________________
94
अपभ्रंश भारती 15-16
भमती भमति आवी ते जाणि, पुष्प नयरि सुणो महीघणीए।
आंम्र वन्न छ तिहां सविशाल, तिहां मुनिवर आव्या ज्ञानघणीए॥15॥ फटिक सिला तलि बैठा चंग, संघ सहित सोहवणाए। विश्वलोचन स्वामी तणो नाम, अविधिज्ञानी रलीयावणाए।16।। महिचंद्र राजा गुणवंत, वांदण आव्यो मनिरलीए। सयल सजन परिवार सहित, नमोस्तु कीयौ भाववीलए॥17॥ पूजा करी बैठा सविचार, धर्मं सांभल्यो अति रूवडोए। समकित वरत लीयां वलिसार, बार भेद तप गुणे जड्योए॥18॥ तिणे अवसरि आवी ते बाल, समादीठी बहु निरमलीए। भीख मागुवा कीवी बहु आस, उभी रही दयावणीए॥19॥ वस्त्र जीर्ण पहिरीया अतिहीण, कुरूप दीसै वीहांवणीए। राजा दीठी ते रूप विण, प्रीति उपनी सौहावणीए॥20॥ तव सद्गुरु पूछ्या मनरंगि, विनय सहित सोहावणीए। एक रूप भीखारीय होव, ए दीढ़ मझ मोह घणोए॥21॥ ॥भास आनंदानी॥ तव मुनिवर इम बोलीया, आनंदारे, राजा सुणो तुम्हे सारतो। वणारसी नयरी तम्हे राजा, आ., होता अति सविचार तो॥1॥ ए राणी होती तम्ह तणी, आ., अवर दासी छुई जांणितो। विषय सौख्य ने कारणे, आ., जोगिणी हुई दुख खाणितो॥2॥ पाप करीयो तिन्हु अति घणो, आ., मुनिवर काजे उपर्सगतो।।3॥ नरक पशु गती भोगवी, आ., दुख पाम्या उतंगतो॥3॥ मनुक्ष जन्म इन्हूं पामीयूं, सजन घन विणासतौ॥4॥ विश्वभूति राजा होता, आ., तम्हे वाणारसी अति चंग तो। रांणी वियोगं राज छोड्यो, आ., जनम जवाड्यो उत्तंगतो॥5॥ पुण्य विणा संसार भम्या, आ., गज हुवा एक वार तो। वन मांहि सहगुरु देखीया, आ., उपसम हुवौ अपारतौ।।6।।