Prabuddha Jivan 1976 Year 38 Ank 01 to 16

SR No.: 525961
Original Sutra Author: N/A
Author: Chimanlal Chakubhai Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1976
Total Pages: 160
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 15 MB

Page 120

' તા. ૧૬-૧૦-૭૬
- પ્રબુદ્ધ જીવન
...૧૨૦
-
----
> “વીર મેરા! ગજથી હેઠા ઊતરો!” ક. આપણી સંસ્કૃતિ કે ધનેિ ઇતિહાસ કંઇક નિરાળો છે. કોક કૌશલ્ય, ચાપલ્ય, આત્મસૂઝ, નિર્ણયશકિત, સૈન્ય આયોજન અને વાર શાંતિથી બેસીને જોઈએ તે ખ્યાલ આવશે કે આ એ દેશ નેતૃત્વ. બધામાં બાહુબલી મેખરે રહ્યા. ત્યારે દ્વયુદ્ધની કસોટી છે જ્યાં એક તરફ દ્રુપદ અને દ્રોણ જેવા મિત્રો છે, બીજી તરફ આવી. હજુ પણ બાહુબલીના મનમાં દ્વેષ, રોષ, ધિક્કાર કે કૃષ્ણ અને સુદામાં; એક તરફ ભાઇ માટે ચૌદ ચૌદ વર્ષ જંગલ લાગણી પ્રગટી નથી. દ્રુદ્ધ યુદ્ધમાં ભરતદેવે જોયું કે હું બાહુબલીને વિઠનાર રામ છે, બીજી બાજુ‘વિના યુદ્ધ ને દાસ્યામિ' કહીને સેયની જીતી શકું તેમ નથી અને હારવાને અર્થ આટલા વિશાળ સામ્રાજ્ય અણી જેટલી જમીન પણ જતી ન કરવાને દુરાગ્રહ રાખતે દુર્યોધન; પરને હક ગુમાવવો. એક તરફ “નિત્ય સવારે ભાભીના ચરણસ્પર્શ કરતે તેથી આ નૂપુર પળમાં ભરતે નિર્ણય કરી લીધું. સારા નિર્ણયો ઝડપથી નથી ઓળખું છું બાકીના આભૂષણે નહીં,' કહેનાર દિયર લક્ષ્મણ છે, લેવાતા, કુત્સિત નિર્ણયો જ ઝડપથી લેવાય છે. અલબત્ત, નિર્ણયઅને બીજી બાજુ દ્રૌપદીને ઉપાડી જવાને પ્રયત્ન કરનાર જ્યદ્રથ છે. શકિતને વિચાર કરનારા વિદ્રાને ત્વરિત નિર્ણયને આગવું મહત્વ - ત્યાગ અને ત૫, સંયમ અને શીલ, જીવમાત્ર પ્રત્યે કરુણા અને આપે છે, પણ અહીં એ મુદ્દો અસ્થાને છે. ભરતે બે દાવ વચ્ચેને અહંકારને ત્યાગ એ આપણા ધર્મોની આગવી લાક્ષણિકતા છે. વિરામ જાહેર થયા પછી બાહુબલી પર દગાથી પ્રહાર કર્યો. બાહુબલીને આમ છતાં ઉપરોકત બધાં ચારિત્રગુણમાંથી “અહં” ને ત્યાગ હવે કોધ આવ્યો, કારણકે ભરતે લીધેલું. પગલું રમતના નિયમની
સરળતાથી થઈ શકતો નથી. મને વશિષ્ઠ બ્રહ્મધિ’ કેમ ન કહે એ દષ્ટિએ તે અન્યાયી અને નિયમહીન હતું, પણ એક ભાવિ રાજા પાસે - અહંકાર વિશ્વામિત્રને, પૃથ્વી સદાને માટે નક્ષત્રી (ક્ષત્રિ વગરની)
