Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સુગપ્રધાન
સુનંદા – આ છોકરા મારે છે તેટલા માટે ! શ્રાવિકાએ–બહેન, એ કાંઈ અમે ન જાણીએ.
સુનંદા જરા આવેશમાં બેલી–મારે છોકરી મને પાછી સોંપી ઘો. નવનવ મહિના સુધી મેં એને ઉદરમાં રાખ્યો છે, એને ભાર ઉઠાવ્યો છે.
શ્રાવિકા -- બહેન ! આ વાત તમારે અહીં કહેવી ઉચિત નથી. અમને તો ગુરુમહારાજે સંયો છે. તેઓશ્રી જેમ કહેશે તેમ થશે.
સુનંદા-અરે રે, હવે શું થાય ? એ આવે ત્યારે ખરા ! તે વખતે વાત, પણ બહેને, ગુરુમહારાજ આવે ત્યાં સુધી મને હમણાં તમારે ત્યાં જ–તમારી સાથે જ રહેવાની અનુમતિ આપો ! હું આ બાળકને રમાડીશ, નહવરાવીશ, ધવરાવીશ અને એની પાસે જ રાત ને દિવસ રહીશ. મને આ બાલુડે મૂકીને ઘેર જવું નથી ગમતું. ઘેર આના સિવાય ખાવું, પીવું, સૂવું, બેસવું કશું નથી ગમતું. માટે હું તમારી સ્વધર્મી બહેનું છું, અને બાલકની માતા છું એમ સમજી મનને અહીં જ રહેવા દે !
શ્રાવિકાઓએ તેની માંગણી સ્વીકારી. સુનંદા બાલકને જોઈ જોઈ ને ૨જી થાય છે. હું નિભંગી, આ રત્નદીપકને હું સાચવી ન શકી ! હવે એના બાપ અહીં આવે તો, કરે મારે ઘેર પાછા લઈ જાઉં.
મોહરાજાનું પ્રાબલ્ય આમ દિવસે દિવસે વધતું જ જતું હતું અને સુનંદાનું માતૃહૃદય વધુ ને વધુ જાગૃત થતું જતું હતું !
[૬] રાજદરબારે: અદલ ઇન્સાફ આમ કરતાં કરતાં ત્રણ ત્રણ વરસનાં વહાણાં વાઈ ગયાં. એક દિવસ સમાચાર આવ્યા કે આર્ય સિંહગિરિસૂરિ સપરિવાર પધારે છે. બાલક વિજ આ સાંભળી રાજી રાજી થયો. હવે તો એ બાળકના દિલમાં “સંયમ કબહીં મિલે સસનેહી’ની ભાવના ઉત્કૃષ્ટી બની ગઈ હતી. આ બાજુ સુનંદાને તો મહરાજાએ મમત્વનું અફીણ પાયું હતું. તેનાં જ્ઞાન ચક્ષુ મીંચાઈ ગયાં હતાં. એણે વિચાર્યું –એ આવે છે એટલે મારો છોકરો જરૂર લઈજ : લેવાની. એમની શી મજાલ છે કે ના પાડે. ભલે ને મેં સાહસથી એ છોકરો એમને સેંપી દીધો, પરંતુ કરો તો માતાનો જ કહેવાય ને !
સૂરિજી મહારાજ પધાર્યા. બાલક વજને સૂરિજી મહારાજ પાસે મૂકવામાં આવ્યો ત્યાં હર્ષઘેલી સુનંદા આવીને બોલી : મહારાજ, મારો છોકરો મને પાછો સોંપી દ્યો. હું એને વિના હવે એક ક્ષણ પણ રહી શકું એમ નથી.
સૂરિજી–બહેન! તે તો આ તારો છોકરે તારા પતિ, આયં ધનગિરિને વહોરાવ્યો છે, એટલે હવે આ છોકરા પાછો માંગવાને તને હકક નથી.
સુનંદા (રડતી રડતી)–મહારાજ, મેં મારા સગા હાથે મારે પુત્ર મારા પતિને વહારાવ્યો છે, એની કયાં ના છે? પરંતુ એ તો મેં કંટાળાથી એમ કહ્યું હતું. હવે તો એ છોકરો ડાહ્યો થયો છે, અને રૂડે રૂપાળો રાજહંસ જેવો શોભે છે. માટે મને પાછો સેપી લો.
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 521626 |
| Book Title | Jain_Satyaprakash 1946 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad |
| Publisher | Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad |
| Publication Year | 1946 |
| Total Pages | 36 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India |
| File Size | 17 MB |