________________
કાવ્યપુજ.
થી ખાર આખું, જગત નીરસને શુન્ય તુજને સખા! વ્હાલા ! પ્રેમી ! પ્રિય ! પ્રિય ! મ્હને માય કરજે. નકી શબ્દો મ્હારા જીગર કુમળુ તુજ ચીરો ! અરે ! શબ્દો ખુની મરણુ વા અન્તુજ કરશે ! પ્રીતિનું પંખિડું પ્રણયહીન દેશે પ્રજળશે ! અભાગી જે માટે, પ્રિયતમ ! મને માફ કરજે. પ્રીતિ કાર્યં હારી વિમલ પ્રીતડી સ્પષ્ટ દીસતી, ઘડી દે, નેત્ર, અવયવ દરેક ટપકતી; હું માટે હોમ્યું હૈ, સુખ સહુ સખે તુચ્છ ગણીને ! અરે ! વ્હાલા ! મ્હારા ! પ્રિયતમ ! મને માફ કરજે મમાગી હુ ક્યાંથી ! હૃદય ધરવાને મળી ગઇ, સરીતા પ્રીતિની રણુમહી વહી કમાં ઉલટથી ? સુકાયેલે હૈયે, જળ સહુ ામી ધૂળ ઉડી, સખા! પ્રેમી! વ્હાલા ! પ્રિયતમ ! મને મા કરજે.
અરે નિર્માયું આ કમનસીબ મ્હારા નસિમાં ! ઉંડી આશા હારી, વિકળ કરીને ધાવ કરવા ! અરે ! પાપી મ્હારા કર, તલ એ કાન્ત કરશે! સખા ! પ્રેમી ! વ્હાલા! પ્રિયતમ ! મને માફ કરજે. દિમાં છે વિશ્વેશે રૂદન કરવા નિત્ય મુજને ! પ્રભુની પ્રચ્છા તે ઉર, વજ્ર થવા યત્ન કરરો વિધિએ નિમ્મેના હસવું ડિનભાગી સખા ! વ્હાલા ! પ્રિયતમ, મને માફ મને દેરી નવા પ્રય પથમાં, યત્ન સજજે, નહિ મ્હારાં કાદી' પતિત પલાં ત્યાંજ પડશે; પ્રભુએ નિમઁલા નિયમ વશ આખુ જગત છે, અને તેથી વ્હાલા ! પ્રિયતમ મને મા કરજે.
હૃદયને !
કરજે !
દશા વિશ્વે મ્હારી વિપરીત બની છે પ્રધ્યુમને, હદે આળગીએ હૃદય ડગલું નાજ ભરશે; વિધિના નિર્દેલા વિક્ટ પથ માંહે ગતિ થશે, ન ટુટ ુથીએ ! પ્રિયતમ મને માક્ કરજે ! મનુષ્યા વિષે શું! કરી જરી શકે આત્મબળથી ! વિધિ ચાવી આપે જન તણી થતી તેમજ ગતિ ! કુ, નાચે, ખેસે, પરવશ બધાં છેજ પુતળાં, રડી માચુ વ્હાલા ! પ્રિયતમ મને માર્કરને !.
------
*
૧૦
૧૧
६७
૧ર
