Prabuddha Jivan 1991 Year 02 Ank 01 to 12

SR No.: 525976
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1991
Total Pages: 156
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 16 MB

Page 1

[૧૯૯૧)
વર્ષ : ૨૦ અંક - ૧ ૦
-
તા. ૧૬-૧-૧૯૯૧
Regd. No. MH. BY / South 54 Licence No. : 37 ૦૦૦ શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘનું માસિક મુખપત્ર ૦ ૦
પલુકું વળી
૦૦૦ પ્રબુદ્ધ જીવન પાક્ષિક ૧૯૩૯થી ૧૯૮૯ : ૫૦ વર્ષ ૦૯ વાર્ષિક લવાજમ રૂ. ૩૦૦૦૦
તંત્રી : રમણલાલ ચી. શાહ
સ્વ. અમૃતલાલ યાજ્ઞિક
આપણા શિક્ષણ, સાહિત્ય અને સંસ્કારના ક્ષેત્રની એક અગ્રગણ્ય વ્યક્તિ ગુજરાતી વિભાગ નહોતો. બીજા પણ ધણા વિષયોના વિભાગો નહોતા. યુનિવર્સિટી - આચાર્ય શ્રી અમૃતલાલ યાજ્ઞિકનું ૭૮ વર્ષની વયે મુંબઈમાં અવસાન થયું છે.’ તરફથી અનુસ્નાતક વર્ગો માટે આયોજન થતું. એમ. એ. માં ગુજરાતી વિષય છે એમના સ્વર્ગવાસથી આપણને એક મિલનસાર, મધુરભાષી શિક્ષણશાસ્ત્રીની ખોટ લેનાર વિદ્યાર્થીને જુદી જુદી કોલેજોમાં પરિભ્રમણ કરવું પડતું, જે જે અધ્યાપકોને * પડી છે.
એમ. એ. ના અધ્યાપન માટે માન્ય કરવામાં આવ્યા હોય તેઓ પોતપોતાની છેલ્લા ચાર દાયકા કરતાં વધુ સમયથી મુ યાજ્ઞિક સાહેબ સાથે એક અનુસ્નાતક કોલેજમાં પોતાની કોલેજના સમયપત્રકની અનુકુળતા અનુસાર પિરિયડ લેતા. રૂઈયા વિદ્યાર્થી તરીક, કોલેજના અધ્યાપક તરીકે અને મુંબઈ યુનિવર્સિટી ગુજરાતી વિભાગના કોલેજમાં સવારે સાત વાગે, સિદ્ધાર્થમાં અગિયાર વાગે, ઝેવિયર્સમાં એક વાગે, . અધ્યક્ષ તરીકે મારે અંગત ગાઢ સંબંધ રહ્યો હતો.
એલ્ફિન્સ્ટનમાં બપોરે ત્રણ વાગે, વિલસનમાં સાંજે પાંચ વાગે એમ રોજ વારાફરતી - યાજ્ઞિક સાહેબ છેલ્લાં કેટલાંક વર્ષથી પ્રતિવર્ષ ઓકટોબર માસમાં હરદ્વાર કોલેજ અને જુદો જુદો સમય આવે. એક ને બદલે બીજી કોલેજમાં કે બીજા જતા. આ વર્ષે પણ તેઓ ત્યાં ગયા હતા. કેટલાક સમયથી એમની તબિયત જ સમયે પહોંચી જવાના બનાવો વિદ્યાર્થીઓમાં વારંવાર બનતા. માનાઈ જોઈએ તેટલી સારી રહેતી નહોતી. હરદ્વારમાં અચાનક તેમને કિડનીની તકલીફ અધ્યાપનકાર્ય હોવાને કારણે