Prabuddha Jivan - Tarun Jain 1934 07 Year 01 Ank 13 to 14

SR No.: 525812
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrakant V Sutaria
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1934
Total Pages: 16
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 2 MB

Page 14

D
XBCCORDIONOPODODO DOCEDUODCDO DODO
૧૪૨
O D તા ૧૬-૭-૩૪
(૧૩૯ માં પાનાનું અનુસંધાન)
તેમાયા ખાઈ કેઈ સુર ફજેતીના હર ગમ ખાધી છે એવું લેવા જેવી બનાવી છે, અને અટકાથીજ ને એની પ્રતિ શું ક્યાં નથી મૃત્યુ અને વડિલા એ આશ્રિતે ઉપર થતી હોય તો એ સા', કાં તે મૂળ્યાસ કરતા હોય કે કાં અખંડ ચાર્જ કરવા પુત્ર અને પુત્રવધુના ખાનગી શવાસની તો પાંચ પંદરની નોકરી કરતૈ રાષ, ને કાં તે ધરની મેના વિરુદ્ધ થતી કે લિફ% થતી માની લેવાતી ગુપ્ત વાતે હાટડીએ પડયા પડયા તરંગી વીચારા કૌ ગાદી તકીમાં લાજશરમ છોડી બારણે ઉભા રહી કાન દઈ સાંભળવા ફાડતા એ પતિં એને માલીક અાવે ત્યારે અચાનક ગઢ પ્રયને કયાં નથી કથા અને કાષ્ઠ પુત્રના પરફ્રેશ્વગમને નણે કેટના રૂપમાં ન સ્વિાઈ જતું હોય ! જમવાને પાટલે પુત્રવધુની નીરાધારીતાને લાભ લઈ, પોતાની વાત પત્ની નાં બેઠેલા પતિ માબાપ અને ભાઇબ્રાંને સાંભળી જેનું કાઈજ અને કેટલીક જગ્યાએ તો એ પત્નીનીજ પ્રત્યક્ષ કે પરોક્ષ સાલી નહી એવી પુત્રવધુના વિરુદ્ધ અભિપ્રાય બાંધે, અને સામે પુત્રવધુની સાથે ગેરસંબંધ જૉયા પછી જ્યારે કુદરતે પાપ પત્નિને શિક્ષા કરવી એના ત્રિચાર વમર્ભે ચડે. તે પેકારવા માંડયુ તથા પુત્રને ગુર કરી પુજ્યને વિમ પતિને બચાવ કરીને પણ જાય કયાં? અને ચાવ પણુ કાની દેવામાં મેં કોઈ હિંસક, નપિશાચ સુરને કંપારી નથી પાસે ચાલે ? નાદાન માવડિયે ઍકરી, પત્નિ ની ફાડ પણ છુટી. પુત્ર સ્વતંત્ર ગાય નહી નીભાવી શક્તા , સયુકત ક. વાત પેટમાં ટકાવી રાખી શકેજ નહીના પુત્ર ને મેળ બની અાયરામે રહે ત્યારે જ પુજવધુ ઉપરના માળા ના
અત્યાચારો શકય થઈ પડે છેને ? અને પુત્ર ખૂબ રક્ત દાય માસમાંથી “સંયુક્ત કુટુંબ"માં બચવાનું તો નહીં જ, પતિને છતાં પણ્ સંયુક્ત કુટુંબમાં દેવ તો વિકારવશ વડિ* ભરમાવનારી, પતિનું રળેલું" પિયરમાં ભરનારી, અને પતિના લેથી પત્નીને બચાવવાને એને કાઈ ૨ાઠ સુઝે તેમ છે ? કમાણી પડયે પાયે ખાનારી"ના મહેણાં મારતા, છતાં દીન વિજાત કુટુંબના સુખભા માગે વિહરવા સિવાય ? અને દુ:ખી બની જવામાં પાવરધી ફી ભલભલા પુત્રેને “સંયુક્ત કુટુંબમાં નારીજીવન જૈપર બીન પણુ પ્રજાએ તેમની પત્નિએ વિરૂદ્ધ કર્યું એવું ભરમાવે છે ? કાસુના દુ:ખે છે. પ્રતિદિન પ્રગતિ કરતા ન-મુમના પવનમાં ફરતા ત્રાસે તે કંઈક નષ્ઠ સહન કરી શકતી નાનું કે બહેન પતિદેવ, પત્ની પણુ સંસ્કારી બને, જુનવાણી દિને ઉખેડ માવડીયા ભરથાનો સંબંધ ત્યાગી પિયરના રસ્તા ભીષા મુકે અને સ્વમાનરદિન “ની જીવન જીકળે એમ જ છે, છે; અને મોકળણ અભાવની-ટીનું એ સહન ન કરી