________________
વાચક શ્રી યશોવિજયજી મત
૪૧
हवे त्रिजौ अन्योअन्य, शून्यकार अनुष्ठान । कोहक जीव भद्रकपणे, लहे फल पुण्यनिदान ॥ ५ ॥ तद्धेतुने कारणे, जिन आज्ञाक्रिया ध्यान । गुरुसेवाए ते लहे, छेदे कर्म निदान ॥ ६ ॥ सिद्ध द्रव्य अरूपी तणो, रूपातीत धर्म ध्यान । तेहपणे परगुण आसिका, स्वद्रव्य अतिइ निदान ॥ ७ ॥ अभेदरूप ध्यातायकां, स्वद्रव्य निरखे जोय । शुकलध्यान वलतो लहे, ए पद्धते इम होय ॥ ८ ॥ सन्तपदादिप्ररूपणा, लहे द्रव्यगुण पर्यवरूप। नयनिक्षेप प्रमाण करि, भावे आत्मस्वरूप ।। ९॥ निज पर्याय में चित्त रहे, न लहे परयाइरूप । पुण्यानुबंधी करे क्रिया, इहतवे तसरूप ॥ १० ॥ हवे अमृत अनुष्ठानकुं, आवे आत्मस्वभाव । हुँ का ते नविग्रहे, निरखे उदासीन भाव ।। ११ ॥ विरा कांता दो दृष्टि थाइ, होय आतम अमृत समान !
आत्मयोग दुने अमृता, नुष्ठान प्रभापरा दृष्टि जाण ॥ १२ ॥ उदघागति वेइ खेपवे, पण राता न ताता होय । योग शुभाशुभ उपजे, खेद राग नहि कोय ॥ १३ ॥ जेहने अंत क्रिया हुइ, ते आतमा अमृत समान । अशुभ दोइ गति तस टली, ते निश्चय लह निर्वाण || १४ ॥ अमृत स्वभाव सुख आसिका, सप्तधातु रस भेद । स्वेत मांस लोहीत सहुआ, ए जिनपदकुं खेल ।। १५ ॥ अनंत संबंधी दूरे रया, खेले युद्धल खेल । पूरवभवना बंधथी, पणि न गणे घिरको मेल ॥ १६ ॥ आल्हादने सुख आसिका, वांछा पजत्र जेह । शुद्ध द्रव्यगुण पज्ञवा, तिणे अनादि तुज तेह ।। १७ ।। जव संजलणा माफिके, कर्म रहे जब जाण ।। तव ते जिनादि संयम लीए, अमृतयोग अनुष्ठान ॥ १८ ॥ स्त्रद्रव्य शुद्ध गुण पजवा, ते स्वभाव जिन राख । परद्रव्य अशुद्ध गुण पजवा, तेह भाव तुज नाखि ॥ १९ ।।
