Jain_Satyaprakash 1946 03

SR No.: 521620
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
Publication Year: 1946
Total Pages: 36
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Jain Satyaprakash, & India
File Size: 19 MB

Page 29

કે હું ]
શિવજહાજ–તીથાધિરાજ
दाहिणवत्ते संखे, खोरं खविऊण पियइ जा नारी । वंझा विसा पसुयई, गुणलक्खणसंजुयं पुत्तं ॥ ४ ॥
( દક્ષિણાવત` શંખમાં દૂધ નાખીને જે સ્ત્રી પીએ, તે વાંઝી હેય તેા પશુ ગુણ. વાન તે લક્ષણવાન પુત્રને જન્મ આપે.)
શવિધિ સમાપ્ત
શિવજહાજ—તીર્થાધિરાજ
[ ૧૮૭
[ લેખકઃ—પૂજ્ય મુનિમહારાજ શ્રીમહિમાપ્રભવિજયજી ]
જેમ મહાપુરુષોએ સંસારને સાગરની ઉપમાવડે અન્નકૃત કરેલ છે; તેમ પવિત્ર તીથૅ - ભૂમિઓને એ તીરથ તારુ” ઇત્યાદી વયનાથી તાને' નૌકાની ઉપમાવડે શંકૃત કરેલ પણ સંસારને સર સમજી, પુદ્ગલવિશ્વાસની તમન્નાવાળા પ્રાણીએ ૫૪ આવી સુપરિચિત વસ્તુને પણ ન સમજી શકે અથવા શતિના નિકેતન ન બતે એ બનવા જેવું છે, સાંસારિક પરિશ્રમથી કંટાળેલા માનવીના મગજને પરિશ્રમ રહિત કરી; તિના સાચા ખ્યાલ કરાવનારાં અનેક સાધના પૈકી તી’યાત્રા પણ એક અજોડ સાધન છે. આ વસ્તુ ખરેખર આજના અનુભવે સચોટ કરી આપી છે.
૫.પૂ. આચાર્ય મહારાજ શ્રી વિષયામ્રસૂરીશ્વર મહારાજ તથા પ. પૂ. આચાય મહારાજ શ્રી વિજયલાવણ્યસૂરીશ્વરજી મહારાજ સાહેબે સાથે કબરીથી કંદગિરિવરની યાત્રા માટે પ્રયાજી પગલાં ભર્યા, લગભગ અરધા માધ પસાર થતાં ગિરિવરની વિત્રામ તળેટી આવી. ત્યાંથી ગળ ભક્તિરસની આંતર પ્રેરણાથી ઊંચા એવા ગિરિવરનાં સેાપાને પાધ્યુગલે પસાર કરવા શરૂ કર્યો. ક્રમશઃ માઇલ ચડતા ગિરિવરના ઉત્તુંગ શિખર પહેાંચ્યા અને પૂ. બગણુધર ભગવંતની પુનિત પાદુકાનાં દર્શીત કર્યાં. ત્યારબાદ તે દેવકુલિકાની વિશાલ કુટ્ટિમપર ઊભા રહી પરીતઃનિરીક્ષણ કર્યું, બસ નિરીક્ષણ કરતાંની સાથે જ સિદ્ધ ગિરિ, હસ્તગિરિ, તાલધ્વજગિર તથા ભાડવાના ડુંગર વગેરે તી ભૂમિએ નૌકાની જેમ ભાસવા લામી, તેની આસપાસના પ્રદેશ પણુ સમુદ્રનું ભાન કરાવવા લાગ્યા. વિષમાન્નત ભાવે શાભતી નાની ટેકરીઓ-વિશ્વવારિધિના ઘેાડાપુરનું ભાન કરાવતી હતી; સુરભિ એવા રેસા ળાની તૃષ્ણશયા, શેત્રાલટસને ખ્યાલ કરાવતાં હતાં; શેત્રુજીનાં શ્વેતજલો સાગરના શીશુના ખ્યાલ કરાવતાં હતાં; ઉત્તર દિશામાં ત્રુંજય ગિરિવરને રાજનૌકાનો અભિષેક કરાયેલ જણાતા હતા; જેના મુખ્ય સુકાની આદીશ્વરવિભુ અને નાના સુકાની પુંડરીક ગણુધર ભગવંત વગેરે હતા; જેનાં મંદિરનાં ચ્ચ શિખરા કૂપસ્થભનું અને અંદરના કિલ્લાએ સઢનું ભાન કરવાતા હતા.પરીતઃ શોભતા ભાડવાના ડુ'ગર, તાલ - ધ્વજ ગિરિ, હસ્તગિરિ વગેરે લઘુ નૌકાનાં સ્થાન ભાગવતા હતા. ગિરિવરના પિરવાર પણ . સહચારી ભાવને ભજી શત્રુંજયની શાભામાં એર વધારા કરી રહેલ હતા. આા પવિત્ર શત્રુંજય ગિરિવરની જેમ કગિરિવરનું પણ મહાનૌકા તરીકેનું ભાન થતું હતું,
આ પરમ પવિત્ર તીર્થાધિરાજ રૂપી મહાનૌકામાં આરૂઢ થઈ મુક્તિબંદરે પહેોંચવા યત્રિરૂપી મુસાફા શુભ ભાવના રૂપી ભાડુ આપી આરૂઢ થાય છે અને વળી જેવા રૂપમાં ભાડું આપ્યુ હાય તેવા રૂપમાં માત્ર કાપી આગળ વધે છે.
જે ભ્રષ્ટ આત્માઓને આ વિષયરૂપી જલથી ભરેલ અને કષાયરૂપી મગરથી ભય કર એવા ભવજલધિને પેલે પાર પહેાંચવા અભિલાષાઢાય, તે અવશ્ય આ મહાનૌઢારૂપ તીર્થોધિરાજના આશ્રય લે એ જ અભિલાષા.