શકે ત્યારે રૂઢિચુસ્ત વડિલે અને સાસુની ભેખડમાં ફસાયેલી, તે તેવી અબળાએ ખુબ શૈકઈ-રીભાઈ-નવાઈ આખરે થોડાક પ્રમાણુમાં પ્રગતિ માત્રને માત સમાન લેખતી એ અતિમહત્યાનું પાપ પણું હારી લઈ, આ ઝવતા નર્કમાંથી પુત્રવધુ•ી સ્થિતિ તે સુડી વચ્ચે સેપારી જેવીજ થાયને ? છૂટવાની હિંમત કરી છે. સાસના વાસ કરતાં મૃત્યુ અને પતિ અને પત્નીના મૃતર-લટ પણ્ એવા કુટુંબમાં રવાથીજ ભયસૂચક નથી લાગતું' એજ સારુના સીતાને સ્થાન આપે થાયને? છે, ખેરેજ સાસુપૐ બિરાજતી સ્ત્રી આપઘાતૃપ્રેરક પ્રાણી સંયુકત કુટુંબના રિવાજો પણ વિત્રિ અને જંગલી. બની બેસે છે.
પુષ તે સાવ કા કાઢ, ને સ્ત્રીનેજ અવું લાગે વળગે. પતિની બહેનના ગાસ તે સાચું કરતાં એ નક્કી. નજદિકનું કે દુરના નું અવસાન થાય તે પુત્રવધુથી સાસુ તે કોઈ દિવસ વક઼ના ઉપર રીઝે, અને નમતુ મુકે, ઉનાળ.ના ખરા ભરે કે શિયાળાની રાનીની કડતી ઠં**ીમાં પશુ નથુ તું ભાભી ઉપરનું વળ જુનું દ્વાર તે મામીના ચંપલ પહેરાય નહીં" 1 શ્રેમાસાની ભર વરસાદની ખાડીમાં તાણાવાણુ જ ખેંચી કાઢ. “સંયુકત કુટુંબમાં છે, અને હંછ
છત્રી તે શું પણુ માધે કપ' પણ રખાથ નહી ! ઊંચા માબાપ બેઠાં છે, અને ભાભી આજી નીકળી તે પૈણુ
કુળના, અને સાસુ સસરા હૈયાત માટે અમુક કાળા વા તે માબાપના ગયા પછી ઘરની આબુનું શું કરશે? ભાઈ તે પહેરવાંજ અગર તેજ પૌરાય ! બિયારે ભળે છે, અને ગમે તે પાખંડી છે, ભાઈનું ને
પુત્રવધુએ ભલે લમ ઢાળે છwી જન્મને લાજ-મટે ન એટલે બેતવું પડે નહિંતર એના ઉપર યુકે પણ કાણુ "
'એ હાથ પશુ સાસુના સામ્રાજ્યમાં ધ્યાગ્યા પછી એના આ અને આવું કેટલું વૈ વિશેષ એક તુંઠRાજી નષ્ણુ દના,
કુટુંખની નીર્તિ સાચવવીજ જોઈએ ! પુત્રવધુએ દરેક નાના સાવ સુશીલ, ડાહી, અને સંસ્કારી ભાભીને જરીને બેલાયેલા
મેટાની લાજ કાઢવીજ જોઈએ ! અને સા કઈ મેટાની
પગચંપી કરવા તત્પર રહેવું જોઇએ ! આ એમનું કુળાભિમાન ! સંયુકત કુટુંબના શૈાહા તળે એ પુરવ' એટલે વળી એક આજના યુગને દાક્ષાપક લાગતી પણ ખૂબજ કેટલાયે પતિના પિતા, દાદા કે વડિાએ તે નિરાધાર પણ પ્રચલીત માન્યતા એ છે કે દરૅક પુત્રવધુને લગ્ન પછી તરત વધુએના ઉપર કાળે કરજ વચ્ચે છે. બીમારી શબળાએ થાળક્ર થવું જ જોઇએ. જો એમ ન થાય તે સંયુક્ત કહું, એ ગભ અધિવાન વડિલોની પગચંપી કરે, સૈવા ઉકાકે, “ના સત્તાધીશા એને બદલ ગુનેગાર ગણે ! ક્રાઈ ગમને પડયે બે ઝીલવા ખડેપગે તtપર રહૈછના કોઈ અપશુકનિયાળ કહે, કાઈ અશુભપમી કછે, અને 'કાઈ તે ચિંકારવશ યુરે પુનીતુબ પુત્રવધુના ઉપર અત્યાચાર ક્યાં એથીમે આગળ વધીનૈ એલરેલ વ. ને એને માળ
એવીને આગળ વધીન =
થાય નથી ગુજાયે'પિતા તરફ મુડ ફરજ સમાન કાઈ પુત્ર પણું જીવતાં ન રહે તે એ કુટુંબના માને એનું વર્તન પૈડું બેલેં, એને નિમા"ધતા સિમજી પુત્રવધુ સાથે ચેડાં વિચિત્ર લાગે, અને એને કાઈ અનૈરી ઉપમા આપે. જે કરવા સ્ત, શિયળરક્ષણનો કટોકટી પ્રસંગે પુત્રવધુના હાથના
( અનુસંધાન પાનું ૧૪૪ )