Prabuddha Jivan - Prabuddha Jain 1939 Year 01 Ank 01 to 17

SR No.: 525924
Original Sutra Author: N/A
Author: Manilal Mokamchand Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1939
Total Pages: 156
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 15 MB

Page 100

પ્રબુદ્ધ જૈન
તા. ૧૫-૧૦–૩૯
આકાશમાંથી પુષ્પવૃષ્ટિ થઈ. બધા જ ધન્ય ધન્ય બેલવા બા હું બ લી*
લાગ્યા. શી તે મૂર્તિની અંગકાન્તિ ! દિગંબર અને પવિત્ર,
મેહક અને પાવક, તારક અને દ્વારકા જેટલા લોકોએ એ ૩: ચામુંડરાયની શોધ
મૂર્તિનું દર્શન કર્યું તે બધાને જાણે પુનર્જન્મ થશે. તેઓ કોઈ રાજપુરષની માતા ધર્મનિષ્ટ હતી. એણે બાહુબલીની
નવી નજરે દુનિયા તરફ જોવા લાગ્યા. તેમના રાગ જાણે કથા સાંભળી. રજોગુણમાંથી સત્વગુણને ઉદય કેમ થયો, અભિમાનના પથ્થરમાંથી આત્મપરિચયની અભિવ્યક્તિ કેમ
ગળી ગયા. તેમના હૈયામાં નવો સાત્વિક આનંદ, સુરવા થઈ એવી એ કથા સાંભળી એના હૈયામાં શ્રદ્ધાએ પ્રવેશ કર્યો.
લાગે, અને તેઓ બધા “જય ગોમટેશ્વર, જય ગોમટેશ્વર”ને એને થયું કે બાહુબલીનું દર્શન ન થાય તે આ જિંદગી વ્યર્થ
જયધ્વનિ કરવા લાગ્યા. છે. કેકની પાસેથી એણે સાંભળ્યું કે બાહુબલીની એક મૂર્તિ
૪: ગોમટેશ્વરનાં દર્શન હજાર હાથ ઊંચી અને સુવર્ણમયી કયાંક છે. એણે એ મૂર્તિનાં અમે જ્યારે બાહુબલીને દર્શને ગયા ત્યારે શાસ્ત્રની દર્શનની ઝંખના લીધી. દીકરાએ જોયું કે હવે જે માતાને મર્યાદા ધ્યાનમાં રાખી આપાદમસ્તક ફરી ફરી દર્શન કર્યું. જિવાડવી હોય તો બાહુબલીની મૂર્તિ બે જ છુટકે. રાજપુરુષ ત્યાં મૂર્તિના ચરણની બે બાજુ બે લેખ કતરેલા છે. એક ક્ષત્રિય રહ્યો. મોટી સેના લઈને નીકળ્યો. પૂર્વ, પશ્ચિમ, દક્ષિણ, બાજુ જાની નાગરી લિપિમાં, બીજી બાજુ જૂની કાનડી લિપિમાં.. ઉત્તર ચારે દિશાઓ ફેંદી નાખવાનું એણે નક્કી કર્યું. લાખો પણ બંને ઠેકાણે એક જ મરાઠી વાક્ય– “ઝામુદાયે ર્વિ મારા સૈનિકો છે, ચારે દિશાએ ફેલાશે. હજાર હાથની ઊંચી
-ચામુંડરાયે બનાવરાવું.” મરાઠી ભાષાના ઇતિહાસકારો કહે છે મૂતિ ક્યાં સુધી સંતાઈ રહે? કેક દિ' તે જડશે જ, મારી
કે મરાઠી ભાષામાં લખાયેલા પુસ્તકમાં અને શિલાલેખમાં આ માતાની આંખે કૃતાર્થ થશે, અને હું સુપુત્ર કહેવાઈશ.
