Prabuddha Jivan 1992 Year 03 Ank 01 to 12

SR No.: 525977
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1992
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 75

તા. ૧૬-પ-૯૨ પ્રબુદ્ધ જીવન
' '૧૫ વાતચીત
“સત્સંગી.' સ્ત્રીને વહાલીવાત પ્રચિલિત કહેવતતેમ જ સૌનારોજબરોજના સહચિંતન ભા. ૧લા.’માં નિબંધ ‘ાનં યજ્ઞા આ સંબંધમાં ખાસ અનુભવની બાબત પણ છે. પરંતુ પુરુષને પણ વાત કંઈ ઓછી વહાલી વાંચવા જેવો છે. વાળ્યા એટલે અતિવેળા ન બોલવું, મયદ. નથી અને તેથી જ તો તે તેના ભરચક દિવસ દરમ્યાન પણ થોડી વાત કરી વગરનુન બોલવું. તેમના આનિબંધમાં ભગવાન મહાવીરનાંહિતવચનોનું લેવાનો સમય મેળવવાની આતુરતા સેવે છે. નાનાં મોટાં શહેરોમાં તેમજ ગાંભીર્ય અને ઉપરોકત હિતવચનની ભૂમિકા પર વકતા અને વકતવ્ય ગામડાંઓમાં વિદ્યાર્થીઓ, યુવાનો, પ્રોઢો અને વૃદ્ધોનાં મિત્ર-મંડળો સાંજનાં વિશે ઘણું ઉપયોગી જાણવા મળે છે. વાતચીતના સંદર્ભમાં પણ તે વાળુ બાદ ઠેકઠેકાણે મળતાં હોય છે અને વાતોનો અકથ્ય રસ અને હિતવચન અવશ્ય લાગુ પડે છે. તે મૈત્રૉની. ઉખાનો આનંદ માણતાં હોય છે. આવાં મિલનો અને તેમાં થતી સ્વિફટ વાતચીતનો બીજો દોષ આ રીતે દર્શાવે છે. કેટલાક વાતચીત. હંમેશાં સમયનો બગાડ જ છે એમ કહી શકાય નહિ. આવા લોકો પોતાનાં જીવનની વાત કરે, તેમના રોગોનો ઈતિહાસ વર્ણવે જેમાં કેટલાંક મિલનો તો તેમાં સાથ મળતી વ્યકિતઓને માટે લાભદાયી પણ રોગોનાં ચિહ્નો અને સંજોગોનો પણ ઉલ્લેખ હોય. તેમણે અદાલત, નીવડે, જયારે કેટલીક વાર અનિચ્છનીય પરિસ્થિતિ પણ સર્જે. આ લોકસભા, પ્રેમ, કાયદો વગેરેની દૃષ્ટિએ જે કઠિનાઈઓ અનુભવી હોય મિલનની યોગ્યયોગ્યતાનો આધાર વ્યકતિઓનાં માનસ, ઉછેર, અને અન્યાય સહન કર્યા હોય તેનું વૃત્તાંત કહેવા લાગે. વળી, કેટલાક સંસ્કાર, અભ્યાસ, વિચારસરણી વગેરે પર રાખે છે. વાસ્તવમાં આવાં ચતુર લોકો આત્મશ્લાઘા કરવા લાગે. અમુક પ્રકારની પરિસ્થિતિમાં શું મિત્રમંડળોનાં મિલનમાં નિદોર્ષ આનંદ અને એકબીજાની સમજનો અને તેની આગાહી તેમણે કરી હતી. તેમણે કોઈ માણસને પહેલેથી સહજ રીતે પરસ્પર લાભ મળે એવો હેતુ રહેલો છે. વ્યકિતઓ ધારે તો . સલાહ આપી હતી અને પરિણામો પણ કહ્યાં હતાં; બન્યું પણ તે જ આવાં મિત્રમંડળોનો સદુપયોગ કરી શકે અને તેનો દુરુપયોગ થવાની પ્રમાણે. પણ તે ભાઈ પોતાની જ વાત રાખે એમ હતા. જયારે કેટલાક ૧. શકયતા છે; સદુપયોગ કે દુરુપયોગમાં “સોબત તેવી અસર ' નું પોતાના દોષો કહેવાનું મિથ્યાભિમાન દાખવે છે. તેઓ તેમના દોષો
નોવૈજ્ઞાનિક સત્ય લાગુ પડે છે, પછી આવાં મિલનોમાં શિક્ષિત લોકો છૂપાવી શકતા હોતા નથી, તેઓ કબૂલ કરે છે કે તે એમનીમૂર્ખાઈ છે અને મળે કે અશિક્ષિત એ ગૌણ બાબત છે.