આવી અપેક્ષા શી રીતે રાખી શકાય? બાહુબલીએ તરત મૂઠી ભીડી કરી નાખું એવો અહંકાર પરશુરામને, અને આવા કેટલાં દષ્ટાંતો
અને હાથ ઊંચે કર્યો. હજારો લોકોમાં હાહાકાર ફેલાયે. ક્રીડાંગણમાં ટાંક્યા? એથી જ જેમ કુરાનમાં “ખુદીને છોડ અને “ખુદા” બન આસપાસના નગરોમાંથી આવેલા સેંકડો લોકો–એ બધાને થયું કે, કહ્યું છે, તેમ જૈન શાસનમાં સૌથી વધુ મહત્ત્વ “હું” ને કાઢી પત્યું. હવે ભરતદેવને અંતકાળ નજીક છે. પણ એ જ વખતે નાખવા પર અપાયું છે. માણસ ગમે તેટલો મહાન થયા પછી પણ બાહુબલી સારાસારનો વિચાર કરતા હતા. આ તત્ત્વને ત્યાગ સહેલાઇથી કરી શકતો નથી. આજે એવા જ બાહુબલીને થયું - પળ પહેલાં હું ભરતદેવના અન્યાયને વિચાર એક નરોત્તમની વાત કરવી છે, જેની દેશવિદેશમાં સિત્તેર સિત્તેર કરતો હતો. હું કોષ્ઠ તે સિદ્ધ થઈ ચૂક છું. હવે શા માટે નાહક એંસી એસી ફટની ઊંચી પ્રતિમાઓને આજે આપણે હૃદયપૂર્વક ભ્રાતૃહત્યા કરવી? અને ભાઈના જ ખૂને રંગેલી રાજગાદી પર પૂજીએ છીએ.
બેસીને હું મારી પ્રજા પર શું દાખલ બેરાડીશ? ના, ના, એ ન મહારાજ ઋષભદેવના સે પુત્રો. આપણે એમાંથી માત્ર બેને
જોઇએ, અને એક ક્ષણમાં સામાના પ્રાણ હરી લે એવા એ મુષ્ટિઓળખીએ છીએ–એક ભરતદેવ અને બીજા બાહુબલી. એ સમયના
પ્રહારની શકિતને રાત્ત્વશીલ ઉપયોગ કરીને બાહુબલીએ કેશલુચન આ બંને નરકોષ્ઠ છતાં બંનેમાં, શારીરિક અને બૌદ્ધિક બેને દષ્ટિએ
કર્યું અને આ નશ્વર સંસારને ત્યાગ કર્યો. બાહુબલીના ત્યાગને બાહુબલી ચઢિયાતા. બાકીના અઠાણું પુત્રો અને બહેનેએ નાની
આજે પણ આટલા અહોભાવથી જોવાનું કારણ જ એ છે કે પોતે વયમાં જ દીક્ષા લીધી અને જ્ઞાનમાર્ગમાં વિહરવા માંડયા. સમયની
કોષ્ઠી સિદ્ધ થઇ ચૂકયા હતા; સામે લાખ બબ્બે કરોડની સંપત્તિ
સુખ અને સામ્રાજ્ય છતાં તેમણે ત્યાગ કર્યો, ત્યાગનું મહત્ત્વ ત્યારે સાથે સાથે એ પ્રશ્ન ઊભું થયું કે, પૈતૃકી ગાદી કોને આપવી? પરંપરાગત નિયમ એવો કે પિતાના નિધન પછી જયેષ્ઠ પુત્ર
થાય જ્યારે આપણને અધિક ગમતી ચીજવસ્તુ સામે હોય અને પિતાને ઉત્તરાધિકારી બને. સ્વાભાવિક એ રીતે તે ભરત મેટા
આપણે તે તરફ દષ્ટિપાત ન કરીએ; જેની પાસે હોય જ નહીં તે પુત્ર એટલે ગાદી એને જ મળવી જોઇએ.
એમ કહે કે, મેં ત્યાગ કર્યો તેના શબ્દોનું શું મૂલ્ય? તે સમયે બાહુબલીના મનમાં અસંતોષની લાગણી પેદા થઇ.