અધ્યાપક પિરિયડન લેવાના હોય એવા પણ પ્રસંગો વધી ગઈ અને તેમની સ્મૃતિ ચાલી ગઈ. તેમને મુંબઈ લાવવામાં આવ્યા અને ઘણીવાર બનતા. રૂઇયા કોલેજમાં સવારે સાત વાગે અમે પહોંચી ગયા હોઈએ ' પાર્લાની નાણાવટી હોસ્પિટલમાં દાખલ કરવામાં આવ્યા. ડાયાલિસિસ અને દવાઓને ત્યારે યાજ્ઞિક સાહેબ અમારો પિરિયડ નિયમિત લેતા. તેઓ અમને ભાષાશાસ્ત્ર આ કારણે તેમની તબિયતમાં સુધારો થયો. એ વખતે અમે એમને હોસ્પિટલમાં જોવા શીખવતા, ત્યારે ભાષાવિજ્ઞાનનો કોર્સ અત્યારે છે તેવો નહોતો. નરસિંહરાવના
ગયા હતા ત્યારે પૂરી સ્વસ્થતાથી એમણે અમારી સાથે ઘણી વાતો કરી. પોતે વ્યાખ્યાનો ઉપર આધારિત જૂની પદ્ધતિનો કોર્સ રહેતો. યાજ્ઞિક સાહેબ એ કોર્સ ધ્રાંગધ્રાના વતની એટલે ધ્રાંગધ્રાનાં કેટલાંક સ્મરણો પણ તાજાં ક્ય. પરંતુ એ સારી રીતે કરાવતા. વર્ગમાં તેઓ આત્મક્યા કહેવામાં સમય બગાડતા નહિ. એમના | વખતે વાતચીત કરતાં તેઓ થોડી થોડી વારે ભાવવશ બની ગળગળા થઇ જતા અધ્યાપનથી વિધાર્થીઓને સંતોષ રહેતો. ત્યારે યાજ્ઞિક સાહેબને માથે બીજી કોઈ
કે રોઈ પડતા. એમની આંખોનું તેજ ઓછું થઈ ગયું હતું. અશક્તિ ઘણી આવી વહીવટી જવાબદારી નહોતી અને યુનિવર્સિટીની કોઇ સમિતિમાં નહોતા. એટલે ૬ ગઈ હતી. અમે એમને વધુ શ્રમ ન લેવા વિનંતી કરી.
અધ્યાપન કાર્યમાં તેઓ પૂરો રસ લઈ શક્તા અને પૂરી સજજતા સાથે વર્ગમાં યાજ્ઞિક સાહેબની કારકિર્દી એટલે શૂન્યમાંથી સર્જન. ગામડાંની સાધારણ આવતા. સ્થિતિમાંથી ઉતરોત્તર પ્રગતિ કરતા જઈ તેમણે પોતાના જીવનને આનંદમગલરૂપ અનુસ્નાતક કક્ષાએ વર્ગ નાનો રહેતો. ઓછા વિદ્યાર્થીઓમાં પણ વર્ગમાં બનાવ્યું. યાજ્ઞિક સાહેબનો જન્મ ૧૧૩ માં થયો હતો. એમણે મેટ્રિક સુધીનો નિયમિત હાજર રહેનારની સંખ્યા એથી પણ થોડી ઓછી રહેતી એટલે અધ્યાપકો અભ્યાસ પોતાના વતન ધ્રાંગધ્રામાં ર્યો હતો. ત્યાર પછી તેઓ ભાવનગરની ધણાખરા વિદ્યાર્થીઓને નામથી ઓળખતા. વર્ગ પછી પણ કંઇ પૂછવું કે સમજવું શામળદાસ કોલેજમાં દાખલ થયા હતા અને ત્યાંની હોસ્ટેલમાં રહીને એમણે હોય તો યાજ્ઞિક સાહેબ ઉત્સાહથી તરત સમય આપતા. એમની રૂઈયા કોલેજમાં એમ. એ. સુધીનો અભ્યાસ કર્યો હતો. એમ. એ. માં