તે દ્વારા તેમણે પુષ્કળ ફાયદાઓ ગુમાવ્યા હોય છે એમ પણ તેઓ કહે છે. આજના ટેલિવિઝન યુગમાં તેમજ બે છેડા ભેગા કરવા અથવા વર્તમાન સમયમાં પણ આપણાં વર્તુળમાં પોતાનાં જીવનની વાત. આધુનિક રહેણીકરણી પ્રમાણે રહેવા માટે આર્થિક સદ્ધરતા મેળવવાના કરનાર વ્યકિતને સાંભળવાનું બને તો એકાદ વખત તે સાંભળવું ગમે સમયમાં આવાં મિલનો ઘટયાં હોય એ દેખીતું છે. તો પણ નિરાંત ભર્યાં અને કંઈક જરૂરી માહિતી તેમજ શીખવાનું પણ મળે. પરંતુ તે વ્યકિત મિલનોને બદલે સગવડભયઅને ઘડિયાળના કાંટાને ખ્યાલમાં રાખવામાં વારંવાર પોતાને થયેલા અન્યાયો અને કઠિનાયાઈઓ વગેરેનું પુરાણ. આવે તેવાં મિલનો તો અવશ્ય હોય જ અને રહેવાનાં. આવાં મિલનોમાં ચલાવે તો સૌ.સાંભળનારાઓ કંટાળે અને વાત કરનારમાંરસનદાખવે. થતી વાતચીત મહત્ત્વની બાબત છે, વાતચીતની કળાનો નાજુક પણ કોઈ કોઈ વ્યકિતઓ પોતાને પડેલી મુશ્કેલીઓકે પોતાને થયેલા અન્યાયો. સુંદરવિષય અહીંસંકળાયેલો છે. અંગ્રેજી સાહિત્યના પ્રખ્યાત નિબંધકાર વર્ણવનાર તરીકે એવી પ્રખ્યાત બની ગઈ હોય છે કે જયારે આપણે. જોનાથનસ્વિફટ-JonathonSwift (ઈ.સ. ૧૯૬૭થી ઈ.સ. ૧૭૪૫) આપણા કોઈ મિત્રને કહીએ કે ફલાણાભાઈ મળ્યા હતા એટલે મિત્ર ના આ વિષય પરના વિચારો દર્શાવવાનું મારું મન છે.
સમજી જાય કે તેમણે પોતાનું ‘પુરાણ ચલાવ્યું હશે. તેવી જ રીતે વાત અઢીસો કે તેથી થોડાં વધારે વર્ષ પહેલાં ઈગ્લેંડનાં વાતાવરણના કરનાર પોતાની બીમારીનું સવિસ્તર વર્ણન કરવા લાગે . તો પ્રત્યાઘાતરૂપેસ્વિફટને થયું કે જીવનના દરેક સમયે અને દરેક સંજોગોમાં સાંભળનારાઓને રસ ન પડે. ડૉકટરે તેમને તળેલું ખાવાની મના કરી છે, વાતચીત ઉપયોગી છે તેમજ નિર્દોષ આનંદ આપે છે. વળી, બધા લોકો સાંજે સૂપ કે ઓસામણ જેવું પ્રવાહી લેવાનું કહ્યું છે, ઉજાગરોનકરવાની માટે વાતચીત દ્વારા આવો લાભ મેળવવો શકય છે. વાતચીતની ખાસ સલાહ આપી છે વગેરે બાબતોનું વર્ણન સાંભળનારાઓને રુચિકરી અવગણના અને દુરુપયોગ થતાં જોઈને તેઓ આ અંગે રોષથી લખવા લાગતું નથી. પરંતુ નબળા મનના માણસોને પોતાની તબિયતની વાત . યિા હતા.