વાક્ય જૂનામાં જૂનું છે. આજની માહિતી પ્રમાણે મરાઠી ભાષા સેના સાથે ફરતાં ફરતાં રજપુપ દક્ષિણે આવ્યો. ત્યાં
ફૂટી નીકળી તે આ જ વાકય સાથે. ચામુંડરાયના પિતા કઈ એક જૈન મુનિએ એને પૂછયું: “હે શુરવીર, શા માટે આટલી દેવીઉપાસક હશે, એટલે એણે પિતાના દીકરાનું નામ ચામુંડા સેને લઈને ચાલે છે? કે દેશ જીતવા ચાલ્યો છે? કથી
માતા ઉપરથી પાડયું હોવું જોઈએ. કોઈ શાકતને દીકરો પ્રજાને સંહાર કરે છે? કેટલાં ઘરમાં હાહાકાર પેદા કરે
અહિંસામાગ જૈન ધર્મને ઉપાસક થયો એ પણ એ સમયને. છે? કારભાર સાથે કેટલા હૈયાના શાપ ઉઘરાવવા છે?” રાજ
ઇતિહાસ વ્યકત કરે છે. મરાઠી ભાષાના પ્રારંભમાં, લખવા પુરુષે કહ્યું: “એમાંનું મારે કશું કરવું નથી, હું તો મટેશ્વરનાં માટે, બે લિપિઓ એક સામટી ચાલતી હશે. મરાઠી ભાષા દર્શને ઊપડયો છું. મારા માતા એનાં દર્શનને ઝંખે છે.”
અને કન્નડ ભાષા જ્યારે સગી બહેને જેવી એકત્ર રહેતી હશે, સાધુએ કહ્યું: “એ મૂતિ છે ખરી, પણ તે આ લેકમાં નથી.
ત્યારે જ એ શિલાલેખ આમ કોતરાયા હશે. લાખ લાખ થશે એની રક્ષા કરે છે. માનવીએ કાઈ એ
ચામુંડરાય રાજપુશ્ય હતે. એની ભાષા મરાઠી હોવા મૂર્તિનું દર્શન કરી ન શકે. પણ બાહુબલી ગોમટેશ્વરનું દર્શન છતાં પ્રજાની બંને લિપિને એ પુરસ્કાર કરવા માગતો હતે. તને કરાવું. આ ચંદ્રગિરિમાં કેટલાય જૈન સાધુઓ તપ કરે મારી મીઠી, ભેળી, મરાઠી ભાષાનું આ ક્રિવિધ દર્શન કરીને હું છે. આની સામે પેલે વિધ્યગિરિ દેખાય છે. એના શિખર
ગળગળો થશે. મરાઠી ભાષાને ઉદ્ગમ અહીં છે, એ ખ્યાલથી ઉપર બાહુબલી ઊભા ઊભા તપ તપે છે. દુનિયાનું દુઃખ જોઈ
જ મરાઠી ગીરાની આ ગંગોત્રીમાં નહાઈને , હું પાવન થયો. કારણપૂર્ણ આંખે એ બોલે છે: “મને તુ: તરવાના પ્રાનાં - પછી મારું ધ્યાન ગયું રાફડાઓમાંથી નીકળતા મેટા આર્તનાશનમ” આ ચંદ્રગિરિના શિખર પરથી જે તું એક સેનાનું ' મેટા નાગો તરફ ગજવેલની તલવારને પારસમણિને સ્પર્શ બાણ ફેંકી તો બાહુબલીની મૂર્તિ ત્યાં છતી થશે.” રાજપુર થાય તો એ એ સેનાની થએલી તલવાર આકારે તલવાર જ હોય. રનખચિત ધનુષ્ય હાથમાં લીધું. ત્રણ હાથ લાંબુ સેનાનું છે. એ કાઈની હત્યા ન કરે. સેનાની તલવારથી પ્રહાર કરવા બાણ એ ધનુષ્ય ઉપર ચઢાવ્યું, સન્ન કરતું બાણ હવામાંથી