એમણે મુખ્ય વિષય ગુજરાતી વર્ગ ઉપરાંત અન્ય સમયે પણ એમની પાસે અભ્યાસ કરવાનો લાભ મળ્યો હતો. લીધો હતો અને તે વખતના ભાવનગરના ગુજરાતીના સુપ્રસિદ્ધ પ્રાધ્યાપક શ્રી પોતાનું કામ હોય કે ન હોય, ઘડિયાળ બતાવી પોતે બહુ કામગરા છે એવો દેખાવ રવિરાંકર જોશીના -(જોશી સાહેબના) તેઓ પ્રિય વિદ્યાર્થી હતા. વિવેચક અનંતરાય યાજ્ઞિક સાહેબે જીવનપર્યત ક્યારેય કર્યો હોય એવું સ્મરણ નથી. મળનારને તેઓ રાવળ (મિત્રો તેમને એતુ રાવળ કહેતા.) તેમની સાથે કોલેજમાં ભણતા. એમ. મુક્ત મનથી સમય આપતા. એ. થયા પછી સારી નોકરી મેળવવાનો પ્રશ્ન ત્યારે ઘણો મોટો હતો. જયાં નોકરી ૧૯૫૯-૬૦ ની આસપાસ ગુજરાત અને મુંબઈમાં નવી નવી કોલેજો સ્થપાવા મળે ત્યાં જઈને રહેવું પડતું. યાજ્ઞિક સાહેબને મુંબઈની ગોકળીબાઈ હાઈસ્કૂલમાં લાગી. ગુજરાતમાં તો ઘણી કોલેજોમાં ગુજરાતી વિષયોના અધ્યાપકને કોલેજના નોકરી મળી, થોડો સમય એમણે ત્યાં કામ ક્યું. તે દરમિયાન રૂગ્યા કોલેજના આચાર્ય થવા મળતું. શિક્ષણનું માધ્યમ ગુજરાતી અને યુનિવર્સિટી સાથેનો તથા ગુજરાતીના તે સમયના અધ્યાપક કવિ મનસુખલાલ ઝવેરી રાજકોટની ધર્મેન્દ્રસિંહજી કોલેજનો પોતાનો વહીવટ ગુજરાતી ભાષામાં એટલે ગુજરાતી વિષયના કુશળ કોલેજમાં જોડાયા એટલે યાજ્ઞિક સાહેબને રૂઇયા કોલેજમાં પ્રો. ધીરુભાઈ પરીખના અધ્યાપક ભાષાપ્રભુત્વને કારણે, એ કાર્ય વધુ સારી રીતે કરી શકે. મુંબઈમાં કેલેજો મદદનીશ અધ્યાપક તરીકે સ્થાન મળી ગયું. વર્ષો સુધી એ કોલેજમાં એમણે અને યુનિવર્સિટીમાં મુખ્ય ભાષા અંગ્રેજી માધ્યમ અંગ્રેજી અને વહીવટ પણ નિષ્ઠાપૂર્વક અધ્યાપનકાર્ય કર્યું
અંગ્રેજીમાં. એટલે ગુજરાતી વિષયના અધ્યાપકને આચાર્યના સ્થાન સુધી પહોંચવાનો યાજ્ઞિક સાહેબ સાથે મારે એમના એક અનુસ્નાતક વિદ્યાર્થી તરીકે સંપર્કમાં અવકાશ ઓછો. આમ છતાં ગુજરાતી સંસ્થાઓએ જયારે પોતાની કોલેજો મુંબઈમાં આવવાનું થયું. ૧૯૪૮-૫૦નાં વર્ષોની આ વાત છે. તે સમયે મુંબઈ યુનિવર્સિટીમાં શરૂ કરી ત્યારે કોલેજના આચાર્યનું સ્થાન મેળવનાર યાજ્ઞિક સાહેબ પ્રથમ હતા.
ગુજરાતી વર્ગ ઉપરાંત
ના ગુજરાતીના સપ્રસિદ્ધ
એકર જોશીના (જરી સાહેબ