કરવાની અદમ્ય ઈચ્છા રહે છે, તેથી તેઓ સારા વાતચીત કરનારા બની સ્વિફટવાતચીતનો એકદોષ એ ગણાવે છે કે એક જ વ્યકિતવધુ શકે નહિ. પડતી વાત કર્યે રાખે તો તે તેની મૂખઈ છે. જયાં પાંચ વ્યકિતઓ સાથે આત્મશ્લાઘા ધર્મ - અધ્યાત્મની દૃષ્ટિએ તો વજર્ય જ છે, પરંતુ મળી હોય ત્યાં એક જ વ્યકિત વાત કરતી હોય અને બીજી વ્યકિતઓ વ્યાવહારિક દૃષ્ટિએ પણ આત્મશ્લાઘાથી શ્રોતાઓમાં અપ્રિય બનાય શ્રોતા હોય એવાં જ દ્રશ્યો તેમને મોટે ભાગે જોવા મળતાં. આમાં પણ છે. * હું ઈ.સ. ૧૯૬૦ માં ઈગ્લેંડમાં હતો ત્યારે મેં આમ કર્યું, ‘હું એવો વાત કરનાર હોય જે વિચારપૂર્વક આગળ ધપે, પ્રસ્તાવના આદરે, અમેરિકામાં ઈ.સ. ૧૯૪ માં હતો ત્યારે મેં તેમ કર્યું,’ ‘મને આવા કેટલાંક વિષયાંતરો કરે અને તેમાંથી તેને બીજી વાતનું સૂચન થાય અને પરિણામની ખબર હતી.“મેંધાયુંહતું કે આમ થશે અને મેંફલાણાભાઈને પછી કહે કે તેતે વાત બીજીવાર કહેશે; પછી તો મૂળવિષય પર આવે, ત્યાં આમ કહ્યું પણ હતું અને તેમજ બન્યું’ વગેરે આત્મશ્લાઘાનાંવાકયો દ્વારા કોઈ વ્યકિતનું નામયાદન આવે એટલે માથું પકડીને પોતાનીયાદશકિતની વાત કરનારા પોતાની પ્રતિષ્ઠા વધે છે એમ માને છે, પરંતુ વાસ્તવમાં ફરિયાદ કરે, તેથી સાંભળનારા ત્યાં સુધી શી.વાત હશે એની આતુરતાથી ' તેઓ પોતાનો મોભો ગુમાવતા રહે છે. પોતાના દોષો કહેવાથી પણ, રાહ જુએ. અંતમાં એમ સાબિત થાય કે મંડળીએ એ વાત પચાસ વખત. * સાંભળનારાઓની સહાનુભૂતિ મળતી હોતી નથી. બધું કહી દેવાનું હોતું સાંભળી હોય અને બહુ બહુ તો તેમાં કોઈ નીરસ સાહસની વાત હોય. નથી એવો સામાન્ય નિયમ રાખવાથીમિત્રમંડળમાં સૌનાનિર્દોષ આનંદ
સ્વિફટનું આ મંતવ્ય આજે પણ એટલું જ ઉપયોગી છે. જયારે જળવાઈ રહે છે. ચારપાંચ વ્યકિતઓ સાથે મળે અને વાતચીત થાય ત્યારે એક જ વ્યકિત સ્વિફટ વાતચીતના બીજા બે દોષો વર્ણવે છે. (૧) વચમાં વાત કર્યું અને બીજા સાંભળે રાખે તો તે ખરા અર્થમાં વાતચીત ન બોલવાનીઅધીરાઈ અને (૨) આપણે બોલતા હોઈએ ત્યારે કોઈવચમાં કહેવાય. સતત વાત કરનાર એમ માને કે તેની વાત રસભરી છે. અને ડખલ કરશે તેની બેચેની. વાતચીતના બે મુખ્ય હેતુઓ છે, આનંદ સાંભળનારાઓને તેમાં રસ પડે છે તો તે તેની ભૂલ છે. વાસ્તવમાં આપવો અને આપણી સાથે જેઓ હોય તેમાં સુધારણા થાય અથવા સાંભળનારાઓ કંટાળી જાય છે અને તે વાત કરવાનું બંધ કરે એમ તેઓ આપણે તે લાભો મેળવીએ. જયારે કોઈ વાત કરતું હોય ત્યારે તે તે ઈચ્છતા હોય છે. સાથે મળેલી દરેક વ્યકિતને પણ વાત કરવી હોય છે, સાંભળનારાઓ ખાતર કરે છે, પોતાના ખાતર નહિ. તેથી સામાન્ય તેથી સૌએ વકતાવાત કરનાર તેમ જ શ્રોતા બનવાની ટેવ પણ કેળવવી વિવેકબુદ્ધિ રહેવી જોઈએ કે આપણે વાત કરતા હોઈએ ત્યારે વચમાં કોઈ જ જોઈએ અને તો જ વાતચીતનો નિર્દોષ આનંદ અને સૌના વિચારોનો ડખલ કરશે એવી બેચેની રાખીએ તો સાંભળનારાઓને આપણી પ્રત્યે પરસ્પરલાભમળે. માનનીયડૉ. રમણલાલ ચી. શાહનાં પુસ્તક સાંપ્રત. ધ્યાન આપવાની ફરજ પડે જે યોગ્ય નથી. તેવી જ રીતે સાંભળનાર;