Page Text
________________
૧૭૦ :: બુદ્ધિપ્રકાશ એ માટે મેં કદી મારી બીજી કઈ સગવડ વા હતા અને જયારે પછી હું સત્યાગ્રહ નિમિતે જેલમાં અનુકળતા તરફ લક્ષ્ય કર્યું નથી. આપે આ૫ જે ગયો ત્યારે તેઓ પાછળથી શાંતિનિકેતન ગયેલા. જે બને તે બને. બીજા ઘણુ ડાહ્યા લોકોને મન મારી સાધુ એ મારી સામેના પક્ષના છે તેમણે ભણવાની આ રીતે કામ કરવાની પ્રથા અવ્યવહારુ ગઈ છે. સહાયતા મારી પાસે જયારે માગી છે ત્યારે ઘણી એમને મન આ બાબત મારી જડતા જણાય છે ખુશીથી મેં આપેલ છે, એટલું જ નહીં તેમને એ અને મને પણ કેટલીક વાર પ્રતિકૂળતા ઊભી થાય જાતની સહાયતા કરવા તેમના મકાને જાતે જઈને છે. છતાં જે કામને સ્વીકાર્યું તે તરફ સતત હું વંચાવી આવેલ છું. અમદાવાદમાં લગભગ ત્રીશ વફાદારી રાખવી અને તેમાં જાતને રેડી નાંખવી બત્રીશ વરસથી રહું છું, કેઈ ઉપાશ્રયને મને એ જ મને હંમેશાં ઉચિત લાગ્યું છે અને એ ઉચિતતા પરિચય નથી તેમ પ્રસંગ પણ નથી, છતાં કોઈ માટે મારું અંતરમન બરાબર સાક્ષી પૂરે છે અને જ્યારે મારી પાસેથી ભણવાની વા કાંઈ સમજવાની સતેષ અનુભવે છે. વિદ્યા દ્વારા જીવન ચલાવવું ઈચછા કરે ત્યારે હું તૈયાર જ હોઉં છું અને મને પહેલેથી જ ખટકતું આવ્યું છે અને ઘણી વાર તે માટે ભણનારની અનુકુળતા ઉપર મારું ધ્યાન એમ પણ થઈ આવ્યું છે કે બીજો કોઈ ધંધે વિશેષ જાય છે. મારી એવી ધારણું છે કે જ્યાં સુધી આવડી ગયો હોત તો તે દ્વારા નિર્વાહ સાધન મેળવી જાત બરાબર ચાલે ત્યાં સુધી મારી પદ્ધતિ અખંડ વિદ્યાદાન, વા સાહિત્યિક પ્રવૃત્તિ કશા બદલાની. ચાલતી રહેવી જોઈએ. અપેક્ષા વિના જ કરતો રહેત. પરંતુ એ મનોરથ ૨૬. જ્યારે હું મહારાજશ્રી ધર્મવિજયજી સાથે ફળવાની આશા હવે મુદલ રહી નથી એટલે મારી માંડળથી પગપાળા વિહાર કરતા કરતા પેથાપુર જે પ્રવૃત્તિ વર્તમાનમાં ચાલે છે તેમાં જ જાતને પહેર્યો ત્યારે મને રાત્રે રડવાની ટેવ પડી ગઈ નીચોવીને કામ કરતા મયા રહેવું એ જ મારે મન એટલે હું ઊંઘી ગયો હોઉં અને કોઈ જગાડે તે હિતાવહ છે અને સંતોષપ્રદ છે.
તરત જ રડવા લાગી જાઉં અને બેએક કલા એ - ૨૫. મેં એવો રિવાજ રાખે છે કે ભણનારાં રડવાનું બંધ ન થાય. પછી આપોઆપ બંધ થઈ ભાઈબહેનને બને’ તેટલા સહાયભૂત થતા રહેવું, જાય. આ પછી મને કઈ પૂછતું કે શા માટે રડતા તેમને ભણાવવું અગર ભણતર માટે જે નડતર હોય હતા? તે હું કહેતે હું જ્યારે રડતો હતો? અર્થાત તે દૂર કરવા પ્રયત્ન કરો, તે સારુ જે આર્થિક એ રડવાની મને ખબર ન રહેતી. આ ટેવ બનારસ અગવડ હોય તે પણ બની શકે તેટલે પ્રયાસ કરીને આવ્યા ત્યાં સુધી પહોંચી અને પછી અચાનક ધની મિત્રોઠારા દર કરવી. આ રીતે હું ઘણું એની મેળે જ ચાલી ગઈ. એ જ રીતે મારી બીવાની વિદ્યાથીઓના સંપર્કમાં આવેલ છું. જ્યારે હું મારવાડ ટેવ પણ ઘણા લાંબા સમય સુધી ચાલી. જ્યારે તરફ રહે ત્યારે મારા સહૃદય સ્નેહી શ્રી દુર્લભજીભાઈ કલંબે ગયો અને ત્યાં રાત્રે એકલો ઊઠવાનો પ્રસંગ ઝવેરીના નિમંત્રણને માન આપી ખ્યાવર ગયેલ પડવા લાગે ત્યારે એ ટેવ પણ છૂટી ગઈ. અને ત્યાંની સ્થાનક્વાસી ટ્રેનિંગ કૉલેજના બધા ૨૭. દેશવટાન રખડપાટ જ્યારે મટી ગયો વિદ્યાથીઓને મેં ન્યાયતીર્થની પરીક્ષા માટે તૈયારી અને કોઈ પ્રકારની અગવડ વગર અમદાવાદ પહોંચી કરાવી હતી. તેમાં ભાઈ દલસુખભાઈ માલવણિયા, શકયો ત્યારે મુંબઈ યુનિવર્સિટી સંચાલિત ઠક્કર શાંતિલાલ શેઠ, ભાઈ દલાલ, સજજનસિંહ, વસનજી માધવજી વ્યાખ્યાનમાળામાં “ગુજરાતી ખુશાલદાસ કરગઠળા, હરખચંદ દોશી વગેરે અનેક ભાષાની ઉત્ક્રાંતિ' એ વિષય ઉપર પાંચ વ્યાખ્યાને વિદ્યાથીઓ હતા. ભાઈ દલસુખભાઈ અને શાંતિલાલ આપવાનું મુંબઈ યુનિવર્સિટી તરફથી મને નિમંત્રણ શેઠ એ બને વિદ્યાથીઓ તે અમદાવાદમાં મળેલ. એ વ્યાખ્યાનોનું એક મોટું પુસ્તક મુંબઈ પ્રીતમનગરમાં મારે ઘરે રહીને પણ અધ્યયન કરતા યુનિવર્સિટિએ પ્રકાશિત કર્યું છે. કયાં વળામાં જીનમાં
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www jainelibrary.org
| SR No. | 522256 |
| Book Title | Buddhiprakash 1955 06 Ank 06 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Nagindas Parekh |
| Publisher | Gujarat Vidyasabha |
| Publication Year | 1955 |
| Total Pages | 36 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Buddhiprakash, & India |
| File Size | 8 MB |