Jain_Satyaprakash 1953 10

SR No.: 521703
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1953
Total Pages: 28
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 12 MB

Page 13

ગાંડી!
સાવી પણું સવારથી નીકળે, ગલીએ ગલીએ ને લતે લત્તે ભમે ને જે મળે તેને પૂછે. સાંજ પડે એટલે પિતાને સ્થાને પહોંચી જાય. નથી તેને ખાવાનું ભાન કે નથી સૂવાનું. દિવસે મહિલાઓ અને વર્ષો થયાં તેની આંખ વહાલસોયા પુત્રની ભાળ મેળવવા મીંચાણી નથી, આંખનું ઘારણ પણ એ “ગાંડી' છે એમ લેકેને જણાવવા દરેક ક્ષણે તૈયાર હતું. પછી તે એ નીકળે ને તેની પાછળ છોકરાઓનું ટોળું જામી જાય -જાણે એક મોટો વડે નીકળ્યા હોય એવું વાતાવરણ જામે. - સવારનો સમય છે. અટારીમાં યુવક અને યુવતી બેડાં છે. યુવકના કેશકલાપમાં યુવતીના હાથની આંગળીઓ ફરી રહી છે. યૌવનસુલભ અનેક ચેષ્ટાઓ યુવતી કરી રહી છે. . ગમે તેમ હે પણ યુવક આજ સવારથી ઊઠયો ત્યારને કોઈ અગમ્ય વિચારમાં લીન બની ગયું. એના મનમાં શું વિચાર ચાલે છે તેની સમજ યુવતીને પડતી નથી એટલે યુવતી માને છે કે આજ કઈ વગર કારણે જ એ રીસાયા લાગે છે. નહિ તે પરાણે બેલાવે એવા એ આજ કેમ બોલતા નથી !
દિવસ ઊંચે ચડ્યો ને – શેરીમાં બગડી” ની જોરદાર બૂમ પડી અટારીમાંથી યુવક માર્ગ ઉપર નજર કરી તે....એક સ્ત્રી રસ્તે જતા -- આવતા દરેકને પૂછી રહી છેકેઈએ મારો અરણીક જે છે. જો હેય તે કહે – તે આવે છે તે છે –
સ્ત્રી પાછળ છોકરાઓનું ટોળું જામી ગયું છે. આ દશ્ય જોઈ જોઈને જનતા ટેવાઈ ગઈ હતી. એટલે કે બેટી થતું નહતું. સહુ પોતપોતાને કામે ચાલ્યા જતા હતા.
પણ – અટારીએથી જેનાર યુવકને માટે આ દશ્ય તદ્દન નવીન હતું. એટલું જ નહિ, પણ હદયમાં આંચકા લાવે એવું હતું.
કયાં પિતે? ને કયાં આ દશ્ય ખડુ કરતી સાધી માતા !
પિતાને ભૂલાઈ ગયેલે ભૂતકાળ નજર સામે તરવરવા લાગે. આ દર્શન માત્રથી તેના હેયમાંથી મેહની સેનાએ ચાલતી પકડી. જાણે ધેન ઊતરી ગયું અને તે પણ એ મહાલયમાંથી નીચે ઊતરી પડો ને સારીના પગમાં પડયો. યુવકના મુખમાંથી એક શબ્દ સરી પડશે. “મા!' –ને તેણે આગળ ચલાવ્યું: “કાયર બન્ય. સંયમની કરતા સામે હું ટકી શક્યો નહિ, હું અપરાધી છું – ઘોર અપરાધી છું. મારે કારણે – તારી આ દશા ? હવે હું નહિ કશું – ફરી એ માર્ગે ચાલીશ ને પાર ઊતરીશ – મા. ! ચાલ-મને ગુરુ મહારાજ પાસે લઈ ચાલ’– માનું મન ઠેકાણે આવી ગયું.
પિતાના પુત્રને લઈને તે ગુરુમહારાજ પાસે આવી, પુત્રે પિતાની ફરી સાધના કરવાની તત્પરતા બતાવી. એગ્ય આત્માને ફરી આગળ વધવા માટે યોગ્ય સલાહ આપીને ગુરુ મહારાજે ફરી તક આપી. શરીરમેહ આત્માને મારી રહ્યો છે માટે જો સાધનામાં અચળ બનવું હોય તે એ દૂર કરવા જે એ. અગ્નિ જેથી ધગધગતી પથ્થરની શિલા ઉપર ઊઘાડે લેિ અરણકે અનશન કર્યું.
છેવટે અખંડ ચારિત્રનું આરાધન કરીને અરણીક મુનિ અમર બન્યા.
નગરની જનતાએ કેટલાએક વખત સુધી વાત કરી કે હવે પેલી ગાંડી કેમ નથી દેખાતી. પણ જાણકારી તે જાણતા હતા કે એ ગાંડી ન હતી પણ પિતાનું અને પરનું ગઇપણું દૂર કરવાની તાલાવેલીવાળી ખૂબ ડાહી-પરમ સાધ્વી હતી એ