સાર્વજનિક ક્ષેત્રે હાથ આનુષંગિક ઉદ્યોગો સ્થપાય અને એટલે એ વિસ્તારનો વિકાસ થાય. ધરવાના આગ્રહથી સાર્વજનિક ક્ષેત્રે સેવાકામો થતાં નથી અને સમગ્ર રાષ્ટ્રના દરેક પ્રદેશના સમતોલ વિકાસ માટે એ આવશ્યક છે. આ રીતે રાષ્ટ્રના પ્રવાહના એક ભાગ રૂપ એવી કોમ પૂરતી પણ એથી સામાજિક વિકેન્દ્રીકરણ થાય તો જ જૂના ઔદ્યોગિક કેન્દ્રોમાં વસવાટ કરવાની પ્રવૃત્તિઓ હાથ ધરાતી નથી. અહીં વ્યાપકતાનો આદર્શ અને મોહ એ અને શહેરીકરણના ફેંકાયેલા પવનની દિશા મર્યાદિત થાય, અને બે વચ્ચે પાતળી ભેદરેખા છે. એ સમજવું જોઈએ, એ અંગે વિવેક પરિણામે સમસ્યારૂપ બનતા જતા મહાનગરો પરનો બોજ હળવો થાય. જાળવવો જોઈએ. વ્યાપકતાનો આદર્શ આવકારવા લાયક છે. પરંતુ વિકેન્દ્રીકરણની વાત કરતાં થાકે નહીં એવા આપણા રાજપુરષો ' એના મોહમાં ચોક્કસ વિભાગ પૂરતા થતાં કામનો પણ વિરોધ કરવો પ્રાદેશિક હિત અને સંકુચિતતા'ના નામે રાજ્યના વ્યાજબી અને ન્યાયી અને એવો આદર્શ ચરિતાર્થ કરવા સક્રિય ન થવું એ આજના યુગની હકને જતો કરવાનું કહે છે આ દેશની મોટી કરણતા છે. નેતાગીરીની એક મર્યાદા છે.
આપણા દેશની એક કરુણતા છે. આપણી નેતાગીરી, આ લેખના થોડા વર્ષો પહેલાં આપણે ત્યાં ઝોન-બંધી હતી. એ દ્વારા રાજ્યની પ્રારંભમાં જણાવ્યા મુજબ, જાહેર મંચનો ઉપયોગ પોતાની પ્રતિભા મુખ્ય પેદાશની આંતર-રાજ્ય હેરફેર પર પ્રતિબંધ મૂકવામાં આવ્યો ઉપસાવવા માટે આદર્શની વાતો કરે છે, પરંતુ એવા આદર્શ માટે કામ હતો. ગુજરાતમાં મગફળીનો મબલખ પાક થાય છે. એમાંથી ઉત્પન્ન ક' ની બહુધા ચિંતા સેવતી નથી. સ્વતંત્રતા બાદ, ખાસ કરીને, થતું તેલ રાજ્ય બહાર વેચાણ માટે જાય એટલે ચોમાસાની દ્રષ્ટિએ આપણી રાજકીય નેતાગીરી વ્યાપક દ્રષ્ટિવાળી, અને સાંપ્રદાયિક નબળાં વર્ષોમાં ગુજરાતની સ્થાનિક પ્રજાને તેલ મોંધું મળે. આવી. અભિનિવેશથી પર છે એવું દર્શાવવા જેમ સભાન પ્રયત્નો કરે છે તેમ પરિસ્થિતિ ન સર્જાય એ માટે ગુજરાત રાજ્ય કેન્દ્ર સરકારની જાહેર જીવનમાં પડેલા આવાં સત્તાધારી અગ્રણીઓ પોતાના ધર્મ, પરવાનગીથી સીંગતેલની નિકાસબંધી કરી હતી ત્યાર બાદ ‘લેવી’ની પ્રાન્ત કે કોમની સાચી, ન્યાયી, નીતિ અને કાયદાની દ્રષ્ટિએ યોગ્ય પ્રથા દાખલ કરી હતી, તદનુસાર રાજ્ય બહાર જેટલો તેલનો જથ્થો બાબતોને ઠુકરાવે છે.
