________________
124
अपभ्रंश-भारती-2
अमंगलिय पुरिसहो कहा
एक्कहिं णयरि एक्कु अमंगलिउ मुद्ध पुरिसु आसि । सो एरिसु अत्थि जो को वि पभाये तहो मुह पासेइ, सो भोयणु पि न लहेइ । पउरा वि पच्चूसे कयावि तहो मुहु न पिक्खहिं। नरवइए वि अमंगलिय पुरिसहो वट्टा सुणिआ । परिक्खेवं नरिदे एगया पभायकाले सो आहूउ, तासु मुह दिट्ट। जइयतुं राउ भोयणा उवविसइ, कवलु च मुहि पक्खिवइ, तइयहु अहिलि नयरे अकम्हा परचक्क भये हलबोलु जाउ । तावेहिं नरवइ वि भोयणु चयेवि सहसा उठेविणु ससेण्णु नयरहे बाहिं निग्गउ।
भय कारणु अदट्ठण पुणु पच्छा आगउ । समाणु नरिंदु चिंतेइ-इमहो अमंगलियहो सरूवु मई पच्चक्खु दिट्स, तओ एहो हंतव्वो । एवं चिंतेप्पि अमंगलिय कोक्काविएप्पिणु वहेव चडालसु अप्पेइ । जइयह एहो रुवंतु, सकम्मु निदंतु चंडालें सह गच्छंतु अत्थि, तइयहु एक्कु कारुणिउ बुद्धिणिहाणु वहाहे नेइज्जमाणु त दट्टणं कारणु णाइ तासु रक्खणसु कण्णि किंपि कहेप्पिणु उवाय दंसेइ । हरिसंतु जावेहिं वहस्सु थभि ठविउ तावेहिं चंडालु तं पुच्छइ-'जीवणु विणा तउ कावि इच्छा होइ, तया मग्गियव्वा ।' सो कहेइ - महु नरिद मुह दंसण इच्छा अत्थि। तया सो नरिंद समीवं आणीउ। नरिंदु तं पुच्छइ - एत्थु आगमण किं पओयणु ?
सो कहेइ - हे नरिंदु । पच्चूसे महु मुहस्सु दसणे भोयणु न लहिज्जइ । परन्तु तुम्हहं मुह पेक्खणे मज्झु वहु भवेसइ, तइयहु पउर कि कहेसति/कहेसहिं । महु मुहहे सिरिमंतहं मुह दसणु केरिसु फलउ संजाउ ? नायरा वि पभाए तुम्हहं मुह कहं पासिहिरे । एवं तासु वयण जुत्तिए संतुट्ठ नरिंदु । सो वहाएसु निसेहेवि पारितोसिउ च दाएवि हरिसिउ सो अमंगलिउ वि संतुस्सिउ ।