________________
૨૧૦
જૈન ધર્મ વિકાસ.
તો તેમણે ચલાવેલા પિતાના પંથની પરિસ્થિતિ જોતાં તેમને જરૂર આંસુ આવે. અરે એટલું જ નહિ યદિ તેમની અપીલની અસર થતી હોય તો તેઓ પિતાની સમાજને અપીલ કરે કે મહાનુભાવ આ ગુરૂડમવાદને ફેંકી દ્યો, આ મિથ્યાત્વ દેવદેવીઓની ઉપાસનાને તિલાંજલી આપી દઈ શુદ્ધ માગે આવી જાઓ. યદિ મારા મૂર્તિપૂજાના વિરોધનું આ પરિણામ આવત એમ મને સ્વપ્ન પણ કલ્પના હેત તે હું જીનપ્રણીત જીનમૂર્તિપૂજાને વિરોધ કદી ન જ કરત વગેરે વગેરે અપીલ કાઢત.
આ સ્થાનકવાસી સંપ્રદાયના વિદ્વાન મુનિઓ અને નેતાઓએ સવેળા જાગૃત થઈ વધતા જતા ગુરૂડમવાદ ઉપર અને મિથ્યાત્વ દેવદેવીઓની ઉપાસના “ સામે { લાલ બત્તી ધરવાની જરૂર છે. નહિ તો ભવિષ્ય બહુ અંધકારમય આવતાં વાર નહિં લાગે.
આજે કેટલાક સ્થાનકમાગિ સાધુઓ શ્રીજીનવરેન્દ્રની ઉપાસનાને વિરોધ કરે છે, પરંતુ આ ગુરૂડમવાદ સામે કે મિથ્યાત્વી દેવદેવીઓની ઉપાસના સામે એક હરફ પણ ઉચ્ચારતાં સંકેચાય છે. આમાં મુખ્ય કારણ એ જોવાય છે કે તે સાધુએ અજૈન હોય છે. અને સંસ્કારમાં કેળવાયેલા હોય છે એટલે તેઓમાં પિતાના પૂર્વ સંસ્કારની દઢતા એટલી સચોટ છાપ પાડેલી હોય છે કે જેથી મિથ્યાત્વી દેવ દેવીઓની પૂજાના પ્રચારમાં આપણું માન અને સત્કાર વધે છે જેથી તેની ના પાડી શકાય જ નહિં. માત્ર જીનપૂજાની જ ના પડાય છે –
[ચાલુ) મન સાગરનાં મેજ લેખક –બાપુલાલ કાળીદાસ સંઘાણી. “વીરબલ.
(ગતાંક પૃષ્ઠ ૧૯૨ થી અનુસંધાન ) દયા, ક્ષમા, વગેરે મહાપુરૂષોના જીવન વૃક્ષનાં સાહજિક ફળે છે. મહા. પુરૂષ જીવન સંગ્રામમાં રપ હોય છે. એને કેણુ શસ્ત્ર પ્રહાર કરે છે, કોણ દેષ કરે છે. એ જોવાની કે ધ્યેય વિહોણે અન્ય વિચાર કરવાની ફુરસદ હતી નથી એતે અન્ય સર્વ ક્ષેત્રેથી ધ્યાન ખેંચી લઈ આદરેલા કાર્યમાં એકતાર રહે છે. આ એકાગ્રતાનાં જુજ રૂપે દર્શન કરી આપણે એને અહિંસા, દયા, ક્ષમા એવાં નામ આપીએ છીએ. આપણી ટુંકી દ્રષ્ટિ આ અહિંસાદિનાં નામને પાર કરી જીવનવીરના હાર્દને પિછાની શકતી નથી.
ભાવપૂજા એજ ખરી પૂજા છે, દ્રવ્યપૂજા ભાવપૂજાને પુષ્ટી આપનારી હાઈ બાલઉપાસકને ખાસ જરૂરી છે. ભાવપૂજા એટલે આત્મિકવિચાર–આત્મ-વિકાસના વિચારે. ધ્યાન વા સમાધિ.
અવિવેક, ખરાબ વિચાર, વર્તન, કે વાણી કરવાં એ ઉપાસના મંદિરની
