________________
अपभ्रंश भारती 17-18
78.
चउ कसाय सण्णा रहिउ चउ गुण सहियउ वुत्तु। सो अप्पा मुणि जीव तुहं जिमू पुरु होहि पवित्तु ।।78॥
79.
वे पंचहं रहियठ मुणहिं वे पंचहं संजुत्त। वे पंचहं वउ गुण सहियउ सो अप्पा णिरु वुत्तु ।।79॥
80.
अप्पा दंसणु णाणु मुणि अप्पा चरणु वियाणि। अप्पा संजमु सीलु तउ अप्पा पच्चक्खा णि ।।80 ।।
जो परिजाणइ अप्पु परु जो चयइ णिभंतु । सो सण्णाणु भुणे हिं तुहुँ केवल णाणे बुत्तु ।।81 ।।
रयणत्रय संजुत जिउं उत्तमु तित्थ पवित्तु। मुक्खहं कारणि जोइया अण्णु न तंतु न भंतु ।।82 ।।
दंसणु जहिं पिछियइ बुह अप्पा एहु णिभंतु। पुण पुण अप्पा झाइयइ सो चरित्तु पउत्तु ।।83 ।।
84.
जहिं अप्पा वहिं सयलगुण केवलि एम भणंति। तहिं कारणिए जोइ फुडु अप्पा विमलु मुणंति॥84॥
एक्कल्लउ इंदिय रहियउ मण वय काय ति सुद्धि। अप्पा अप्पु मुणेहिं तुहं लहु पावि वि सिवसिद्धि ॥85॥
86.
जइ वद्धउ मुचिउ मुणहिं तो वंधियहि निभंतु। सहज सरुवे जइ रमहि तो पावहि सिव संतु ॥86 ।।