જાય તેના ચોક્કસ પ્રમાણમાં ઉત્પાદકે રાજ્ય સરકારને બાંધેલા ભાવે આ અંગેનો મારો જાત અનુભવ છે. એક શહેર સુધરાઈના મેયર તેલ લેવી' તરીકે આપવું પડે. રાજ્યના નબળાં કે દુકાળના વર્ષો પૂરતું જૈન ધર્મી હતા. એ ગામની જૈન સંસ્થાના બે મકાનો વચ્ચે નાનો રસ્તો આવી વ્યવસ્થા કરવાનું યોગ્ય ગણાય તો પણ સમગ્ર રાષ્ટ્રની કક્ષાએ હતો અને એ સાંકડા માર્ગનો ત્યાં અંત આવતો હતો. વસતિ વધતાં અને જ્યાં એવો પાક થતો નથી ત્યાં નિકાસબંધીથી ઊભી થતી કૃત્રિમ આ બન્ને મકાનો નવેસરથી બાંધવાના હતા. તેમાં આ સાંકડા રસ્તાની અછતની પરિસ્થિતિમાં તો સીંગતેલના ભાવમાં અસમાને- આસમાન જગ્યા મળે તો અને બન્ને અલગ અલગ મકાનને બદલે એક જ સંયુક્ત જમીનનો ફરક રહે એ હકીકત છે. એ તો ઠીક (‘લેવી'ની પદ્ધતિથી મકાન થાય તો વિશેષ અનુકૂળ થાય તેમ હતું. સાંકડા રસ્તાના વિકલ્પ એનું નિરાકરણ કરવાનો પ્રયત્ન હતો.) આવી જ નિકાસબંધી ઘઉંનું સૂચિત સંયુક્ત મકાનની પાછળ અને મૂળ સાંકડા રસ્તાને સમાંતર મબલખ ઉત્પાદન કરતાં પંજાબ આદિ રાજ્યોએ સારાં વર્ષોમાં પણ કરી અથવા અન્ય માર્ગ આપવાની શક્યતા હતી અને રાજ્યના સુધરાઈ હતી એથી છતવાળાં રાજ્યોમાં અન્ન સડી જાય અને પશુઓને નીરવું ધારા અન્વયે એ શક્ય પણ હતું. આસપાસમાં રહેતા લોકો જૈન હતા પડી એવી સ્થિતિ સર્જાયાની એ વર્ષોમાં અફવાઓ હતી. આવી અને આ નવી વ્યવસ્થામાં એમને કોઈ વાંધો નથી એવી આ રીતે નિકાસબંધીથી આંતરરાજ્ય વ્યાપાર ચોરી-છૂપીથી ચાલુ રહ્યો હતો એ અસરગ્રસ્ત લોકોની જાહેરાત (Declaration) અરજી સાથે આપણો અનુભવ છે. ત્યાર બાદ આવાં બધાં કારણો સર ઝોન-બંધીની કરવાની હતી. આ અરજી જિલ્લાના કલેકટરને કરવાની હતી. આમ માંગણી થઇ અને એમ થયું પણ ખરું પરંતુ અહીં નેતાગીરીએ ‘પ્રાંતીય છતાં આવી અરજી કરવાની મેયરશ્રીએ મૌખિક રીતે ના પાડી, હિત અને સંકુચિતતા’ સામે “રાષ્ટ્ર હિત અને વ્યાપકતા'નો આદર્શ કારણમાં આવી ધારાકીય જોગવાઈ નથી એમ કહ્યું. રાજ્યના સુધરાઈ ધરવાની જરૂર હતી. એ જ રીતે આંતર-રાજ્ય સિંચાઈ યોજના અંગે ધારાની કલમ ટાંકીને કહ્યું તો આવી અરજીનો નિકાલ આવતા બે-પાંચ પણ નેતાગીરીએ આવો અભિગમ અપનાવવો જોઇએ, એવી દ્રષ્ટિના