જાઓ છે. સામા માણસને ઘા કરવાને બદલે એ પોતે જ ચાલ્યુ, વિધ્યગિરિનું શિખર ધર્યું, પથરાના પોપડા ખરી ખંડિત થઈ જાય અને તે રીતે પિતાનું સોનાપણું જાહેર કરે. પડયો, અને મંત્રી, કરણ, મુદિતા અને ઉપેક્ષાને બ્રહ્મવિહાર તેમજ કારણ્યમૂર્તિ અહિંસાધમી બાહુબલીના ચરણ આગળ બતાવતું ગામટેશ્વરનું માથું પ્રગટ થયું. રાજપુરુષ તે આનંદથી સ્થાન મળવાથી આ મહાવ્યાલ પણ સાવ અહિ સક થયાં છે બેભાન થયો, એની માતાનો . આંખોમાંથી ચોધાર આંસુને ' અને પિતાની ફણા ફેલાવી જાણે દુનિયાને અભયવચન આપે છે. પ્રવાહ વહેવા લાગ્યા. તરત અસંખ્ય મૂર્તિકારો ત્યાં આવી નજર કંઈક આગળ ચઢી ત્યાં બંને બાજુથી બે માધવીપહોંચ્યા. એક એકના હાથમાં હીરાની એક એક છીણી હતી. લતા મહાપરાક્રમી બાહુબલીને આધારે પિતાની ઉન્નતિક્રમ બાહુબલીના માથાનું દર્શન કરતા જાય છે અને આસપાસના સાધતી દેખાઈ. ધીરાદાત્ત નાયકને કમળ લતા સમી નાયિકા પથરાઓ ઉતારતા જાય. ખભા ઉઘાડા થયા, છાતી ઉધાડી' વળગે તેમ આ માધવીલતા આ સાધનાવીરને વળગેલી' છે. એ થઈ. બાહ ઉપર — વિશાળ બાહુ •ઉપર - વીંટળાયેલી માધવી-. : લતાએ કહ્યું: “આ તપાવીરની હું શી સેવા કરું? મારું કામ લતા સ્પષ્ટ દેખાવા લાગી. તેઓ પગ સુધી આવ્યા. નીચે કેવળ એની કઠોર તપસ્યા ઢાંકીને એમાંથી દુનિયા માટે પ્રગટ પ્રાચીન વલ્મિક (રાફડો) હતું. એમાંથી મહા ભુજંગો બહાર થતી કોમળતા અને પ્રસન્નતા વ્યક્ત કરવાનું છે. બાહુબલીને હું નીકળતા હતા, પણ તદન અહિંસક. મૂર્તિકારે છેક પગ સુધી વીંટળાઈ વળી છું એ ખરું, પણ હું કાંઈ એનું બંધન નથી. આવ્યા. પગના નખ ચમકવા લાગ્યા. તેના તળે એક કમળ. બંધનમુક્ત થયેલા એ મુક્તાત્માનું હૃદય કેટલું કમળ છે એને ખીલ્યું. એ જોઇને તેના સમવેત બધાનાં વદન કમળો પણ અંગુલીનિર્દેષ કરવા ખાતર હું એને પગથી માંડીને એના હૃદય. ખીલ્યાં, ભકત માતાનું હૃદયકમળ ખીલ્યું. એને હવે વધારે સુધી ચઢી છું.” જીવવાની લાલસા ન રહી. એણે કૃતાર્થ થઈ પોતાનું જીવનકમળ દુન્યવી શિષ્ટાચારમાં રચ્યાપચ્યા આપણે આ મૂર્તિ ત્યાંને ત્યાં જ પ્રભુના ચરણકમળ અર્પણ કર્યું.
તરફ જોતાંવેંત મનમાં વિચાર આણીએ છીએ કે આ મૂર્તિ * અનુસંધાન તા. ૧૫: ૯ : ૩૯ ના અંકથી
નગ્ન છે. આપણે મનમાં તેમ જ સમાજમાં જાત જાતની મેલી,