Buddhiprabha 1909 10 SrNo 07

SR No.: 522007
Original Sutra Author: N/A
Author: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal
Publication Year: 1909
Total Pages: 36
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Buddhiprabha, & India
File Size: 890 KB

Page 32

Sink not in spirit; who aimeth at the sky Shoots higher wuch than be that siweth at the tree
તારી રીતભાત બહુ સાદી રાખ. પરંતુ તું તારે ઉદ્દેશ ઉચ્ચ રાખ, કે જેથી તું નમ્ર અને ઉદાર થદ રાણીશ; કારણ કે જે મનુષ્ય આકાશને તાકીને ઘા ફેકે છે તેનો ઘા હા સુધી પણ પહોંચી શકે છે,” થુલસુખની પરિતૃમીમાંજ વા તેનીજ ભાવનામાં જીવનની પરિસમાખી માનવી એના જેવું મનુષ્ય જન્મને અકળ ગુમાવવારુપ બીજું કઈ પણ મુખીનું કૃત્ય નથી. તે મનુષ્યનું જીવન ને પણ આનંદનું શરણ થા' પડતું નથી. તેવા મનોને સત્ય વસ્તુ પ્રત્યેનો પ્રેમ અને સહદયના અવાં તે નિબળા અને નિર્માલ્ય થઈ રહે છે તે ઉત્તમતાના નમુનારૂપ. સ્થળ વિષયસુખ સ્વાથને પરિત્યાગ કરનાર પુરૂષા સાધુપુફાનાં જનકલ્યાણનાં કોઈ પણ કાર્યમાં તેમની સહાનુભૂતિ મળતી નથી. જેમ સેનાપતિની આજ્ઞાનું પાલન સેનિકોને વિજયને અભિમુખ કરે છે, તેમ પ્રકત સહુધાના જનકલ્યાણનાં કાર્યની પ્રશંસા, કદર અને સહાનુભૂતિ તે કાર્યની સાધક થાય છે. ઉદારતા અ ઈશ્વરી અંશ છે. મારું મન એ સર્વ કાઈના ગુણ હોવો જોઈએ. સ્વાર્થ સર્વ કાઇને હોય છે. સ્થળમુખા જગનાં સર્વ પ્રાણીઓને ન્યુનાધિક અંશે રહેલાં છે, પરંતુ તેમના પ્રત્યે જેમ વિશે અભાવ અને ઉત્તમ ભાવના અને ગુણે પ્રતિ જેમ અધિકનર પ્રીતિ, સન્માન અને આ દર તેમ મનુ ઉશ્ચકોટિમાં મુકાય છે, અને જગતને ઉપયોગી અને સહાયક થઈ પડે છે. મહત્વાકાંક્ષાનો ગુણ ઉત્તમ છે, કારણ કે સ્કુલસુખપ્રતિ નિર્લોભ અને નિદષ્ટિ થયા વિના મહત્વાકાંક્ષી થવાતું નથી.
રે ભૈતિક મનુષ્યો ! ખાનપાનની જગા લાલુએ વધારનાર, વસ્તુઓમાં આ નંદ માની, વા આંખને આહલાદ આપનાર સાર સુશોભિત વસ્ત્રો પહેરી, તું પિંડ પાધી ન થા ! તારું જીવનસુત વામસંતોષ અને તેને ઉત્તેજક - તિક વિષયોથી જુદા પ્રકારનું છે.
તારા માનવ બંધુઓ ને ! જ્ઞાતિબંધુઓની અનાન અવસ્થા, રંક અવસ્થા, દુઃખ દારિદ્ય દૂર કરવામાં નારવ્ય ખર્ચ તેમને આશ્વાસન આપવામાં તારા સમય અને બુદ્ધિ ચાતુર્યના સદુપયોગ કર ! યુક્તિપ્રયુક્તિથી ખુશામતવ ધનિકો અને ભાળા મનની આંખે આંજી તેમના દ્રવ્યને અરપણ કરી સ્વાર્થ પરિતૃપ્ત કરવામાં સંતુષ્ટ ન થા ! જે દ્રવ્ય માટે નું અને માહ ધરાવે છે, જગતને વાન અને જળપ્રપંચથી ડગી તું વાર્થ સાધ્ય છે તે વ્ય પણ નાશવંત છે અત્ર પણું રહેવાનું છે, તે મિયા આમિક વિનિપાતને માર્ગ