બાહુબલીએ દીક્ષા લીધી. પણ અહીં જ એ શ્રેષ્ઠ નરવીરને તેને
અહં નડે. નિયમ મુજબ તેમની પૂર્વે દીક્ષા લેનાર ભાઇઓ વયની તેમને થયું માત્ર જ્યેષ્ઠ હોવાથી જે શું આટલી મોટી જવાબદારી
દષ્ટિએ નાના હોવા છતાં જ્ઞાનવૃદ્ધ ગણાય એટલે બાહુબલીએ તેમને વંદન ભરતદેવને સંપાશે? રાજા એટલે જનતાના જનક અને પાલક,
કરવા ઘટે. આંખના પલકારામાં સંસાર છોડનાર બાહુબલીથી એ થયું. માટે તે યેષ્ઠ હોવા ઘટે કે કોષ્ઠ? આમાં એક મહત્ત્વને મુદ્દા એ
એમણે સંયમ અને ઇન્દ્રિયશમનદ્વારા એકરૂં તપ શરૂ કર્યું. વર્ષો પર ' છે કે, ભરતને રાજસિંહાસન મળે એની બાહુબલીને અદેખાઇ નથી,
વર્ષો વીત્યાં. બાહુબલી તપની માત્રા વધારતા જ રહ્યા. પણ જ્ઞાન ઇર્ષ્યા નથી. બાહુબલીના મનમાં ભરતદેવ પ્રત્યે એટલે જ આદર
થતું નથી. કારણ? પેલે અહં, હું મેટો છું.' બાહુબલીને શી રીતે પિતાને ભરતદેવને ગાદી આપવાના નિર્ણય પછી પણ છે. એમને પ્રશ્ન એ છે કે રાજા-ધુરંધર (ધુરા ધારણ કરનાર) ભૂપતિ, નુપ- વગેરેની
સમજાવવું? દેવોએ બાહુબલીની બહેનને કહ્યું તમે જાઓ અને
તમારા ભાઈને સમજ. જે લાયકાત શાસ્ત્રોએ અને પ્રાચીન પરંપરાએ નક્કી કરી છે, તે જ્યેષ્ઠમાં છે? આથી બાહુબલીએ પિતાને વિરોધ નોંધાવ્યો.
બંને જ્ઞાનવૃદ્ધ બહેને બ્રાહ્મી અને સુંદરી બાહુબલી પાસે આવી
અને સ્નેહથી કહ્યું “વીરા, મેરા ગજથી હેઠા ઊતરે.' જેનું તપ મધ્યાવિદ્રાનેએ બંનેની શ્રેષ્ઠતા સિદ્ધ કરવા નિર્ણાયક સ્પર્ધાઓ
હનના સૂર્ય સમું જીરવવું ભારી પડે તેવું છે, એવા બાહુબલીને જિ . જ્ઞાન, વિજ્ઞાન, તર્કશાસ્ત્ર, દર્શન, વેદાંત, નીતિ, સમાજશાસ, આશ્ચર્ય થયું! મારી બહેન આમ કાં બેલી? પણ, સમજને ઇશારો, વાદ-વિવાદ, વ્યવહાર શાન, ઇતિહાસ અને લલિત ક્લાઓ - સર્વમાં ' તેજીને ટકેરે! તરત જ સમજ્યા અને એ ગજથી હેઠા ઊતરીને નાના
બાહુબલી શ્રેષ્ઠ નીવડયા. પછી આવી બળની, શારીરિક સૌષ્ઠવની ભાઇઓને વંદન કરવાનો નિર્ણય લીધો ન લીધો ત્યાં બ્રહ્મજ્ઞાન થયું. આ પરીક્ષા. એમાં ય પટાબાજી, ઘોડેસવારી, રથવિદ્યા, અશ્વિવિદ્યા, યુદ્ધ
–અજિત પોપટ માલિક: શ્રી મુંબઈ જેન યુવક સંઘ, મુદ્રક અને પ્રકાશક: શ્રી ચીમનલાલ જે. શાહ, પ્રકાશન સ્થળ: ૩૮૫, સરદાર વી. પી. રોડ, " sઈ ૪૦ ૦૪–. ન. ૩૫૦૨૯૬
- મૃણસ્થાન ધી સ્ટેટસ પીપલ પ્રેસ, કોટ મુંબઈ ૪૦ on